Overactief talg - symptomen en behandeling

invoering

Talgklieren zijn erg belangrijk voor de menselijke huid. Het vet dat door de talgklieren wordt afgescheiden, heeft een belangrijke functie: de huid moet soepel worden gehouden en mag niet uitdrogen. In sommige gevallen is er echter sprake van een overproductie van talg, wat bijvoorbeeld kan leiden tot verstopping van de talgklieren.In technisch jargon wordt deze hyperfunctie van de talgklieren seborroe genoemd. De overactieve talgklier kan verschillende oorzaken hebben en is op zichzelf slechts een symptoom en geen op zichzelf staande ziekte.

Oorzaken van overactief talg

Het optreden van verhoogde talgstroom komt vooral veel voor tijdens de puberteit en adolescentie. Hier wordt aangenomen dat een hormonale verandering de productiviteit van de talgklieren beïnvloedt. In de regel treedt het symptoom van seborroe voor het eerst op bij het begin van de puberteit en verdwijnt het weer in de loop van de jonge volwassenheid. Tijdens de zwangerschap zijn er ook hormonale veranderingen, daarom kan tijdens de zwangerschap soms een verhoogde talgafscheiding worden waargenomen. Bovenal zijn de androgenen (steroïde hormonen), d.w.z. de mannelijke geslachtshormonen, verantwoordelijk voor de verhoogde activiteit van de talgklieren.

Naast de hormonale oorzaken kunnen ook exogene (externe) oorzaken verantwoordelijk zijn voor seborroe. Huidverzorgingsproducten die een sterk vettige werking hebben of anabole steroïden worden verantwoordelijk gehouden voor de ontwikkeling van het overactieve talg. Ongezonde voeding en stress zouden ook negatieve effecten hebben op de talgproductie. Bovendien kan de verhoogde talgproductie een begeleidend symptoom zijn van bepaalde ziekten, zoals Ziekte van Parkinson. Met de behandeling van de ziekte neemt echter ook de seborroe af.

Bijkomende symptomen

Bij een overactieve talg zorgen de dikke vetfilm op de huid, schimmels en bacteriën voor een goede voedingsbodem. Dit kan dan andere huidziekten bevorderen. De verhoogde doorstroming van talg leidt tot verstoppingen in de kanalen van de talgklieren. Dit zorgt ervoor dat de afscheiding zich ophoopt in de klier. Als bacteriën dan in de verstopte talgklier terechtkomen, kan er een ontsteking ontstaan.

Bij acne vulgaris is het precies dit proces dat de ziekte veroorzaakt. De ontsteking van geblokkeerde talgklieren creëert puisten (in de volksmond puistjes) en papels. Als er geen verstopping of ontsteking van de talgklieren is, kan meestal alleen een vette, glanzende huid worden waargenomen als een begeleidend symptoom. Bovendien kan er sprake zijn van kolonisatie van schimmels. Dit zijn vaak Malassezia-gistpaddestoelen. De vette schil vormt een goede voedingsbodem voor de paddenstoelen. De Malassezia-paddenstoelen metaboliseren het talg en geven de stofwisselingsproducten af ​​op de huid. Deze stofwisselingsproducten kunnen huiduitslag veroorzaken die bekend staat als seborroïsch eczeem. Seborroïsch eczeem wordt vaak geassocieerd met schilfering en roodheid.

Invloed op het haar en de hoofdhuid

De talgklieren zijn ook essentieel op de hoofdhuid. Het haar blijft soepel en wordt niet broos dankzij het vet dat door de talgklieren wordt afgescheiden. Het glanzende uiterlijk is ook gerelateerd aan het talg. Als er echter overmatige talgproductie op de hoofdhuid is, wordt het haar bijzonder snel vettig. Naast het esthetische probleem leiden overactieve talgklieren ook tot de ontwikkeling van psoriasis. Er zijn speciale shampoos voor vet haar die de olie effectiever van de hoofdhuid wassen. Bovendien moeten lipidenaanvullende producten worden vermeden.

Invloed op het gezicht

Het overactieve talg leidt tot de grootste problemen in met name het gezicht, omdat vooral in het gezicht onesthetische kenmerken zichtbaar zijn. De zogenaamde T-zone, die bestaat uit het voorhoofd, de neus en de kin, wordt het vaakst aangetast door het overactieve talg. Vooral in verband met ontstekingen of zelfs het ontstaan ​​van acne vulgaris kan dit voor de getroffenen zeer belastend zijn. Een zachte reiniging, die maximaal twee keer per dag moet worden gedaan, helpt. Bovendien mogen vette crèmes niet op het gezicht worden gebruikt.

Lees ook ons ​​onderwerp: Sebum hyperplasie

Diagnose van overactief talg

De diagnose van overactief talg is meestal een visuele diagnose. Dit betekent dat de diagnose kan worden gesteld door simpelweg naar de getroffen gebieden te kijken. Vooral de zogenaamde T-zone wordt vaak aangetast. De T-zone is een gebied op het gezicht dat, in de vorm van de letter T, het voorhoofd, de neus en de kin bedekt. Wanneer seborroe aanwezig is, wordt de huid glanzend door de olie. Bovendien zijn er vaak mee-eters en puistjes te zien in de aangetaste delen van de huid.

Behandeling van overactief talg

Helaas is de behandeling van talgklieren beperkt. Het is moeilijk om de functie van de talgklieren te beïnvloeden, daarom beperkt de behandeling zich voornamelijk tot het verwijderen van het overtollige talg.

Een manier om de hormonale oorzaken van overactief talg te elimineren, is door hormonen te nemen. Hier worden oestrogenen (vrouwelijke geslachtshormonen) ingenomen, die het hoge androgeengehalte tegengaan. De inname van vrouwelijke geslachtshormonen kan echter alleen door vrouwen worden gedaan; ernstige bijwerkingen zouden bij mannen te vrezen zijn.

Naast hormonale manipulatie, moet seborroe voornamelijk worden behandeld met een milde reiniging. De huid moet maximaal twee keer per dag worden gewassen met een milde zeep. Als je je vaker wast, wordt de beschermende zuurlaag van de huid aangetast. U kunt dan een gezichtstoner met alcohol gebruiken, waardoor de poriën van de huid samentrekken. Bovendien moet de huid worden verzorgd met niet-vette huidverzorgingsproducten. Hiervoor zijn bijvoorbeeld hydrogels geschikt. In de meeste gevallen moet men echter geduld hebben en wachten tot de hormonale oorzaken na verloop van tijd overbodig worden. Dit is meestal het geval tijdens het derde levensdecennium.

Looptijd

De duur van het overactieve talg hangt altijd sterk af van de oorzaak. De meest voorkomende reden is een verandering in de hormonale balans. Bij adolescenten kunnen de symptomen daarom tussen enkele jaren en ongeveer twee decennia aanhouden. Bij zwangere vrouwen zou de talgproductie na de zwangerschap weer normaal moeten worden. In verband met andere ziekten, zoals Parkinson, kunnen de symptomen naast de ziekte aanhouden. Als de onderliggende ziekte echter met medicatie wordt behandeld, wordt het overactieve talg meestal verminderd.