Lymfoedeem

definitie

Lymfoedeem is geen ziekte op zich, maar een symptoom van vele andere ziekten. Het is een onderactief lymfestelsel. De lymfe kan niet meer volledig worden verwijderd en hoopt zich op in het weefsel. Het lymfoedeem is chronisch in het getroffen gebied.

Oorzaken kunnen ziekten zijn, maar ook chirurgische ingrepen en misvormingen. Als preventieve maatregel kunnen getroffenen compressiekousen dragen en moeten ze alles vermijden dat tot lymfevorming leidt.

De redenen

De oorzaken van lymfoedeem kunnen worden gebruikt om lymfoedeem in een primaire en secundaire vorm te verdelen.

De primaire vorm is zeer zeldzaam en beschrijft een aangeboren vorm waarbij delen van de lymfevaten niet ontstaan. Dit omvat ook de ziekten van Milroy en Meige. Een volledige afwezigheid van het lymfestelsel is onverenigbaar met het leven.

De secundaire vorm beschrijft alle andere oorzaken van lymfoedeem die een mechanische, verworven drainagestoornis gemeen hebben. Tumoraandoeningen van het lymfestelsel of het omliggende weefsel kunnen een belemmering vormen voor de drainage. Mechanische obstakels kunnen ook ontstaan ​​door verwondingen of operaties. Lymfoedeem komt vooral veel voor bij het verwijderen van de tumor, omdat vaak ook delen van het lymfestelsel worden verwijderd. Chronische onderactieve aderen kunnen ook leiden tot een verminderde lymfedrainage. Een bijzondere vorm van lymfoedeem is olifantsziekte, een ziekte die wordt veroorzaakt door parasieten. Elephantiasis is een tropische ziekte en komt normaal gesproken niet voor in Europa. Lymfoedeem kan ook optreden in combinatie met ander oedeem.

Lees hier alles over het onderwerp: Oorzaken van oedeem.

Straling als mogelijke oorzaak

Lymfevaten kunnen worden beschadigd door straling als onderdeel van tumortherapie. In de meeste gevallen is dit niet de enige oorzaak van lymfoedeem.

De drainagebanen kunnen al worden beperkt door de tumor zelf, waardoor de straling een versterkende factor is. Mensen met de ziekte van Hodgkin hebben meer kans op lymfoedeem door straling.

De stadia van lymfoedeem

Fase 1

Lymfoedeem kan worden onderverdeeld in drie tot vier fasen, waarbij stadium nul geen symptomen vertoont.

De eerste fase is een volledig omkeerbaar oedeem, dat optreedt tijdens lichamelijke inspanning en meestal pas 's middags tot' s avonds optreedt. Het lymfoedeem is zeer eiwitrijk en toch zacht. De aangetaste plekken kunnen met de vingers worden ingedrukt en de afdrukken blijven kort zichtbaar.
De beweeglijkheid van de gewrichten kan worden beperkt en patiënten melden sensorische stoornissen en saaiheid. Fibrosclerotische - met littekens bedekte en verharde - veranderingen in het weefsel zijn meestal nog niet aanwezig of slechts plaatselijk beperkt.

Door 's nachts hoog te zijn, kan de zwelling verdwijnen. Afhankelijk van de oorzaak worden bepaalde delen van het lichaam aangetast. Met vroege therapie kan een verdere ontwikkeling van het lymfoedeem van de eerste fase naar de volgende fase worden voorkomen. Mensen die deze symptomen ontdekken, moeten medisch advies inwinnen omdat de oorzaak moet worden gezocht.

Stage 2

Het aanvankelijk omkeerbare lymfoedeem kan veranderen in onomkeerbaar, chronisch oedeem. Het weefsel verandert fibrosclerotisch (verhard en met littekens bedekt bindweefsel) en permanent. Bovendien begint een nieuwe vorming van vetweefsel in het aangetaste lichaamsgebied. Het oedeem is niet meer zacht en kan worden weggeduwd, maar wordt hard en stevig. Zwelling door verhoging kan niet meer worden waargenomen.
De bewegingsbeperking van de gewrichten neemt toe en de gevoeligheid van de huid neemt af. De huid is ook ruw en gebarsten en kan pijnlijk zijn.

