verstarring

Algemeen

Ossificatie verwijst naar de vorming van kook.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen de vorming van het bot uit bindweefsel, wat desmale ossificatie wordt genoemd, en chondrale ossificatie, waarbij het bot wordt gevormd uit een reeds bestaand kraakbeen.
In de regel is ossificatie een natuurlijk proces waarbij het onvolledige skelet wordt opgebouwd, vooral in de kindertijd. Verhoogde ossificatie kan echter ook optreden in de context van ziekten, wat zeker ongemak kan veroorzaken, namelijk wanneer het bot groeit waar het niet bedoeld is.

Bot bouwen

Om ossificatie te begrijpen, is het buitengewoon nuttig om de structuur van een bot te kennen, dus hier zijn enkele basisprincipes over botten.
In wezen zijn er verschillende vormen van botten, enerzijds de typische buisvormige botten, die, zoals de naam suggereert, langwerpig zijn. Typische vertegenwoordigers zijn de humerus, zoals medische professionals het noemen Humerus waarnaar wordt verwezen, of het dijbeen, de Dijbeen wordt genoemd.
De binnenkant van deze botten is gevuld met beenmerg dat goed van bloed wordt voorzien.
Er zijn ook zogenaamde platte botten, die vlakker zijn, zoals de meeste schedelbotten. Dan zijn er zogenaamde "Sesambotten“, Die er nogal rond en atypisch uitzien, bijvoorbeeld de knieschijf of enkele handbeenderen.
Er zijn ook exotische soorten, zoals de met lucht gevulde botten, die van binnen hol zijn, dat wil zeggen de botten van de gezichtsschedel die de sinussen bevatten.
Het hoofd van lange botten heet "Epifyse", De overgang naar de eigenlijke" pijp "als Metafyse en de pijp zelf wordt genoemd Diaphysis aangewezen.

Het individuele bot bestaat uit een fijn periosteum dat het volledig omgeeft. Het bevat de "Compacta"Of"Corticalis“Met andere woorden, een bijzonder dichte botstructuur die het bot zijn sterkte geeft. De vezels van de stof zijn gelijkmatig uitgelijnd, waardoor ze extra stevigheid krijgen.
Binnenin is er een lossere structuur genaamd "poreus bot", wat zoiets als sponsachtig betekent. De beenmergholte bevindt zich precies binnenin. Het bevat ofwel vetmerg ofwel bloedvormend rood beenmerg met een zeer goede bloedcirculatie.

Het botweefsel zelf is een mengsel van anorganische en organische stoffen en een kwart water. De anorganische componenten bestaan ​​voornamelijk uit hydroxyapatiet, dat is samengesteld uit calcium en fosfaat.

Daarnaast is er ook de biologische Collageen aanwezig in het bot. Dit is een eiwitdie ook in de huid wordt aangetroffen. Individuele cellen, de zogenaamde "Osteoblasten"en"Osteoclasten". De osteoblasten produceren de botstof en zijn met elkaar verbonden door fijne buisjes. De osteoclasten zijn op hun beurt de tegenstanders en breken het bot af.

Zoals gezegd zijn de botten in de compacta uniform gerangschikt. Daarom worden ze ook wel genoemd Lamellair bot aangewezen. Ze zijn de typische botstructuur.
Bij a Gebroken bot aan de andere kant wordt het eerst gedacht Gevlochten bot, waarin de vezels van het weefsel heen en weer door elkaar heen groeien. Pas geleidelijk wordt het bot weer lamellair bot, dat dan weer vol is stabiliteit kan berijken.

Desmale ossificatie

De desmale ossificatie gebeurt van bindweefsel. Dit is van Mesenchymale cellen geleerd.
Bij ossificatie bevinden de cellen zich eerst dicht bij elkaar en worden ze dan een betere bloedcirculatie krijgen. Vervolgens verandering de mesenchymale cellen Osteoblasten, de cellen waaruit botten bestaan. Deze vormen dan eerst de organische delen van het nieuwe bot, zoals collageen.
Dan komen ze in de osteoblasten terecht Calciumblaasjes gevormd die worden vrijgegeven. Deze blaasjes uitbarsting dan komen calciumkristallen vrij. Deze kristallen worden groter en worden uiteindelijk Hydroxyapatiet.
De osteoblast is aan het einde volledig omgeven door botstof en wordt dan genoemd Osteocyt aangewezen. Degene die nu is ontstaan kleine botten uiteindelijk genoegen nemen andere osteoblasten en vormen op hun beurt botmateriaal, zodat het bot uiteindelijk "appositioneel", d.w.z. door ophoping, ontstaat groeit.
Typisch zijn Botten van de schedel gevormd door desmale ossificatie. Ook Gebroken botten genezen eerst door hopeloze ossificatie.

Chondrale ossificatie

In tegenstelling tot het vorige mechanisme is het bot in de chondrale ossificatie van kraakbeen geleerd. Het bot wordt eerst als kraakbeen aangemaakt en pas in de loop van de ontwikkeling door bot vervangen. Omdat het bot eerst als kraakbeen wordt aangemaakt, wordt de chondrale ossificatie ook wel genoemd indirecte ossificatie aangewezen.

