werveling

• CT-afbeelding van de wervelkolom
  

Synoniemen

Medisch: Corpus wervel

• Wervellichamen
• Columna vertebralis
• Halswervels
• Thoracale wervels
• Lendenwervels
• Cross wervels
• Staartwervels
• Wervelboog
• Atlas
• As

anatomie

De menselijke wervelkolom bestaat uit de wervels en de tussenwervelschijf ertussen.
Mensen hebben over het algemeen tussen de 32-34 wervels / wervellichamen, in de meeste gevallen 33.
Deze wervellichamen zijn onderverdeeld in:

• 7 Halswervels (Wervels cervicale)
• 12 Thoracale wervels (Wervels thoracicae)
• 5 Lendenwervels (Wervels lumbales)
• 5 Cross wervels (Wervels sacrales)
• 4 Staartwervels (Wervels coccygeae)

Lees hier meer over op: Wervellichamen.

De vortex van de Cervicale wervelkolom, van de Thoracale wervelkolom (ESPE) en de Lumbale wervelkolom (Lumbale wervelkolom) blijf mobiel.
De kruis- en staartwervels versmelten met uitsluiting van groei Heiligbeen (Os sacrum) en naar de stuitbeen (Os coccygis). De eerste en tweede halswervels nemen een speciale positie in en worden genoemd Atlas en As aangewezen.

De werveling uitbreiden

• een wervellichaam
• een wervelboog
• een processus spinosus
• twee transversale processen
• vier gewrichtsprocessen
• een wervelgat
• en twee tussenwervelgaten.

Illustratie van een draaikolk

A - Vijfde halswervel (rood)
B - zesde thoracale wervel (groen)
C - derde lendenwervel (blauw)

1. Wervellichamen - Corpus wervels
2. Vortex gat - Vertebrale foramen
3. Doornig proces
   (meestal in halswervels
   verdeeld in twee) -
   Doornig proces
4. Omgedraaid proces -
   Omgedraaid proces
5. Gewrichtsoppervlak voor de ribbe -
   Fovea costalis processus
6. Bovengewrichtsproces -
   Superieur gewrichtsproces
7. Wervelboog - Arcus wervels
8. Gewrichtsoppervlak voor de rib
   op het wervellichaam -
   Fovea costalis superieur
9. Rib-transversaal procesgewricht -
   Articulatio costotransversaria
10. Rib - Costa
11. Ribkopstuk -
    Articulatio capitis costae
12. Dwars procesgat
    (alleen voor halswervels) -
    Foramen transversarium
13. Transversaal proces van de lendenwervel
    ("Ribbenproces") -
    Costiform proces

Een overzicht van alle Dr-Gumpert-afbeeldingen vindt u op: medische illustraties

De wervel (corpuswervels) bestaat uit een harde botlaag (afdekplaat en bodemplaat) en een zachte binnenkant (poreus bot). De wervellichamen zijn de dragers van het bovenlichaam en brengen de kracht over op het bekken en de benen.

De wervelboog (arcus vertebralis) omgeeft het ruggenmerg achter de wervellichamen en biedt het bescherming.

Het processus spinosus (Procesus spinosus) hecht zich aan het achterste deel van de wervelboog en is gemakkelijk te voelen. Elke wervel heeft een processus spinosus. Het fungeert als een hefboom voor de spieren om de wervelkolom te bewegen. Het grootste processus spinosus is te vinden op de 7e halswervel, het wordt wervel prominens genoemd.

De transversale processen (Processi transversi) dienen ook als spieraanhechtingspunten voor laterale bewegingen van de wervelkolom. In het thoracale wervelkolomgebied hechten de ribben zich aan de transversale processen en vormen ze de ribbengewrichten.

De gewrichtsprocessen (processi articulari) verbinden de verschillende wervels met elkaar. Twee gewrichtsprocessen zijn verbonden met het ene boven en twee met het onderste (= wervelgewrichten).

