Netvliesloslating

• Figuur oogbol

Synoniemen

Medisch: Amotio retinae, Ablatio retinae

Definitie van netvliesloslating

Netvliesloslating is het optillen van het netvlies van de fundus, d.w.z. het pigmentepitheel (choroidea). Het loslaten kan het hele netvlies aantasten.

Epidemiologie

De Netvliesloslating is een relatief zeldzame ziekte. Het is echter erg belangrijk, want als het onbehandeld blijft, leidt het tot Amotio retinae naar Blindheid.
Deze ziekte komt veel vaker voor op oudere leeftijd dan bij jonge mensen. Bij bijziende mensen (van - 6 Dioptrieën = ernstige bijziendheid) netvliesloslating komt minstens drie keer zo vaak voor als bij mensen met een normaal gezichtsvermogen. Dit komt door het feit dat de ogen van bijziende patiënten (bijziendheid) langer zijn in langsdoorsnede dan normaalziende ogen. Puur anatomisch gezien is het risico op loslaten van het netvlies dus groter.
Bekende accumulatie kan ook worden waargenomen.

Wat is de classificatie van een netvliesloslating?

Primaire retinale ablatie
Deze netvliesloslating met onbekende oorzaak is de meest voorkomende vorm van ablatio.De scheur in het netvlies heeft de neiging zich in de periferie te ontwikkelen, niet in het midden.
De reden hiervoor is het loslaten van het glasvocht op oudere leeftijd of bijziendheid. Hierdoor ontstaat een trek aan het netvlies, waardoor het netvlies scheurt. Deze tranen worden veel vaker in de bovenste helft van het netvlies gezien dan in de onderste helft. Dit komt door het vallende glazen lichaam dat de zwaartekracht volgt.

Gigantische traanablatie
Een bijzondere vorm van retinale tranen is Gigantische traan amotio. De scheuren kunnen zo groot worden dat ze meer dan een kwart van het oog aantasten. Het tweede oog loopt altijd gevaar.

Secundaire retinale ablatie
Deze loslating van het netvlies is secundair, d.w.z. door een oorzaak die dit bepaalt. Er is meestal een voorgeschiedenis van diabetes. Andere oorzaken kunnen zijn:

• Occlusies van het netvlies
• Gevolgen van premature retinopathie
• Ontsteking
• Retinale chirurgie
• Kneuzingen van het oog (kunnen jaren later nog symptomatisch zijn)
• Perforeren van oogletsel

Exsudatieve netvliesloslating
Hier is er een verstoring van de vasculaire permeabiliteit. Vloeistof verzamelt zich tussen het pigmentepitheel en het netvlies.

Figuur oogbol

1. Oogzenuw (oogzenuw)
2. Hoornvlies
3. lens
4. voorste kamer
5. Ciliaire spier
6. Glasachtig
7. Netvlies

Detectie van netvliesloslating

Wat zijn de symptomen van netvliesloslating?

De patiënten rapporteren over "Lichtflitsen". Deze zijn het gevolg van het trekken aan het netvlies. Dan merken de patiënten "Roet regen"of een"Zwerm muggen“.
Beide vertegenwoordigen de schaduwen van glasvochtbloeding die optreedt wanneer het netvlies wordt gescheurd. Als het netvlies na de tranen loslaat, zal de patiënt schaduwen in het gezichtsveld opmerken. Je hebt dus niet langer een normaal gezichtsveld dat je de indrukken van je hele omgeving kunt waarnemen. Er ontbreken onderdelen. Zo kan het laterale deel ontbreken, waardoor de patiënt niet alles aan de buitenkant van het aangedane oog kan zien (med. Temporal). Een oogarts kan hier ingrijpen met een oogtest.

Een flikkering voor de ogen wordt vaak aangezien voor lichtflitsen. Een flikkering spreekt echter meer voor een migraine en niet voor een netvliesloslating. De bijbehorende klachten die optreden kunnen helpen bij het differentiëren. Netvliesloslating is meestal pijnloos. Een migraine daarentegen gaat meestal gepaard met ernstige hoofdpijn en mogelijk oog-, kaak- of nekpijn. Als onder andere deze symptomen optreden, is het loslaten van het netvlies waarschijnlijk niet de oorzaak van de flikkering voor het oog.

Lees meer over het onderwerp: Symptomen van netvliesloslating en oogpijn

Hoe wordt de diagnose van het loslaten van het netvlies gesteld?