Men maakt nog meer onderscheid tussen perichondraal en enchondrale ossificatie. Bij kinderen treedt bijvoorbeeld perichondrale ossificatie op de diafyse, d.w.z. de schacht van de Humerus in plaats van. Formulier hier Osteocyten aanvankelijk een Bot manchet rond het kraakbeenmodel van het bot. Strikt genomen is perichondrale ossificatie eigenlijk een hopeloze ossificatie, omdat er geen kraakbeencellen voor nodig zijn.
De typische chondrale ossificatie maar vindt direct plaats in het kraakbeen en wordt genoemd enchondrale groei aangewezen.
Waarin Humerus vindt dit verstarring Aan Hoogte van de epifyse in plaats van. Hier splitsen in een zogenaamd Proliferatie zone de kraakbeencellen namen toe.
Omdat de botmanchet rond het kraakbeen voorkomt dat het in de breedte uitzet, wordt het nieuwe Kraakbeencellen in de lengte gerangschikt. Op deze manier groeit het bot in lengte.
Verder naar het einde van het bot worden de kraakbeencellen groter en verkalkt. Tenslotte de kraakbeencellen sterven af en de osteoblasten, d.w.z. cellen die botten opbouwen, beginnen met de verstarring. De Zonewaarin het bot groeit, wordt genoemd Epifysaire plaat aangewezen.
Zolang er kraakbeencellen in de epifysaire plaat zitten, kan het bot in lengte groeien.
Meestal sluit de epifysaire plaat op 19-jarige leeftijd. Door Gebroken botten door het gewricht de Ossificatie aanzienlijk verstoord en de lengtegroei blijft achter bij die van de rest van het lichaam.

Aandoeningen van ossificatie

Beide Ziekten, die de ossificatie aantasten, wordt een onderscheid gemaakt tussen ziekten die de normale ossificatie veranderen en ziekten die tot een botvorming leiden overmatige ossificatie leiden.

Een typische aandoening van ossificatie is de Achondroplasiedat tot een voortijdige sluiting van de epifysaire platen Leidt. Doordat er geen kraakbeen meer in de lange botten zit, kan het bot niet meer in lengte groeien doordat de kraakbeencellen ontbreken.
De Dikte groei van het bot is in achondroplasie niet beinvloed, omdat perichondrale groei geen kraakbeencellen nodig heeft als precursor. Bij patiënten met achondroplasie neigen de lange botten in breedte te groeien.
Sinds de Schedel botten als gevolg van desmale ossificatie is de groei van de schedel onaangetastzodat het hoofd een normale maat krijgt en te groot lijkt in vergelijking met de ledematen. Ook de Wervels en ribben zijn Niet van achondroplasie getroffen, zodat de getroffenen meestal een bijna normale zithoogte bereiken.

Een pathologische ossificatie is de zogenaamde heterotope ossificatie, waarin "heterotoop"Middelen"die zich voordoen op een andere locatie“.
Er zijn dus gebieden die normaal verstarren bindweefsel zou moeten zijn. Het komt vaak voor na ernstige verwondingen op deze heterotope ossificatie. Het maakt niet uit of het letsel is veroorzaakt door een ongeluk of een chirurgie was veroorzaakt.
De weefselschade stimuleert het lichaam, Messenger-stoffen om de voorlopercellen van bot in weefsel te produceren om kraakbeen tot bot te stimuleren. Dit proces zal meestal één tot twee weken na een operatie door pijn en roodheid zonder enig teken van ontsteking in het bloed.
Na een maand kunnen de nieuwe botten gezien op de röntgenfoto worden. De meeste botformaties doen dit echter geen klachten op de lange termijn en worden niet opgemerkt.
Aan de andere kant kunnen alleen grotere botten dit mechanisch doen Verminder het bewegingsbereik van gewrichten aanzienlijk. Of een dergelijke overmatige ossificatie optreedt, hangt af van de Ernst van letsel van: Meerdere verwondingen zijn waarschijnlijker dan patiënten met enkelvoudige fracties, patiënten met Heup vervanging meer dan dat met Schouderoperatie. Ook Infecties en Blauwe plekken lijken de ossificatie te vergroten.

Vitamine D bij pasgeborenen

Een andere ossificatiestoornis is dat rachitis.
Rachitis is een gevolg van Vitamine D-tekort in de vroege kinderjaren. Dit vitaminetekort wordt enerzijds veroorzaakt door het immense metabolisme dat de getroffen pasgeborenen hebben, maar ook door gebrek aan blootstelling aan de zon en vegetarisch dieet.
Typische klachten zijn in het begin Spier zwakte en Verzachting van de botten bij de schedeldat uiteindelijk veranderde in een Misvorming van de vorm van het hoofd voorbijgaan. Ook ontstaan Kromming van de benendie leiden tot een slechte houding op latere leeftijd.
Vitamine D is daarvoor essentieel Opname van calcium in de darm, zodat een onderaanbod van vitamine D er automatisch ook één wordt Calciumtekort Leidt. Omdat de botten grotendeels uit calcium bestaan, kunnen de botten niet meer goed worden gevormd en de Ossificatie is verstoord. Om deze reden krijgen zuigelingen meestal vitamine D in hun eerste levensjaar.