Scheel

Synoniemen

Strabismus
Engels: strabisme

definitie

Scheel is de afwijking van een oog van de richting waarin het natuurlijk zou moeten kijken. Dit betekent dat het ene oog naar een object kijkt, d.w.z. fixeert, terwijl het andere oog voorbij het object kijkt. Een object wordt dus niet door beide ogen tegelijk bekeken.

Turen bij kinderen

Ongeveer 3% van alle kinderen keek scheel tijdens hun jeugd. Dit kan een impact hebben op latere visuele vaardigheden. Dit komt door de onvolgroeide hersenen van het kind. Het classificeert de onjuiste beeldinformatie van het schele oog als onjuist. Als gevolg hiervan onderdrukken de hersenen deze informatie. Als gevolg hiervan is de informatie van het schele oog minder vertegenwoordigd in de hersenen. Dit kan op latere leeftijd tot slecht zicht leiden. Daarom is het zo belangrijk om de scheelzien van het kind vroeg genoeg te herkennen en er onmiddellijk naar te handelen.

Bij kinderen kan men onderscheid maken tussen scheelzien in de vroege kinderjaren en zogenaamd normosensorisch laat scheelzien:

• De scheelzien in de vroege kinderjaren gaat vaak gepaard met beperkingen in het ruimtelijk zicht, latente oogtrillingen, kanteling van het hoofd en bepaalde (scheel) bewegingen van het oog in bepaalde situaties.Daarom spreekt men van een scheel syndroom in de vroege kinderjaren.
• Een normosensorische late scheelzien wordt meestal gekenmerkt door een plotselinge verschijning en het zien van dubbele beelden.

Zoals op elke leeftijd kan strabismus optreden in de context van onderliggende ziekten. Infecties, zoals een mazelenvirus, kunnen ook scheelzien veroorzaken. Maar dat is nogal zeldzaam. Turen bij kinderen kan heel duidelijk of nauwelijks merkbaar zijn.

Als een scheelhoek van minder dan 5 graden wordt gemeten, wordt dit "microscheel" of "microstrabismus" genoemd. Dit type scheelzien heeft meestal geen effect op het ruimtelijk zicht, maar als het niet wordt behandeld, kan het ook leiden tot slecht zicht. Er zijn vaak andere begeleidende klachten. Sommige kinderen klagen over brandende ogen, verhoogde gevoeligheid voor licht en / of hoofdpijn. Voor de hand liggende, maar nauwelijks merkbare, scheelzien kan leiden tot concentratieproblemen en slecht lezen. Dit kan leiden tot schoolproblemen bij kinderen, die vaak verkeerd worden geïnterpreteerd. Knipperen, knipogen en onhandigheid bij het grijpen van voorwerpen of veelvuldig struikelen kunnen ook indicaties zijn van het scheel syndroom. Met duidelijke scheelzien hebben de kinderen ook vaak last van plagerijen van hun klasgenoten.

Het is belangrijk om het zicht van het kind te controleren. Bij zeer jonge kinderen observeert men het gedrag om conclusies te trekken over het vermogen om te zien. Voor kinderen vanaf 3 jaar is er een mogelijkheid om hun gezichtsscherpte in het spel te ontdekken. Hoe eerder het strabismus wordt ontdekt en behandeld, hoe kleiner het risico op zwak zicht.

Is loensen normaal bij baby's?

Veel baby's turen omdat hun ogen eerst moeten leren omgaan. De zogenaamde babyscheel is volkomen normaal tot een leeftijd van 6 maanden. Bovendien vermoeden ouders vaak dat hun baby scheel kijkt. Maar vaak is het gewoon een "schijnbare scheel". Dit komt door de doorgaans nog brede neusbrug van de baby. Hierdoor is het wit van de ogen naar de neus toe veel kleiner dan naar de slaap toe. Dit wekt de indruk dat de baby naar binnen kijkt.