Behandeling kan alleen de symptomen verlichten en lymfoedeem niet volledig beëindigen. Er is altijd een hoog risico op terugval. De schade aan het bindweefsel is onomkeerbaar. Bij gebrek aan behandeling en huidverzorging kan het lymfoedeem het stadium bereiken van Elephantiasis bereiken. De Elephantiasis beschrijft een ziektebeeld dat wordt gekenmerkt door massale zwelling van lichaamsdelen als gevolg van lymfecongestie.

Stap 3

De derde fase van lymfoedeem wordt meestal alleen bereikt als de therapie niet in de vroege stadia wordt gestart. Het derde stadium komt dan ook bijna alleen voor in ontwikkelingslanden, en daar is het vooral een gevolg van de parasitaire ziekte Elephantiasis (Deze ziekte wordt veroorzaakt door enorme zwelling van delen van het lichaam als gevolg van lymfecongestie).

Meerdere liters lymfevloeistof verzamelen zich in het weefsel, waardoor normale beweging onmogelijk wordt en de aangetaste delen van het lichaam misvormd raken. De huid vertoont ook grote veranderingen. De huid op het aangetaste deel van het lichaam is gebarsten en er ontstaan ​​blaren, littekens, fistels en papillomatose. In extreme gevallen wordt de huid droog en grijsachtig en ziet deze eruit als olifantenhuid, waaraan het podium zijn naam ontleent. Verder zijn er wondgenezingstoornissen. Indien onbehandeld, kan een lymfangiosarcoom, een kwaadaardige tumor, ontstaan.

Zoals bij veel ziekten, hangt de prognose van lymfoedeem sterk af van het tijdstip van diagnose en het begin van de therapie. In latere stadia is er alleen een verlichting van langetermijneffecten en pijn.

De bijbehorende symptomen

Het lymfoedeem zelf is eigenlijk geen ziekte, maar een symptoom. Dit symptoom komt onder veel verschillende omstandigheden voor, en afhankelijk van de oorzaak zullen de andere symptomen ook variëren. Bij alle lymfoedeem is bewegingsbeperking een ernstige bijwerking.

Bij een aangeboren afwijking gaat het lymfoedeem vaak alleen gepaard met pijn, huidveranderingen en lokale wondgenezingsstoornissen.
Bij een tumorziekte staan ​​de symptomen van de tumorziekte zelf op de voorgrond. Dit omvat de zogenaamde B-symptomen, die bestaan ​​uit nachtelijk zweten, koorts en gewichtsverlies. Afhankelijk van het type oorspronkelijke tumor, lijden de getroffenen aan zwakte, immuunsysteemstoornissen en pijn

Met de parasitaire ziekte Elephantiasis het lymfoedeem in het scrotum kan tot onvruchtbaarheid leiden. Voordat het eigenlijke lymfoedeem zich ontwikkelt, ontwikkelen de getroffenen koorts, allergische reacties en hoofdpijn. In extreme gevallen kunnen bacteriële superinfecties en bloedvergiftiging optreden. De weefselveranderingen kunnen ook degenereren en kwaadaardige tumoren veroorzaken.

Pijn in de benen als een begeleidend symptoom

De benen zijn het meest voorkomende lichaamsdeel dat wordt aangetast door lymfoedeem. Vele liters lymfevloeistof kunnen zich in de benen verzamelen en hevige pijn veroorzaken door de druk op het weefsel. De drainagestoornis zelf, zoals een tumor, kan ook pijn veroorzaken.
De pijn kan zelf druk veroorzaken of bloedvaten samentrekken, wat vervolgens leidt tot pijn in het aangedane been door onvoldoende zuurstoftoevoer. Net als bloedvaten kunnen ook zenuwen direct worden aangetast en belast door de druk. Bovendien betekent een grote hoeveelheid lymfevloeistof ook een aanzienlijk gewicht dat het lichaam moet dragen.