Een netvliesloslating is te herkennen aan typische symptomen. Dit omvat het optreden van lichtflitsen, die vooral duidelijk zijn in de schemering of in het donker. Sommige mensen beschrijven ook een laterale gloed in het oog, die een boogachtige vorm heeft. De lichtflitsen en de gloed worden intenser naarmate u uw hoofd beweegt. In het oog kunnen schaduwen worden waargenomen, die worden beschreven als een muur of een groeiende bel. De perceptie van een soort roetregen of een zwerm zwarte muggen zijn verdere tekenen van netvliesloslating. Sommige mensen beschrijven andere plotselinge veranderingen in hun zicht, zoals het zien van spinnenweb. Kenmerkend is ook dat het loslaten van het netvlies pijnloos is, aangezien het netvlies geen pijnvezels heeft. Hierdoor kunnen ze vaak worden onderscheiden van andere oog- en hoofdaandoeningen. Soms is het moeilijk te onderscheiden van het loslaten van het glasvocht. Als de bovengenoemde symptomen optreden, moet altijd een arts worden geraadpleegd.

De oogarts (specialist oogheelkunde) kan bepalen of het netvlies is losgemaakt door de fundus te reflecteren.
Hiervoor worden eerst oogdruppels aangebracht, die de pupil verwijden. Hierdoor heeft de examinator een beter inzicht en overzicht van de fundus. De reflectie gebeurt met behulp van een vergrootglas en een lichtbron. Als het netvlies is losgemaakt, moet de netvliesscheur worden opgezocht.
Naast de reflectie kan bij het netvlies ook een loslating van het netvlies worden vastgesteld door middel van een onderzoek genaamd OCT (Optical Coherence Tomography). Hier wordt het netvlies vooral op het scherpste punt getoond. Eigenlijk is dit onderzoek meer gespecialiseerd in het opsporen van macula-oedeem (vochtophoping onder het netvlies op het punt van het scherpste zicht).
De echografie van de ogen kan ook informatie geven over een netvliesloslating.

Netvliesloslating behandelen

Kan een netvliesloslating operatief worden behandeld?

Er zijn verschillende methoden om netvliesloslating chirurgisch te behandelen. Alle procedures zijn gebaseerd op 3 basisdoelen: het glaslichaam moet worden ontlast, het netvlies moet worden gesloten en er moet een kunstmatig litteken worden gemaakt.

Afhankelijk van het type netvliesontsteking is de procedure anders. Als het loslaten van het netvlies ongecompliceerd is, wordt meestal een deukoperatie uitgevoerd. Een siliconenafdichting wordt op de dermis van het oog genaaid. Deze afdichting deukt de dermis, het vaatvlies en het pigmentepitheel. Hierdoor wordt weer contact gemaakt tussen hen en het vrijstaande netvlies. Het bindvlies wordt vervolgens gesloten met de afdichting.

Soms wordt in plaats daarvan of daarnaast een lint, een zogenaamde cerlage, om het oog geplaatst. Gaten aan de achterste pool kunnen met deze methode niet worden behandeld. Bij netvliesloslatingen met een centraal gat wordt in sommige gevallen het verwijderen van het glasvocht en het inbrengen van een soort "interne tamponade" aanbevolen. De binnenste tamponade bestaat meestal uit siliconenolie of een gas. De siliconenolie wordt na ongeveer 3-6 maanden verwijderd, terwijl het gas na 8-14 dagen spontaan door het lichaam zelf wordt opgenomen.

Bij gecompliceerde loslatingen van het netvlies is een ingreepoperatie en verwijdering van het glasvocht aan te raden. Ook hier wordt vaak een interne tamponade gebruikt.

Kan een netvliesloslating met laser worden behandeld?

De lasermethode is meestal pijnloos en heeft relatief weinig bijwerkingen. Maar geen enkele bestaande netvliesloslating kan met de laser worden behandeld. Het is alleen mogelijk om een ​​bestaand netvliesgat of voorbereidende stadia van netvliesscheuren succesvol af te dichten als onderdeel van een laserbehandeling. Dit wordt gedaan door laserlittekens rond het gat aan te brengen in de vorm van een 2- of 3-rijige ketting. De energie van de laser wordt alleen geabsorbeerd door de choroidea en het pigmentepitheel. Het netvlies zelf kan de laserenergie niet opnemen. Het kan echter in het gebied worden getrokken waar het zich voordoet, op voorwaarde dat het in contact is met het pigmentepitheel. Dit kan littekens veroorzaken met het pigmentepitheel. Dit kan dus alleen als het netvlies nog in contact is, terwijl de laser niet werkt als het netvlies al is losgemaakt.