Deze indruk kan worden versterkt, vooral bij Aziatische baby's, bij ongelijkmatige verlichting of wanneer de baby opzij kijkt. Ouders kunnen "schijnbare scheel" onderscheiden van "echte" scheel door naar foto's te kijken. De hoornvliesreflexen van de zaklamp laten zien of een bezoek aan de oogarts nodig is: als de reflexen symmetrisch zijn, is er geen scheelzien, als ze ongelijk zijn, moet een oogarts worden geraadpleegd. Dit kan dan differentiëren welke vorm van strabismus aanwezig is en of en welke behandeling nodig is.

Zogenaamd secundair scheelzien komt vaak voor bij baby's tot 4 jaar. Er is geen verstoring van de oogspieren. De gelijktijdige scheelzien is een normaal verschijnsel bij het ontwikkelen van oogcoördinatie en visuele vaardigheden. In principe begeleidt het schele oog de beweging van het gezonde oog. De exacte oorzaken zijn nog niet volledig onderzocht. In de regel vereist het bijbehorende strabismus geen chirurgische ingreep. In sommige gevallen is verziendheid de oorzaak van het gelijktijdige scheelzien. Dit moet worden uitgesloten door een oogarts.

Algemeen

Scheel is een afwijking van één oog van de normale gezichtslijn, terwijl het andere oog recht vooruit kijkt. Een object wordt daarom maar met één oog gefixeerd. De getroffenen hebben één zwak oog en één beter oog. In de regel wordt fixatie gedaan met het beter ziende oog.

Strabismus kan vanuit verschillende hoeken worden bekeken: richting van de scheelzien, optreden van de scheelzien (vroeg of laat in het leven) en de oorzaak van de scheelzien.
Zo zijn er:

1. Binnen en buiten scheel
2. Scheel en
3. Late scheel.

Er zijn verschillende mogelijke oorzaken. Meestal kan er echter geen trigger worden geïdentificeerd. Symptomen zijn onder meer vermoeidheid, hoofdpijn en dubbelzien. Een belangrijk gevolg van loensen dat in een vroeg stadium moet worden behandeld, is een zwak zicht.
De diagnose wordt gesteld aan de hand van open en dekkingstests. De therapie moet eerst duidelijk maken of er sprake is van verziendheid, die vervolgens met behulp van een bril kan worden gecompenseerd. Om het zwakkere oog te trainen, is het betere bedekt met een pleister. De scheeloperatie is ook beschikbaar als behandelingsmaatregel.

Strabismus moet zo vroeg mogelijk worden behandeld om verlies van het gezichtsvermogen te voorkomen. Dit vertegenwoordigt permanente schade De scheelzien zelf kan niet worden voorkomen.

Basics

De scheelzien kan worden beoordeeld en geclassificeerd op basis van verschillende punten van kritiek:

1. volgens de richting van de afwijking
2. voor de oorzaak van de scheel
3. volgens het tijdstip van optreden (strabismus vroeg of laat verworven)

manifeste scheel
Bij de Scheel één oog moet altijd het leidende oog worden genoemd, namelijk dat wat een object vastzet. Als je dit nu afdekt, past het andere oog zich aan het object aan en fixeert het nu. Dit wordt manifeste scheelzien genoemd. Bovendien kan het manifeste strabismus worden onderverdeeld in externe en interne strabismus. Als de verstelbeweging van het onbedekte oog van buitenaf plaatsvindt (het oog beweegt dus vanuit de slaaprichting neus-) dus spreekt men van externe scheel. Als het oog zich in omgekeerde volgorde aanpast (van binnen naar buiten), spreekt men van interne strabismus.
Bij manifest strabismus kunnen de ogen ook in hoogte verschillen. Ook hier kunnen aanpassingsbewegingen van het onbedekte oog worden waargenomen.

latente scheel
Een latente scheelzien is wanneer het onbedekte oog geen aanpassingsbeweging maakt. Het oog dat net is losgelaten maakt echter een verstelbeweging.

Gelijktijdige scheelzien
Gelijktijdige scheelzien is ook bekend als gelijktijdige scheelzien. De scheelhoek tussen de twee ogen blijft altijd hetzelfde. Het schele oog volgt als het ware het gezonde, fixerende oog. Een typisch voorbeeld hiervan is dat interne scheelzien in de vroege kinderjaren.