De delen van het lichaam die het meest worden beschadigd door extra gewicht, zijn de kniegewrichten. De kniegewrichten slijten sneller dan bij een gezond persoon en zorgen voor extra pijn, vooral bij bewegen.
Bovendien zijn de scheuren en uitslag van de huid uiterlijk in de derde fase pijnlijk en droog. Deze huidveranderingen zijn permanent. De pijn in de benen heeft niet één oorzaak, maar is een combinatie van vele redenen die niet bij elke getroffen persoon hoeven voor te komen.

De lokalisatie van het oedeem

Lymfoedeem op het been

Afhankelijk van de oorzaak van het lymfoedeem zijn de benen vaak het eerste deel van het lichaam dat de betrokkene opmerkt. De reden hiervoor is dat het lichaam tegen de zwaartekracht in de benen moet werken om de lymfe en ook het zuurstofarme bloed terug naar de kern van het lichaam te transporteren. Zwaartekracht is een bijkomend obstakel voor de werkelijke oorzaak van het lymfoedeem. Dit verklaart ook de waarneming van veel getroffen mensen dat het beenoedeem in de eerste fase afneemt zodra de aangedane persoon zijn benen omhoog legt.

Vooral in de benen vormen ontwikkelingsoorzaken zoals het ontbreken van veneuze kleppen of kleppen van de lymfevaten een grote risicofactor, omdat deze normaal gesproken de zwaartekracht tegengaan. Patiënten ervaren vaak ernstige pijn in de benen en ontwikkelen huidongemakken in de benen.

Lymfoedeem hoeft niet per se beide benen te treffen, omdat de oorzaak, zoals een ongeval-gerelateerd, gebroken lymfevat, eenzijdig is. Bij gezwollen benen moet altijd duidelijk worden gemaakt of het daadwerkelijk lymfoedeem of een ander type oedeem is, aangezien een slecht functioneren van het hart ook tot oedeem leidt, zonder dat het lymfoedeem hoeft te zijn.

Lees hier meer over het onderwerp: Lymfatisch systeem.

Lymfoedeem aan de voet

Lymfoedeem, dat de benen aantast, begint bijna altijd aan de voet en loopt door tot aan de drainagestoornis. Dus als de uitstroomstoornis van de lymfevaten zich in het onderbeen bevindt, treft het lymfoedeem alleen de voet permanent, terwijl een drainagestoornis in de lies lymfoedeem in het hele been betekent.Door de zwaartekracht verzamelt de lymfevloeistof zich altijd eerst in het onderhuidse vetweefsel van de voet.

Een onderzoeksoptie voor het diagnosticeren van lymfoedeem is daarom de beweeglijkheid van de tenen. Zelfs bij licht lymfoedeem is dit in een vroeg stadium beperkt. Getroffen mensen hebben moeite met lopen en hebben moeite met het dragen van normale schoenen. Bij ongeveer de helft van de getroffenen zijn beide voeten oedemateus, omdat de oorzaak zich boven de kruising van de twee afwateringsroutes bevindt. In de eerste fase neemt het oedeem af wanneer de betrokkene de benen omhoog trekt.
Het oedeem komt weer terug na inspanning. Strakke kleding en bijzonder strakke gordels om de benen en voeten kunnen de vorming van oedeem versterken en moeten daarom worden vermeden bij bekend lymfoedeem. In het geval van de voeten en benen, als u op beide kanten stapt, moet u altijd denken aan oedeem veroorzaakt door het hart, omdat dit meestal in de benen begint.

Lees hier meer over het onderwerp: Water in je voeten.

