Fasen van het burn-outsyndroom

invoering

De voorwaarde "burn-out"Komt uit het Engels en betekent vertaald"uitbranden". Burn-out syndroom is het resultaat van een progressieve toestand emotionele burn-out. Dit is aan zware lasten in professionele of andere opzichten en de daaruit voortvloeiende moeilijk te beheren levensomstandigheden. Burn-out wordt officieel niet als een ziekte beschouwd, maar kan wel tot dergelijke leiden depressies, leiden. De staat van uitputting bestaat zowel op fysiek als op emotioneel-spiritueel niveau. Door het resulterende spanning de veerkracht van de getroffenen blijft afnemen en het proces verslechtert.

Fasen

burn-out kunnen worden onderverdeeld in 12 fasen die op elkaar voortbouwen. Het systeem hiervoor ontwikkelde Herbert Freudenberger, een klinisch psycholoog die als eerste een artikel publiceerde over het onderwerp "burn-out" en die de publieke aandacht op dit fenomeen vestigde. De fasen zijn niet als een strikte volgorde interpreteren. De overgangen lopen meestal samen of overlappen elkaar. Soms bevinden de getroffenen zich in verschillende fasen tegelijkertijd of kunnen ze deze overslaan. Dit draagt ​​er waarschijnlijk ook aan bij dat burn-out niet als ziekte wordt aangemerkt, want geen duidelijk klinisch beeld kan worden gedefinieerd en de Individueel natuurlijk verschilt van persoon tot persoon. Er zijn verschillende andere systemen van verschillende psychologen die dienen om de fasen van burn-out te beschrijven. Welke uiteindelijk wordt gebruikt, doet er niet toe, want de prioriteit is om het probleem te identificeren.

Fase 1 - De dwang of drang om jezelf te bewijzen:

De drang om zichzelf te bewijzen en professioneel succes te hebben is in wezen een positieve kwaliteit en getuigt ervan Motivatie en vastberadenheid. Als de drang er echter een wordt dwingen ontwikkeld en de levensenergie stroomt volledig in de professionele loopbaan, dit kan het begin zijn van burn-outklachten. Het verlangen naar herkenning krijgt te veel vaart en de verwachtingen naar jezelf te hoog ingesteld. Deze beginfase is erg moeilijk te herkennen en kan individueel verkeerd worden geïnterpreteerd. Voortijdig aannemen van een burn-outprobleem is niet aan te raden als je erg betrokken bent bij je werk. Zorg echter wel voor jezelf en je collega's of medemensen.

Fase 2 - Extreem streven naar prestatie en meer commitment:

De buitensporige verwachtingen leidt ertoe dat een perfect geplande implementatie wordt gezocht om de werkprestaties te maximaliseren. Het gedrag wordt steeds dwangmatiger en komt uit extreme inzet en perfectionisme reliëf. De psychische stress begint hier al, want getroffen mensen kunnen hun hoofd niet van het werk aftrekken en dus ook in hun vrije tijd in één Staat van constante opwinding zit vast.

Fase 3 - Sluipende verwaarlozing van sociale contacten en persoonlijke behoeften:

Alle werkzaamheden die geen betrekking hebben op het werk, worden zo snel en effectief mogelijk uitgevoerd. Pauzes, gezonde voeding of lichaamsbeweging zijn ondergeschikt en worden als tijdrovend ervaren. Ook sociale contacten langzaamaan verliezen ze hun waarde, omdat deze ook tijd in beslag nemen, die dringender nodig is om de taken uit te voeren. De eerste verliezen worden geaccepteerd ten koste van het succes.

Fase 4 - Onderdrukking van interne problemen en conflictsituaties met zichzelf:

Het besef dat er iets mis is in het leven ontwikkelt en veroorzaakt angst met de getroffenen. Het is eigenlijk duidelijk dat de baan te veeleisend is, maar het verminderde welzijn wordt gezien als een noodzakelijke opoffering voor professioneel succes. Een verdere terugtrekking is het resultaat, aangezien niemand erachter mag komen dat er zich steeds meer een crisis ontwikkelt. Vanuit deze fase van geheimhouding vergroot het risico dat Verslavingen train de getroffenen. Het meest voorkomende resultaat is er een Nicotine- en of Alcoholverslaving, aangezien beide verslavende middelen gemakkelijk te verkrijgen en sociaal aanvaardbaar zijn. Familieleden van mensen die extreem hard werken, moeten hun alcoholgebruik in de gaten houden.

Fase 5 - De verandering in het persoonlijke waardesysteem:

Het persoonlijke waardesysteem wordt in vraag gesteld en aangepast aan de gegeven omstandigheden. De eerste plaatsen in het systeem worden niet meer zoals voorheen ingenomen door hobby's, vrienden of familie, maar door de Nastreven van carrière. Desoriëntatie heerst onder de getroffenen: de perceptie van tijd is veranderd. Zowel het verleden als de toekomst zijn niet relevant omdat taken in het nu moeten worden gedaan. De werkdruk heeft nu een niveau bereikt waarop het belangrijke niet meer te scheiden is van het onbelangrijke.