Incomitante scheel kijken
In tegenstelling tot gelijktijdig scheelzien is de scheelhoek hier niet constant. De hoek is verschillend in verschillende kijkrichtingen. Een voorbeeld hiervan is een Verlamming van een oogspier.

Vormen van scheel

Scheel syndroom in de vroege kinderjaren
De vroege kinderjaren Scheel komt voor in de eerste 6 maanden van het leven. Er moeten andere, bijvoorbeeld neurologische oorzaken zijn (neurologie) worden uitgesloten. Vermoedelijk is er een ontwikkelingsstoornis die het zien met beide ogen verhindert. De hersenen dus kan het beeld van het rechteroog en het beeld van het linkeroog niet samenvoegen tot één. Het is de meest voorkomende vorm van scheelzien.

Normosensorische late scheel
Deze vorm van scheelzien treedt op na het eerste levensjaar. De Zien twee ogen hebben is al volwassen. Er is geen defect in enig ontwikkelingsgerelateerd systeem. Er moet onmiddellijk een operatie worden uitgevoerd om het vermogen om "met beide ogen te zien" te behouden, zodat er slechts één beeld in de hersenen wordt gecreëerd. Deze vorm van scheelzien is veel zeldzamer.

Er zijn ook vormen van strabismus van andere oorsprong, zoals Oogspierverlamming. Het loensen hoeft niet altijd in een direct herkenbare, grote scheelhoek plaats te vinden: micro-scheel is een eenzijdige scheelzien met een hele kleine hoek.
Je kunt ook verticaal scheel kijken, de zogenaamde verticale scheel. Niet elk kind dat eruitziet alsof ze scheel kijken, doet dat ook echt. Bij sommige kinderen kan een brede neusbrug alleen maar schijn loensen. Het "wit" in het oog lijkt aan de ene kant groter dan aan de andere kant. Een heel eenvoudige methode om een ​​scheelzien uit te sluiten, die de ouders ook kunnen gebruiken, is deze Hoornvliesreflexen om te vergelijken. Bij het verlichten van de ogen door een lichtbron die recht voor en naar voren komt, moeten de reflecties symmetrisch zijn. Als dit het geval is, is er geen scheel kijken. Verdere verduidelijking moet echter worden uitgevoerd bij een oogarts (specialist in oogheelkunde), omdat onbehandeld of te laat behandeld strabisme tot ernstige langetermijneffecten kan leiden.

oorzaak

De Oorzaak van scheel kijken varieert afhankelijk van het type scheel. Met andere woorden: elk type scheel heeft een andere oorzaak. In het geval van gelijktijdig scheelzien kan vaak geen oorzaak worden gevonden. Incomitante scheeltypen kunnen daarentegen zeker worden onderzocht.
Scheelzien kan daarom veel verschillende oorzaken hebben. Kan bijvoorbeeld Spierendie het oog bewegen, zullen verlamd raken. Voor deze Verlamming er zijn weer verschillende oorzaken.

behandeling

Wanneer is een operatie nodig?

Om het binoculair zicht te behouden, is een snelle operatie aan te raden voor normosensorisch laat scheelzien. Het wordt aanbevolen om de operatie niet later dan 6 maanden na het optreden te laten uitvoeren. Het doel is om de parallelle oogpositie te herstellen om volledig met beide ogen te kunnen zien. Bij scheelzien in de vroege kinderjaren worden het vermogen om te zien, twee ogen en ruimtelijk zicht eerst conservatief gepromoot. Chirurgie wordt vaak aanbevolen bij kleuters.

Verloop van de operatie

Bij vooronderzoek voert de oogarts verschillende metingen uit van de scheelhoek, testen van de beweeglijkheid van het oog en testen van het vermogen om met beide ogen te zien. Er wordt nauwkeurig geanalyseerd welk oog geopereerd moet worden en in welke mate de oogspieren gewisseld moeten worden. Voorafgaand aan de operatie dient voldoende informatie over de operatie en de anesthesie te worden gegeven door een arts en anesthesist. Dit omvat ook informatie over regelgevende maatregelen die in acht moeten worden genomen en de limieten en mogelijkheden van de operatie.