Lymfoedeem op de arm

In tegenstelling tot de benen komt lymfoedeem aan de armen bijna altijd maar aan één kant voor. Bij de benen zijn de afvoerkanalen van de lymfevaten in de romp met elkaar verbonden, terwijl de armen hun eigen afvoerkanalen hebben. De armen zijn in de meeste situaties overdag ook laag en daarom moet het lichaam de lymfevloeistof tegen de zwaartekracht in verplaatsen.

Oedeem op één arm is zeer waarschijnlijk lymfoedeem, aangezien hartgerelateerd oedeem altijd het eerst zichtbaar is in de benen. Ook in de armen neemt het oedeem aanvankelijk af als de arm wordt opgetild. Een veel voorkomende oorzaak van armlymfoedeem is een operatie voor borstkanker. In de meeste gevallen worden ook lymfeklieren in het okselgebied verwijderd, die ook stations zijn voor de lymfedrainage van de armen. Met deze operatie kunnen lymfekanalen permanent worden beschadigd en kan lymfoedeem worden veroorzaakt.
Bij het begin van de ziekte kan lymfoedeem worden onderzocht door de omtrek van de arm aan beide zijden te meten. Als preventieve maatregel mogen borstkankerpatiënten na de operatie geen strakke kleding dragen, aangezien dit een extra risicofactor is.

Lees hier alles over het onderwerp: Lymfoedeem van de borst.

Borst lymfoedeem

In principe kan lymfoedeem overal in het lichaam voorkomen. Na een borstkankeroperatie, waarbij meestal lymfeklieren worden verwijderd en / of bestraald, kan lymfoedeem ook in de borsten optreden.

Lymfoedeem in de borst komt echter veel minder vaak voor dan in de armen of benen. Vaak is licht lymfoedeem in de borststreek ook niet merkbaar, omdat de borstomvang ook kan toenemen met gewichtstoename en niet altijd aan beide kanten hetzelfde is.

Lymfoedeem van het gezicht

Lymfoedeem in het gezicht is zeer zeldzaam, maar komt wel voor. De oorzaken variëren van kanker tot aangeboren drainagestoornissen.
In tegenstelling tot de benen is gezichtsoedeem 's ochtends meer uitgesproken dan' s avonds. Dit komt omdat de zwaartekracht overdag helpt bij het verwijderen. Het doelwit van de lymfe zijn veneuze bloedvaten onder het sleutelbeen en dus onder het gezicht.

Het grootste probleem met lymfoedeem in het aangezicht is sociale uitsluiting en de bijbehorende depressie.

Lees ook het onderwerp: Angio-oedeem.

Lymfoedeem in de buik

Lymfoedeem kan zich ook in de buikstreek ontwikkelen. Omdat er echter veel verschillende redenen zijn voor een toename van het volume in de buik en ook voor pijn in de buik, wordt dit vaak niet herkend als lymfoedeem. Voor de zekerheid moeten andere oorzaken van de toename van het volume worden uitgesloten.
Lymfoedeem is vrij zeldzaam in de buik, daar de lymfevaten daar groot zijn en de weg naar de aderhoek, de bestemming van de lymfe, niet ver is. In de meeste gevallen worden ook de benen aangetast, omdat de lymfe zich terugtrekt en de lymfevaten in de buik worden gevoed door die in het been.

Lymfoedeem in het genitale gebied, scrotum

Net als de rest van het lichaam kan lymfe zich ophopen in het scrotum. Operaties in de liesstreek kunnen de lymfevaten beschadigen en lymfoedeem veroorzaken.

Lymfoedeem in de zaadbal is ook een typisch symptoom van de door parasieten geïnduceerde olifantsziektewat echter meer voorkomt in tropische streken. De Elephantiasis beschrijft een ziektebeeld dat wordt gekenmerkt door massale zwelling van lichaamsdelen als gevolg van lymfecongestie.
In Europa is het waarschijnlijker dat tumorverwijdering in het genitale gebied of de lies een oorzaak is van lymfoedeem. In extreme gevallen kunnen zich vele liters vocht in het scrotum verzamelen.

Lees ook het artikel: Water in de zaadbal.

