De therapie van ADD

Synoniemen

Hyperkinetisch syndroom (HKS), Psycho-Organisch Syndroom (POS), Attention Deficit Disorder, Attention Deficit Syndrome, Fidget - Philipp Syndrome,

invoering

ADS, het Attention Deficit Syndrome, is de Duitse naam voor ADD, de “Attention Deficit Disorder”.
Terwijl kinderen worden getroffen door de hyperactieve variant van adhd die hun aandacht moeilijk kunnen verbergen en die verschijnen door onoplettend - impulsief gedrag, vallen introverte, onoplettende kinderen vaak minder op.
Leerproblemen zijn vaak trending. Hoewel dyslexie een paar jaar geleden de "rage" was, is ADD, of de hyperactieve variant ADHD, de laatste jaren vaak verkeerd begrepen en daarom vaak een verkeerde diagnose gesteld. Het moet daarom worden gewaarschuwd voor het overhaast excuseren van onoplettend of onrustig gedrag van een kind met ADD of ADHD.

Als onderdeel van de diagnose dienen de eerste stappen daarom alleen te worden gezet als het onoplettende, soms impulsieve gedrag over een langere periode (ongeveer zes maanden) kan worden waargenomen in verschillende levensgebieden (kleuterschool / school, thuis, vrije tijd). Sommige ontwikkelingsstappen of gebeurtenissen kunnen dergelijk gedrag tijdelijk veroorzaken. Een gerichte aanpak is daarom verstandig en mag niet worden overhaast met "Ja, er wordt niets gedaan!" beoordeeld worden.
ADD - kinderen lijden niet alleen in fasen aan het bijbehorende gedrag. Het is meestal zo dat de gedragingen zich manifesteren en meestal niet overeenkomen met het leeftijdsgebonden gedrag. "Kinderachtig" gedrag - dit is hoe het gedrag vaak wordt beschreven.

Hoewel de hyperactieve variant ADHD vaak wordt aangeduid als de zenuwachtige filosoof van Heinrich Hoffmann, wordt het ADS-type eerder vergeleken met de "Hans-gluurder-in-de-lucht".

In tegenstelling tot wat men zou vermoeden, is dit een 'tastbaar' ziektebeeld en daarom wordt de diagnose uiteindelijk gesteld door de kinderarts. Waar men lang in het duister heeft gelegen met betrekking tot de verklaring van de oorzaak, gaat de huidige stand van het onderzoek er vooral vanuit dat de overdracht en verwerking van informatie tussen verschillende hersengebieden bij ADD-kinderen niet goed functioneert en dat diverse andere factoren (opvoedingsachterstanden, ...) bijdragen aan de symptomen kan op een bijzondere manier versterken.

Therapeutische benaderingen

Er wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende maatregelen bij de therapeutische behandeling van ADD. Dit komt doordat elk kind lijdt aan specifieke ADD-symptomen die individueel behandeld moeten worden. Dit zou als volgt kunnen worden samengevat: veroorzaken dezelfde - begeleidende omstandigheden individueel verschillend, bijgevolg: individuele symptomen van adhd.

In het kader van de ADD-behandeling is aangetoond dat een zogenaamde multimodale therapie als meest veelbelovend kan worden beoordeeld.
Onder multimodale therapie wordt verstaan ​​de samenvatting van alle in individuele gevallen zinvolle therapeutische vormen die op elkaar voortbouwen en altijd met elkaar in verband dienen te staan.

In principe wordt - naast het bevorderen van het ADD-kind in de thuisomgeving - onderscheid gemaakt tussen verschillende vormen van therapie, die op hun beurt weer verschillende therapeutische maatregelen combineren. Dit zijn:

• Psychotherapie en curatieve educatie bij ADD
• De voedingstherapie van ADD
• De medicamenteuze therapie van ADD

Aangezien de informatie over de individuele therapievormen vrij uitgebreid is, vindt u subpagina's die over één therapievorm gaan.
Hieronder vindt u informatie over de verschillende therapievormen. Dit komt overeen met een samenvattende beschrijving. Verdere informatie vindt u op de respectievelijke pagina's.
Het globale overzicht is alleen bedoeld om u duidelijk te maken hoe divers een therapie voor adhd kan of moet worden georganiseerd. Het zou u moeten helpen om uzelf te informeren om samen met de behandelende kinderarts of de persoon die u vertrouwt zinvolle maatregelen te nemen.

Promotie in de thuisomgeving

Het zou te simpel zijn en al snel logisch: een therapie kan niet beginnen bij een therapeut, zichzelf reguleren door pillen te slikken, etc. Deze maatregelen vormen samen met andere maatregelen de hoekstenen, om zo te zeggen het kader. De thuisomgeving en de maatregelen die daar worden genomen om de omgang met adhd te vergemakkelijken, zijn een essentiële factor bij het ontwerp van de therapie, waardoor ouders en hun ondersteuning van het adhd-kind in de thuissituatie een zeer belangrijke taak krijgen.
Aangezien deze taak ook erg moeilijk kan zijn - dit is wat getroffen ouders bijna altijd vertellen - wordt de gezinssituatie vaak zwaar gestrest. Zie onze pagina ADS en gezin voor meer informatie.