Bij kinderen wordt de operatie meestal uitgevoerd onder algemene anesthesie. Aan de andere kant is een plaatselijke verdoving meestal voldoende voor volwassenen. De operatie omvat het corrigeren van de aangetaste oogspieren. Meestal worden twee oogspieren tegelijk verwisseld. Net als in andere delen van het lichaam, zijn er altijd zogenaamde spierparen aan het oog die tegengestelde bewegingen uitvoeren. Dit betekent dat één oogspier ervoor zorgt dat het oog naar links kijkt, terwijl de zogenaamde tegenstander ervoor zorgt dat het oog naar rechts kan kijken. Het doel is om een ​​balans te creëren tussen de oogspieren en daarmee beide ogen weer parallel te brengen. Men spreekt hier van een gecombineerde scheeloperatie. Eerst wordt het bindvlies van het oog geopend om bij de oogspieren te komen. Vervolgens wordt het inbrengen van één spier teruggeschoven terwijl de tegenstander in hetzelfde oog wordt verkort.

Alleen het buitenste oog wordt geopereerd. De binnenkant van het oog blijft onaangeroerd. Na de operatie worden regelmatig controles uitgevoerd. Het oog is vaak licht rood na de ingreep en kan jeuk veroorzaken. In zeldzame gevallen kan dubbelzien optreden, maar dit verdwijnt na enkele dagen. Raadpleeg bij twijfel de arts.

Na een scheeloperatie is betrokkene meestal 2 weken met ziekteverlof. Baden, zwemmen en sauna moeten gedurende ten minste een week worden vermeden. Om het genezingsproces te ondersteunen, schrijft de arts meestal oogdruppels en een oogzalf voor.

Chirurgische complicaties

De scheeloperatie heeft alleen invloed op het buitenoog. Daarom is het meestal een laag risico. Ontsteking en bloeding kunnen postoperatief zelden optreden. In sommige gevallen wordt de scheelzien onder- of overgecorrigeerd, zodat bijvoorbeeld dubbelzien nog steeds aanwezig kan zijn.

Alleen onder bepaalde omstandigheden, in zeer zeldzame gevallen, kunnen complicaties het zicht en het gezichtsvermogen in gevaar brengen.

Kun je met je ogen dichtknijpen?

Afhankelijk van de vorm van de squint is het mogelijk om de squint zelf te corrigeren door middel van zogenaamde fusietraining. Speciale visuele oefeningen worden regelmatig herhaald. Deze oefeningen zijn bedoeld om de ogen te trainen zodat ze de beelden van beide ogen kunnen combineren tot één beeld. Deze training kan effectief zijn met milde latente scheelzien.

Met uitgesproken scheelzien en de manifeste vorm van scheelzien is de training niet voldoende om de scheelzien te corrigeren.

Een andere trainingsoptie voor milde latente scheelzien is wat bekend staat als occlusietherapie. De gezonde en schele ogen worden afwisselend een tijdje gemaskeerd. In sommige gevallen is het ook mogelijk om de betreffende lens af te schermen. Dit dwingt de schele ogen om te zien. Deze methode wordt vooral gebruikt bij kinderen. De kansen op succes zijn afhankelijk van het soort scheelzien en individuele invloeden.

Symptomen

De symptomen van een persoon met schele ogen omvatten onder andere lichte vermoeidheid, aangezien zien inspannend is, hoofdpijn en dubbelzien kan ook bestaan. Soms hebben patiënten wazig zicht.
Als er bijvoorbeeld een verlamming is van strabismus, is er een zenuw beschadigd die er normaal gesproken een heeft Oogspier de getroffenen klagen over misselijkheid en duizeligheid. Patiënten proberen vaak de verkeerde uitlijning van het oog te compenseren door het hoofd te kantelen.