De gevolgen van lymfoedeem

Zonder behandeling kan lymfoedeem veel langetermijneffecten hebben. De huid ontwikkelt blaren en eczeem, die geleidelijk steeds minder genezen. In het olifantenstadium wordt de huid leerachtig en grijs. De druk kan ook de bloedvaten en spieren beschadigen.

De ophoping van de lymfe kan het lichaam vele kilo's zwaarder maken en op de lange termijn de gewrichten beschadigen. Het weefsel verandert en kan in extreme gevallen ook kwaadaardige tumoren produceren.

De huid verandert daardoor

In het begin is er geen beschadiging op de huid te zien. Vanaf de tweede fase ontstaan ​​blaren en huiduitslag, die in sommige gevallen ontstoken kunnen zijn.
Wondgenezingstoornissen treden later op en zelfs kleine verwondingen veroorzaken groot eczeem.

Zonder behandeling kan de huid het stadium bereiken van Elephantiasis bereiken. De Elephantiasis beschrijft een ziektebeeld dat wordt gekenmerkt door massale zwelling van lichaamsdelen als gevolg van lymfecongestie. De huid kan in dit stadium dan niet meer genezen. Als het vroeg wordt ontdekt, moet huidverzorging regelmatig worden uitgevoerd en moeten wonden regelmatig worden gecontroleerd.

Meer informatie over het onderwerp Wondgenezingsstoornissen vind je hier.

De behandeling

De behandeling hangt af van de locatie van het oedeem, de oorzaak en het stadium. De primaire therapie is decongestie. Bij manuele lymfedrainage wordt het lymfevloeistof naar niet-verstopte gebieden verplaatst en kan zo op een natuurlijke manier verder worden getransporteerd. Dit is mogelijk doordat er kleine verbindingen, zogenaamde anastomosen, bestaan ​​tussen de verschillende lymfevaten en het hele pad niet geblokkeerd is.

De volgende stap is om herophoping te voorkomen door compressiekousen of compressieverbanden aan te brengen op de aangedane ledematen. Fysiotherapie en lichaamsbeweging kunnen helpen om de gewrichten soepel te houden. De werkelijke oorzaak van het lymfoedeem kan niet worden behandeld. In latere stadia kan het oedeem vaak niet meer volledig worden verwijderd.

Naast het behandelen van het oedeem zelf, is behandeling en verzorging van de huid noodzakelijk. Hiervoor kunnen ontstekingsremmende zalven en moisturizers worden gebruikt. Deze moeten echter geurvrij zijn, omdat de reeds beschadigde huid dit vaak niet goed verdraagt. De exacte therapie moet met de behandelende arts worden besproken en regelmatig door hem worden gecontroleerd.

Lees hier meer over het onderwerp: Lymfedrainage.

De steunkousen

Nadat de lymfe is verwijderd door handmatige of mechanische lymfedrainage, is het doel om het oedeem te blijven voorkomen. Hiervoor zijn bijvoorbeeld steunkousen geschikt omdat ze de ophoping van lymfe verminderen.

Steunkousen zijn een medisch product en mogen niet gebruikt worden zonder overleg met een arts. Er zijn verschillende diktes en lengtes van de kousen en afhankelijk van het type oedeem zijn andere kousen nuttig. Het is ook nodig om de kousen regelmatig te vervangen omdat de sterkte kan afnemen.

Meer informatie over het onderwerp Steunkousen vind je hier.

Welke medicijnen kunnen helpen?

In de meeste gevallen wordt medicamenteuze therapie alleen gebruikt om de huid te ondersteunen. Er zijn verschillende zalven voor de huid die de genezing ondersteunen en bacteriën bestrijden. Een causale behandeling is niet mogelijk.

Zogenaamde plaspillen helpen niet bij lymfoedeem en kunnen zelfs schadelijk zijn, omdat ze het eiwitgehalte in het weefsel verhogen en het lymfatische transport verslechteren. Deze plastabletten zijn handig bij hartgerelateerd oedeem.