Kan netvliesloslating conservatief worden behandeld?

Er is geen medicamenteuze behandeling voor netvliesloslating. Als er een voorstadium van netvliesloslating of een aanleg bekend is, kan worden geprobeerd de risicofactoren zoveel mogelijk te minimaliseren. Dit kan netvliesloslating niet voorkomen, maar het kan het risico verkleinen. Bij het informele "diabetes", een zogenaamde diabetes mellitus, moet bijvoorbeeld een aangepaste levensstijl worden aangenomen. Dit kan onder meer een netvliesloslating als langdurige consequentie bevorderen. Bovendien kunnen onvoldoende genezen infecties een negatieve invloed hebben op het netvlies. Ontstekingen moeten altijd goed worden genezen. Negatieve stress en overmatige inspanning tijdens het sporten moeten zoveel mogelijk worden vermeden als er sprake is van eerdere stress. Het immuunsysteem moet worden versterkt door middel van een evenwichtige voeding en levensstijl. Het vliegen moet ook worden verminderd of, in sommige gevallen, zelfs volledig worden gestopt. In de voorbereidende stadia van een netvliesloslating worden medische consulten en controles sterk aanbevolen.

Waarop moet worden gelet na een behandeling met netvliesloslating?

Patiënten mogen een week na de behandeling niet lezen. Deze regel is van toepassing om te voorkomen dat het glas gaat schokken tijdens het lezen. Als het netvlies binnen enkele dagen na de operatie sluit, hoeft de patiënt geen beperkingen in het dagelijks leven te verwachten.
Als het oog gevuld is met gas, mag de getroffen persoon in geen geval vliegen. Het gas zet uit in hoogte en leidt tot gevaarlijk hoge intraoculaire druk (zie ook glaucoom). Het kan zelfs een slagaderocclusie veroorzaken.

Voorkomen van loslating van het netvlies

Wat zijn de oorzaken van netvliesloslating?

De meest voorkomende oorzaken van netvliesloslating zijn onder meer degeneratieve veranderingen in het netvlies en glasvocht die tot tranen in het netvlies leiden. Het netvlies hecht zich praktisch van binnenuit aan het oog. Oorspronkelijk is het versmolten met het onderliggende pigmentepitheel, de choroidea. Het is ook samen gegroeid met zijn basis op de papil. De papilla is de term die wordt gebruikt om de uitgang van de zenuwvezels van de oogzenuw uit het oog te beschrijven. Als er nu een gat in het netvlies zit, kan er zich vocht onder verzamelen. Dergelijke gaten kunnen verschillende oorzaken hebben:

1. Retinale en glasvocht krimp
2. Letsel aan de oogbal
3. diabetische retinopathie

Ernstig bijziende mensen lopen een bijzonder risico. Uw oogbal is bijzonder lang en bevordert dus het loslaten van het netvlies, aangezien het erg uitgerekt is.
Statistisch gezien is er ook een verhoogd risico na een cataractoperatie (cataractoperatie), d.w.z. verwijdering van de lens, die meestal troebel is door ouderdom.

Hoe kun je netvliesloslating voorkomen?

De voorbereidende fase van netvliesloslating zijn scheuren in het netvlies. Deze moeten worden herkend door regelmatige bezoeken aan de oogarts. Deze scheurtjes kunnen door middel van een laser worden getekend (ze kleven praktisch aan het onderliggende vaatvlies) en voorkomen zo verder loslaten van het netvlies. Vooral bijziendheid (bijziendheid) en patiënten die al een netvliesloslating hebben gehad, moeten bijzonder voorzichtig zijn en het netvlies zo regelmatig mogelijk grondig laten onderzoeken door de oogarts.

Verloop van netvliesloslating

Wat is de prognose voor netvliesloslating?

De prognose hangt af van de ernst van de netvliesloslating. Met een ongecompliceerde vervanging kan succes tot 90% worden geregistreerd. Hoe kleiner de netvliesloslating en hoe sneller de behandeling, hoe beter de prognose. De prognose van het gezichtsvermogen hangt af van het feit of de macula (gele vlek = het scherpste punt) was aangetast.