Gevolg van loensen
Het zal Scheel niet op tijd behandeld, het resultaat is een zwak zicht (Amblyopie). Dit is de meest voorkomende en meest ernstige complicatie van strabismus Jeugd. Er is altijd een risico op zwakziendheid bij het schele kind oog voor fixatie (d.w.z. voor zien) heeft de voorkeur. Het andere oog fixeert meestal niet spontaan. Met scheel vormen, waarbij beide ogen afwisselend worden gebruikt om als het ware te zien, dus hier is geen voorkeuroog Nee Zwakziendheid.
Bij kinderen met schele ogen moet u ervoor zorgen dat beide ogen even en even vaak worden gebruikt. Dit kan door afwisselend een oog van de kinderen af ​​te plakken met een pleister (zie ook therapie). Het belangrijkste doel van scheeltherapie is om zwak zicht te voorkomen of te verhelpen, niet om de scheelhouding te behandelen.

Zwakziendheid

De zwakziendheid van een oog is onomkeerbare (onomkeerbare) schade en moet als primair doel worden voorkomen!

diagnose

Is er een vermoeden Scheelkan men de hoornvliesreflexen van beide ogen ter oriëntatie vergelijken. Ze moeten meestal symmetrisch zijn. De patiënt mag een lichtbron fixeren, waardoor een lichtreflex op het hoornvliesoppervlak ontstaat. Als de lichtreflex niet op dezelfde plaats verschijnt, is er scheelzien.

Bovendien zijn open- en dekkingstesten geschikt voor diagnose.

Dekkende test
Met een scheel persoon beschouwt men altijd een van de ogen als de leidende of fixerende. Dit wordt eerst behandeld. Men verwacht een aanpassingsbeweging van het schele oog. Als u het schele oog bedekt, is er geen afstelbeweging omdat dit oog al gefixeerd is. Als er maar één oog verschijnt, is er eenzijdige scheelzien. Dubbelzijdig scheel is ook mogelijk.
Als de afstelbeweging van buitenaf wordt gemaakt, is er externe scheel kijken. Als het oog van binnenuit werkt, is er een interne scheel.

Onbedekt
Niet alleen één oog bedekken kan informatie geven over strabismus. De herontdekking kan ook worden geïnterpreteerd. Als u het leidende oog had bedekt, maakt het een schokkerige compenserende beweging om het te fixeren wanneer u het blootlegt. Als er geen scheelzien is, zal het oog je niet bewegen, zelfs niet nadat je het hebt blootgelegd.

voorspelling

De prognose van scheelzien hangt af van de vorm van de scheelzien, de oorzaak en vele andere factoren. Over het algemeen geldt dat hoe eerder het strabismus werd herkend en behandeld, hoe beter.

Als het scheelzien in de vroege kinderjaren te laat wordt ontdekt, kan dit leiden tot een zwak gezichtsvermogen bij de kinderen. Dit komt doordat primair slechts één oog (het fixerende oog) wordt gebruikt en de indrukken van het andere, schele oog, als het ware door de hersenen worden onderdrukt.
Dit oog wordt dan zwakziend. Het zwakke zicht van het oog is onherroepelijk.

profylaxe

Er is geen manier om turen te voorkomen. Als het echter vroeg wordt herkend, kan het goed worden behandeld.

Is strabismus erfelijk?

Scheel is zeer waarschijnlijk erfelijk. Als een ouder scheel kijkt of ervoor is behandeld, moet een pasgeboren baby zo snel mogelijk worden onderzocht. Naast de erfelijke aanleg kunnen ook andere factoren het optreden van strabismus beïnvloeden.

Turen als je moe bent

Bij vermoeidheid kan een zogenaamde latente scheelzien optreden. Dit is meestal onschadelijk.Het is een teken dat de oogspieren niet in balans zijn en samenwerken. Het is echter mogelijk dat de hersenen dit compenseren. Als gevolg hiervan is een scheel niet permanent zichtbaar en kunnen beide visuele informatie door de hersenen worden gecombineerd tot één indruk. Deze compensatie kost echter energie en inspanning en kan tot vermoeidheid leiden. Als u moe bent, is deze strategie vaak niet vol te houden. Een tijdelijke scheel resultaat.

Deze korte scheelzien kan soms gepaard gaan met hoofdpijn, dubbel zien of wazig zien of duizeligheid. Vaak is er geen behandeling nodig. Indien nodig kan fusietraining nuttig zijn. In sommige gevallen zijn er visuele stoornissen die door een oogarts moeten worden opgehelderd.