Homeopathie

Lymfoedeem is een ernstige ziekte die altijd moet worden opgehelderd en behandeld met de conventionele geneeskunde. Zonder adequate behandeling ontwikkelt het lymfoedeem zich tot het zogenaamde Elephantiasis (een enorme zwelling van delen van het lichaam als gevolg van ophoping van lymfe).

Homeopaten bevelen Lycopodium clavatum en Gingko Biloba aan. Dit kan ondersteunend worden opgevat. Puur homeopathische therapie wordt niet aanbevolen.

Welke oefeningen kunnen helpen?

Met enkele bewegingsoefeningen en fysiotherapie kan de lymfedrainage in het lichaam worden ondersteund. Sporten, zwemmen en fietsen zijn nuttige sporten.

Behalve voor zwemmen, dienen bij deze sporten de voorgeschreven compressiekousen te worden gedragen. Tijdens het zwemmen ondersteunt de gelijkmatige waterdruk van buitenaf het lymfestelsel. Tijdens het rusten moeten de aangetaste lichaamsregio's worden verhoogd. Een klassieke massage van de lichaamsdelen wordt niet aanbevolen, omdat dit de aanmaak van lymfe stimuleert. Bepaalde bewegingen kunnen specifiek het verwijderen ondersteunen, maar andere oefeningen kunnen ook een schadelijk effect hebben, daarom dienen de oefeningen als onderdeel van fysiotherapie te worden aangeleerd.

In principe is lopen beter dan staan ​​en lang zitten moet ook worden vermeden. Gymnastiekoefeningen bevorderen ook de bloedcirculatie en spieropbouw. Gezonde spieren kunnen het transport van lymfe en veneus bloed verhogen, daarom wordt dit ook wel een spierpomp genoemd. Langlaufen of duurlopen met overbelasting van de benen moet worden vermeden. Dit betekent echter niet dat deze sporten volledig moeten worden uitgeschakeld.

Lees hier meer over het onderwerp: Fysiotherapie.

Kan een operatie helpen?

Conservatieve therapie voor lymfoedeem kan zeer belastend zijn voor de getroffenen en moet meestal levenslang worden voortgezet.
Een alternatief kan een operatie zijn. Er zijn verschillende benaderingen om lymfedrainage weer mogelijk te maken. Twee procedures zijn bedoeld om nieuwe manieren te creëren waarop de lymfevloeistof lymfeweefsel uit gezonde delen van het lichaam kan transplanteren. Het getransplanteerde weefsel vormt op de nieuwe locatie verse lymfevaten. Dit systeem wordt de lymfolymfatische anastomose genoemd.
Een andere methode die de lymfevloeistof rechtstreeks in de aderen leidt, wordt een lymfoveneuze anastomose genoemd.

Een andere mogelijkheid, die alleen werkt bij lymfevaten die zijn vernauwd door bestraling en chirurgie, is het verwijderen van het storende littekenweefsel. De laatste chirurgische optie is weefselverwijdering. Dit is geen genezende therapie, maar alleen een verademing, omdat er in minder weefsel minder ruimte is voor vocht. Door deze resectie kunnen compressietherapieën weer beter werken. Chirurgie gaat altijd gepaard met risico's en zou daarom de laatste optie moeten zijn

Welke arts behandelt lymfoedeem?

Lymfoedeem is een ziekte die door veel verschillende artsen wordt behandeld. De eerste symptomen worden vaak opgemerkt door de huisarts van de betrokkene. Na oncologische operaties kunnen de behandelende oncologen ook lymfoedeem diagnosticeren in vervolgonderzoeken.

De behandeling wordt deels uitgevoerd in lymfologische specialistische klinieken en door de huisarts. Als een operatie wordt toegevoegd, wordt een chirurg ingeschakeld. In het geval van olifantsziekte veroorzaakt door parasieten kan een specialist in tropische geneeskunde nodig zijn.