Lees meer over dit onderwerp: Educatieve hulp - wat is het?

psychotherapie

Psychotherapeutische en curatieve educatieve benaderingen omvatten de volgende vormen van therapie:

• Gedragstherapie
• Zelfmanagement training
• Ergotherapie
• Dieptepsychologie
• Gezinstherapie
• De Marburg concentratietraining voor schoolgaande kinderen (MKT)
• Autogene training
• Spierontspanning volgens Jacobson
• Sport
• Neurofeedback (EEG - Biofeedback)

Wat zijn de kansen op therapeutisch succes?

Het succes van de therapie hangt van veel factoren af.
Enerzijds is het belangrijk dat de ADS in een vroeg stadium wordt herkend. Een diagnose op jonge leeftijd kan ervoor zorgen dat schoolproblemen worden vermeden door middel van aandachts- en gedragstraining en dat psychologisch welzijn wordt verzekerd door psychologische ondersteuning.
ADD is ongeneeslijk en daarom moeten de getroffenen soms een leven lang worstelen met hun slechte concentratie en aandachtstekort. Met de juiste therapie en psychologische zorg kunnen de getroffenen in de meeste gevallen een normaal leven leiden zonder al te grote beperkingen.
De optimale behandeling voor ADD is helaas niet altijd de regel vanwege de moeilijkheden bij de diagnose en de beschikbare middelen, daarom zijn de therapeutische succeskansen van de multidisciplinair behandelde patiënten erg goed, maar eerder laag in het algemene collectief van ADD-patiënten.

Voedingstherapie

Als voedingstherapeutische opties of voedingstherapie zijn er:

• Voedingstherapie
• Voedingstherapie

Alternatieve vormen van therapie:

Omdat de effectiviteit van alternatieve behandelingsvormen ofwel nog niet voldoende op effectiviteit is gecontroleerd of er op sommige plaatsen expliciete waarschuwingen zijn afgegeven door de wetenschap, vindt u op het betreffende punt meer informatie.

• Oligo-antigeendieet (Egger-diëten)
• Dieet volgens Feingold
• Dieet na haver
• AFA - algen therapie

Meer informatie over dit onderwerp is te vinden op: ADD en voedingstherapie

Drugs therapie

Medicamenteuze therapie is waarschijnlijk de meest controversiële vorm van adhd-therapie. Dit komt onder meer doordat de drugs psychofarmaca zijn - meestal stimulerende middelen - die de psychologische functies zoals stemming, affectiviteit en emotionaliteit beïnvloeden, maar ook de aandacht, impulsiviteit en drive van het ADD-kind.
Ook al klinkt dit op het eerste gezicht "slecht", medicamenteuze therapie heeft zeker het bestaansrecht en kan worden gebruikt als de ADD-diagnose nauwkeurig is vastgesteld.
Zie voor meer informatie over dit onderwerp: ADD en medicatie

Welke medicijnen worden er gebruikt?

Bij ADD worden in principe dezelfde medicijnen gebruikt als bij ADHD, omdat ze de signaaloverdracht en de bloedcirculatie in de hersenen verbeteren, ongeacht de oorzaak. Psychostimulantia zoals methylfenidaat (in Ritalin®, Medikinet®) worden voornamelijk gebruikt, maar alternatieven zoals atomoxetine (in Strattera®) of homeopathische middelen zijn vooral populair bij ADD, omdat de typische medicijnen vaak minder effectief zijn voor deze aandachtsstoornis.

Ritalin®

Ritalin® is het meest voorkomende medicijn voor de behandeling van ADHD en ook de eerste keuze voor ADD voor veel artsen. Het bevat de werkzame stof methylfenidaat, een amfetamine-achtige stof die de dopamineconcentratie in de synapsen verhoogt en zo de signaaloverdracht in de hersenen verbetert.
Het is een van de psychostimulantia en is zeer effectief en snel effectief, vooral bij ADHD, maar ook bij ADD. Het is daarom erg populair bij kinderen met grote problemen op school of anderszins acuut leed als gevolg van hun symptomen.
Omdat het echter vaak bijwerkingen veroorzaakt, wordt het bij ongeveer de helft van alle patiënten in toenemende mate verdrongen door alternatieven. Deze bijwerkingen omvatten voornamelijk kortdurende symptomen zoals verlies van eetlust, depressieve stemming en hoofdpijn, maar ook psychische problemen op langere termijn worden waargenomen. Vooral bij ADD, waar het vaak een minder sterk effect heeft dan bij ADHD, moeten ook niet-medicamenteuze behandelingsstrategieën worden overwogen.