Hoe lang duurt een netvliesloslating?

Als het gaat om de duur van netvliesloslating, moet men de duur hiervan onderscheiden van de duur van een netvliesscheur of -gat. Zowel een onbehandelde netvliesloslating als een onbehandelde retinale scheur of gat genezen niet vanzelf. Als het aangrenzende netvliesgat wordt gelaserd, kan het ongeveer 2 weken duren voordat er een litteken ontstaat. Dit litteken moet loslaten van het netvlies voorkomen. Aan de andere kant, bij een operatie om het netvlies los te maken, duurt het enkele dagen voordat het netvlies stevig vastzit en zich een litteken vormt. Na ongeveer 2-3 weken na de operatie kan de getroffen persoon rustig en onvoorwaardelijk zijn levensstijl voortzetten.

Hoe lang het duurt voordat de haalbare visie wordt herwonnen, hangt af van verschillende omstandigheden. De regeneratie van het netvlies wordt beïnvloed door de omvang en duur van de netvliesloslating. Ook speelt een rol hoe lang de zogenaamde macula (de gele vlek) is opgehoogd. Het duurt vaak weken of maanden voordat het gezichtsvermogen na de operatie naar tevredenheid verbetert. Na langdurige maculaloslating kan het tot een jaar duren voordat het gezichtsvermogen weer op een haalbaar niveau is teruggekeerd. Onbehandelde scheuren, gaten of loslatingen van het netvlies hebben een progressief verloop. Dat wil zeggen, ze duren zonder therapie.

Hoe lang duren de symptomen van netvliesloslating?

Glasvochtbloeding en netvliesloslating komen vaak samen voor. In dit geval kan het ongemak dat door de glasvochtbloeding wordt veroorzaakt, afnemen naarmate de bloeding geneest. De duur van de regressie van de bloeding en de bijbehorende symptomen is zeer variabel. De duur hangt af van de mate van bloeding en andere individuele factoren. Het ongemak dat wordt veroorzaakt door het loslaten van het netvlies zelf, gaat niet vanzelf weg. Alleen door een operatie is het mogelijk om de symptomen te beheersen.

Wat zijn de kansen op herstel van een netvliesloslating?

Netvliesloslating kan alleen met succes worden behandeld met een operatie. Volgens sommige auteurs kon een ongecompliceerde netvliesloslating in 85-95% van de gevallen met succes worden behandeld met behulp van de inspringingsmethode. De kans op herstel neemt toe naarmate de schade aan het netvlies eerder wordt herkend en behandeld. Als de netvliesloslating gecompliceerd is en / of in combinatie met andere oogaandoeningen, is de diagnose minder gunstig. Met behulp van het verwijderen van het glaslichaam en het inbrengen van een interne tamponade kunnen echter vaak bevredigende visuele verbeteringen worden bereikt. De mate waarin de visuele prestatie in elk geval verbetert, hangt van veel factoren af.

Verdere vragen over netvliesloslating

Kan stress netvliesloslating veroorzaken?

Sommige onderzoeken tonen aan dat stress een rol kan spelen bij het loslaten van het netvlies. Er zijn vermoedelijke verbanden met een verhoogde afgifte van het hormoon cortisol. Aangenomen wordt dat veel verschillende factoren verband houden met netvliesloslating. Als het netvlies vooraf is geladen, kan stress een risicofactor zijn bij het bevorderen van netvliesloslating. Stress als de enige of algemene oorzaak van netvliesloslating is onwaarschijnlijk.

Kan een netvliesloslating worden veroorzaakt door een glasvochtbloeding?

Een netvliesloslating kan ontstaan ​​door een glasvochtbloeding. Het glasvocht van het oog grenst aan de achterkant aan het netvlies en hecht zich daar. Door deze verbinding kan een glasvochtloslating het netvlies aantasten. Als gevolg hiervan kan een loslating van het glasvocht een trek aan de bloedvaten veroorzaken. Als de lancering plotseling gebeurt, kan de trekkracht de vaten doen scheuren. Dit kan leiden tot een glasvochtbloeding en een retinale scheur of gat veroorzaken. Mocht er dan vloeistof onder het netvlies komen, dan bestaat het risico dat het loslaat.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in dit onderwerp: Glasvochtloslating