Profylaxe van lymfoedeem

De zogenaamde primaire profylaxe omvat alle maatregelen die genomen kunnen worden om lymfoedeem direct te voorkomen. Deze omvatten het stoppen met nicotine en afvallen als u ernstig overgewicht heeft. Regelmatige lichaamsbeweging bevordert ook het transport van lymfevloeistof. Na een operatie in de lies mogen geen strakke gordels worden gedragen en ook na een borstkankeroperatie is fysiotherapie zinvol.

Secundaire profylactische maatregelen verwijzen naar maatregelen om een ​​terugval en de vorming van nieuw oedeem na therapie te voorkomen. Dit omvat het dragen van compressiekousen of compressieverbanden. Bepaalde gymnastiek en zwemmen kunnen ook het lymfestelsel verbeteren. Strakke kleding moet worden vermeden.
Aangetaste delen van het lichaam moeten worden beschermd tegen oververhitting en kou. De watertemperatuur tijdens het douchen of baden moet lauw zijn. Verwondingen en insectenbeten moeten ook worden voorkomen, omdat beide de vorming van lymfevloeistof vergroten. De huidverzorging mag geen parfums bevatten, aangezien eventuele allergische reacties ook kunnen leiden tot een toename van de lymfevorming.

Kan lymfoedeem worden genezen?

De oorzaak van lymfoedeem kan niet worden weggenomen en daarom is er eigenlijk geen genezing. De symptomen kunnen echter bijna volledig verdwijnen als ze vroeg worden gediagnosticeerd en de behandeling onmiddellijk wordt gestart. ´
De profylactische maatregelen, zoals het dragen van steunkousen, moeten vaak levenslang worden gehandhaafd. In sommige gevallen kunnen chirurgische maatregelen verdere behandelingen beperken.

De getroffenen moeten echter bepaalde voorzorgsmaatregelen nemen. Langdurig staan ​​en lange autoritten moeten worden vermeden en bepaalde sporten kunnen een beschermend effect hebben. Vanaf de tweede fase is volledige eliminatie van het oedeem meestal niet meer mogelijk. Vooral in de derde fase, de Elephantiasis (massale zwelling van lichaamsdelen als gevolg van lymfecongestie) de ernstig beschadigde huid en het omliggende weefsel kan niet meer worden genezen.

Verschil met lipoedeem

Aan het begin van de ziekte lijken lymfoedeem en lipoedeem sterk op elkaar. Beiden leiden tot een toename van het volume in bepaalde delen van het lichaam. Lymfoedeem kan over het hele lichaam voorkomen, terwijl lipoedeem in bijna alle gevallen in de benen voorkomt.

Lymfoedeem treft zowel mannen als vrouwen, lipoedeem bijna alleen vrouwen. In de meeste gevallen hebben de getroffen mannen hormonale stoornissen. Hoewel de oorzaak van lymfoedeem meestal mechanisch is, wordt vermoed dat lipoedeem hormonaal is. Deze aanname bestaat omdat lipoedeem meestal optreedt na hormonale veranderingen zoals de menopauze.

Lipoedeem is een pathologische, structurele verandering in het onderhuidse vetweefsel, dat vervolgens de neiging heeft om meer vocht op te hopen. In de eerste fase van lymfoedeem is het oedeem zacht en kan het worden weggeduwd. Het lipoedeem is vanaf het begin niet weg te duwen. Lymfoedeem kan asymmetrisch optreden op slechts één been of arm, terwijl lipoedeem altijd symmetrisch is. Ook bij lipoedeem wordt een genetische aanleg waargenomen.

Lees hier alles over het onderwerp: Lipoedeem.

Kan ik de sauna gebruiken met lymfoedeem?

Aangetaste delen van het lichaam moeten worden beschermd tegen temperatuurschommelingen en vooral tegen oververhitting, aangezien dit de vorming van lymfevloeistof verhoogt en de verwijdering ervan belemmert. We raden daarom af om naar de sauna te gaan. De resulterende temperaturen in een sauna zouden het lymfoedeem verhogen.