Lees meer over het onderwerp: Effect van Ritalin®

Welke therapeutische benaderingen zijn er zonder medicatie?

• Onderwijs en gedragstherapie
  • Het begrijpen van de symptomen en het correct omgaan met deze symptomen vormen de basis voor verdere therapie

• Fysio-, beroeps- en andere fysiotherapie

  • Lichamelijke activiteit heeft een directe invloed op het cognitief functioneren; deze benadering kan dus onder meer het concentratievermogen verbeteren. verbeteren

• psychotherapie

  • Om het welzijn te verhogen en veel voorkomende psychische problemen te vermijden, dus kwaliteit van leven ondanks symptomen

• Dieet, levensstijl

  • Ter ondersteuning van de lichamelijke en geestelijke gezondheid, b.v. Omega-3-vetzuren om de concentratie te verhogen

• Alternatieve procedure

  • Meditatie, neurofeedback, ontspanningstechnieken, zelfhulpgroepen ...

Sport als therapie

De positieve invloed van fysieke activiteit op hyperactieve ADHD is bekend. Maar zelfs met adhd hebben veel patiënten baat bij reguliere sportafdelingen, die, afhankelijk van het ontwerp, hun concentratie kunnen bevorderen en ook hun zelfrespect en sociale vaardigheden, zoals teamsporten, kunnen vergroten.
Deze therapievorm is echter minder geschikt voor zeer verlegen en angstige patiënten die niet graag sporten.

Ergotherapie

Bij ergotherapie worden niet zoals bij fysiotherapie individuele bewegingen geoefend, maar specifieke handelingen uit het dagelijks leven. Dit is bedoeld om de patiënt te helpen bij het plannen van een actie en om deze te beëindigen, wat in het dagelijks leven vaak moeilijk is.
Hoewel ergotherapie niet leidt tot een bewezen verbetering van ADD, kan het de patiënt ondersteunen bij het omgaan met het dagelijkse leven en ervoor zorgen dat hij beter kan omgaan met zijn aandachtstekort.

Neurofeedback

Bij neurofeedback wordt de hersenactiviteit van de patiënt grafisch weergegeven op een scherm met behulp van EEG-elektroden op het hoofd. Eenvoudigheidshalve wordt dit meestal niet gedaan als een typische golvende lijn, maar als een vorm of figuur die verandert met veranderingen in hersenactiviteit. Op deze manier kunnen patiënten zich bewust worden van hun hersenprocessen en, idealiter, leren deze beter te beheersen. Vooral bij kinderen kan deze methode als een spel worden ontworpen.

Therapie met dieren

Veel ADD-patiënten vinden het gemakkelijker om met dieren om te gaan dan met mensen. Het opnemen van een dier in therapie-eenheden zorgt voor een ontspannen therapiesituatie, vooral voor kinderen, waarin ze de concentratie- en aandachtstraining beter kunnen beheersen en hun psychisch welzijn kunnen vergroten.
Huisdieren kunnen ook het verantwoordelijkheidsgevoel bij kinderen versterken en bijdragen aan ontspanning, maar het welzijn van het dier moet behouden blijven en daarom mag er geen ondoordachte aankoop worden gedaan.

homeopathie

Volgens het principe van homeopathie krijgt de patiënt zeer kleine hoeveelheden van een stof die, in hogere doses, precies de symptomen kunnen veroorzaken waartegen hij het gebruikt. Dit klinkt paradoxaal, maar het is effectief op veel medische gebieden omdat het het lichaam helpt zijn eigen interne evenwicht te herstellen.
Agaricus en zwavel zijn vooral belangrijk voor ADD.

Wie betaalt de therapie?

De gebruikelijke behandelingsmaatregelen zoals medicatie of fysiotherapie zijn standaarduitkeringen van de zorgverzekeraars.
Sommige bijzondere prestaties vallen ook onder de ziektekostenverzekeringen als de arts ze gedetailleerd motiveert. Alternatieve en geheel nieuwe methoden zijn veelal eigen werk.

Hoe verschilt therapie bij kinderen van volwassenen?

Het uiterlijk van de ADS verandert door de jaren heen.
Bij kinderen staan ​​aandachts- en concentratiestoornissen op de voorgrond, omdat ze de schoolprestaties en intellectuele ontwikkeling kunnen verstoren. De optimale therapie voor ADD bij kinderen voorziet daarom in het overwinnen van deze problemen door middel van gedrags- en concentratietraining in combinatie met psychologische ondersteuning om daarmee gepaard gaande psychische problemen later te vermijden.
Deze komen dan in de focus van de therapie op volwassen leeftijd. De meeste volwassenen met adhd ontwikkelen strategieën om de feitelijke adhd-symptomen te compenseren, maar hebben een laag zelfbeeld en lopen een verhoogd risico op depressie en andere psychische aandoeningen. Deze patiënten hebben daarom vooral baat bij psycho- / gedragstherapie en alternatieve opties om hun welzijn en self-efficacy te vergroten.