Fase 6 - Ontkenning van evoluerende problemen:

De ontkenning is een beschermend mechanisme voor de meeste mensen. Dit onbewuste gedrag probeert zichzelf te beschermen tegen de meningen of kritiek van andere mensen die hebben gemerkt dat er een probleem is. De Kritisch vermogen en tolerantie naar anderen toe wastafel en kan uitgroeien tot minachting voor collega's of vrienden. Beweeg steeds meer persoonlijke behoeften op de achtergrond. De getroffenen worden steeds cynischer - ze tekenen b.v. Maak de activiteiten van anderen belachelijk en let op geen enkele manier op de gevoelens van mensen, laat staan ​​op sociale conventies.

Fase 7 - De sociale terugtrekking:

Alleen het meest noodzakelijke sociale contacten zijn nu bewaard gebleven. Meestal is de kring van persoonlijk waardevolle mensen ontstaan een minimum verminderd - alleen collega's die belangrijk zijn voor het werk of naaste familieleden zijn nog relevant. De heersende gevoelens zoals Hoop en Desoriëntatie pest de getroffenen en duw ze samen emotionele saaiheid. De terugtrekking uit de buitenwereld en uit zichzelf gaat door, getroffen mensen worden steeds meer teleurgesteld - van zichzelf en van anderen.

Fase 8 - De gedragsverandering:

Zelfs in deze fase, die al relatief vergevorderd is, gaat het proces van Terugtrekken verder. Een gevoel van waardeloosheid domineert de stemming en laat sterke exemplaren los angsten uit. Omdat ondertussen een significante verandering in gedrag Opvallend is dat getroffenen steeds vaker in contact komen met collega's of vrienden die hen willen helpen door hen aandacht te geven. Dit zorgt er echter voor dat de meeste mensen zich beledigd voelen - steun wordt niet als zodanig geïnterpreteerd, genegenheid en aandacht worden vermeden. Een gevoelige benadering is nu nodig, anders kan de situatie escaleren en is verder overleg niet toegestaan.

Fase 9 - De depersonalisatie:

Er is een mechanisme in het leven gekomen dat alleen is functioneel en bijna mechanisch loopt. Elke individualiteit is verloren gegaan, inclusief onderscheidende karaktereigenschappen. Dit Depersonalisatie manifesteert zich door het onvermogen om zelfs in de kleinste persoonlijke behoeften te voorzien - het gevoel voor zichzelf is verdwenen, wat onvermijdelijk leidt tot interne conflicten en zelfverloochening Leidt.

Fase 10 - De innerlijke leegte:

Het burn-outsyndroom is gevorderd tot een alarmerende fase waarin de getroffenen het allang hebben bereikt Hulp van buitenaf nodig hebben. Een kwellend gevoel van innerlijke leegte verspreidt zich en de laatste vonk van overtuiging dat je iets nuttigs kunt doen, is verdwenen. De uitgemergelde mensen proberen vaak op de een of andere manier hun energie weer aan te vullen, wat meestal eindigt in overdreven reacties. Uitersten in de seksualiteit of op de Eetgewoontes het formulier. Ook Medicijnen of stimulerende middelen worden verleidelijk en drijven mensen vaak tot één Afhankelijkheid. Ontstaan ​​vaak in deze fase Fobieën met bijbehorende Paniekaanvallen.

Fase 11 - De depressie:

Zonder steun of zelfinzicht zal men zich vroeg of laat ontwikkelen in de getroffen persoon depressie uit. Als dit wordt opgemerkt door vrienden, collega's of familieleden, moet dringend contact worden opgenomen met een arts, aangezien dit het einde van de Burnout syndroom wordt geïnitieerd. Er zijn de klassieke symptomen van depressie: de persoon is wanhopig en aan het einde van zijn of haar kracht persoonlijke drive is uitgegaan. Ook verdwijnt de motivatie om aan het werk te gaan en mee te doen, wat een keerpunt is in de prioriteiten. Een toestand volledig gebrek aan perspectief is bereikt. Heel slecht slaap met het resulterende verlangen om de hele dag in bed te blijven, domineert het leven. Zoals bij elke ernstige depressie, kunt u nu beginnen Suïcidale gedachten optreden.

Fase 12 - Totale uitputting:

Het eindpunt van het burn-outprobleem is dit totale uitputting op alle niveaus - fysiek, mentaal en emotioneel. De aanvankelijk getrainde Beperkingen waren gearchiveerd en zelfs het werk is irrelevant geworden. Dit was echter het enige doel in het leven, en daarom is de De betekenis in het leven verloren is gegaan. De meeste sociale contacten zijn verbroken of afgewezen vanwege voortdurende afwijzing - hulp wordt niet verwacht. Staat vaak een mentale en fysieke inzinking voordat of al heeft plaatsgevonden. De eindfase is een absoluut medisch noodgeval, omdat het risico op zelfmoord extreem hoog is. Als de getroffenen zelf of mensen in hun omgeving dit opmerken, is er een psychologische of psychiatrische behandeling essentieel en de enige uitweg uit deze crisissituatie.