Het wervelgat (vormt vertebralis) wordt omsloten door de wervelboog. Het ruggenmerg loopt erin. De wervelgaten van de verschillende wervels vormen het wervelkanaal (Canalis vertebralis).

De twee tussenwervelgaten (foramina intervertebralia) dienen als uitgangspunten voor de zenuwen, die voor elke wervel het ruggenmerg verlaten.

De wervelkolom wordt gestabiliseerd door de wervelkolombanden.
De belangrijkste hiervan is het ligamentum flavum (ligament tussen de boog), dat zich uitstrekt over de zijkant van de wervelbogen. Het heeft een gelig uiterlijk en bestaat uit elastische vezels. Met zijn spanning helpt het de wervelkolom om terug te keren naar zijn normale toestand.

CT-afbeelding van de wervelkolom

1. Wervellichamen
2. Omgedraaid proces
3. Gewrichtsproces / wervelgewricht
4. Doornig proces
5. Wervelgat

Halswervels

De Cervicale wervelkolom maakt deel uit van de menselijke wervelkolom. Het vertegenwoordigt de verbinding tussen het hoofd en de rest van de wervelkolom.
Er zijn in totaal 7 verschillende wervelingop elkaar liggen. De eerste en tweede wervel spelen een prominente rol.
Van de eerste werveling wordt genoemd Atlas, van de tweede wervel net zo As aangewezen. De benige schedel komt tot rust op de atlas.
De cervicale wervelkolom is het dunste deel van de wervelkolom dat eraan grenst. Bovendien wordt het ook als het meest gevoelige gedeelte beschouwd, dat altijd gevaar loopt bij ongevallen (trauma). Er zijn slechts enkele verschillen in structuur in de wervels die onder de eerste en tweede wervel aansluiten.

De algemene structuur van het Halswervels is zodanig dat er allereerst de eigenlijke wervel is, die ook wel bekend staat als de corpuswervels.
Dit bot gaat verder naar achteren als een wervelboog (boogwervels). Deze wervelboog is verdeeld in een voorste en achterste deel. Op de kruising van de twee delen kan anatomisch een klein botuitsteeksel worden getoond, dat het superieure articulaire proces naar boven en het inferieure articulaire proces naar beneden wordt genoemd.
De gewrichtsprocessen zijn de dragers van het gewrichtsoppervlak, het deel van het wervellichaam waarop de overeenkomstige bewegingen worden uitgevoerd.
Van de werveling van elke halswervel eindigt weer in één Doornig proces, een benig, snoekachtig uitsteeksel. Dit wordt ook wel Doornig proces aangewezen.
Bij de derde tot en met de zesde halswervel is dit uitsteeksel in twee delen verdeeld, bij de andere is het slechts eenzijdig. Er is een relatief grote opening tussen de wervelbogen en wervellichamen. Dit heeft een grotere diameter in de halswervels dan in de andere wervellichamen van de wervelkolom (Vertebrale foramen). De vitale zenuwbanen leiden door deze opening. Aan de zijkant van elke wervel zit een Omgedraaid proces, die ook wel Omgedraaid proces verwezen naar Als.

In de gewrichten van de cervicale wervelkolom zijn voornamelijk buigbewegingen van het hoofd naar voren en naar achteren evenals een draaiende beweging naar links en rechts mogelijk.
Talrijke gemengde bewegingen, zoals die ontstaan ​​bij het draaien van het hoofd, kunnen ook in de cervicale wervelkolom worden uitgevoerd. De bewegingen van de cervicale wervelkolom vinden plaats door de talrijke spieren die de wervelkolom begeleiden (autochtone spieren en korte ruggenmergspieren).
Verstuikingen in de cervicale wervelkolom kunnen snel optreden. Dit gebeurt vooral bij snelle en schokkerige bewegingen.
Meestal is het een ontwrichting van de wervel.
Na ongevallen en fracturen van de nekwervels komen in veel gevallen voor onomkeerbare dwarslaesie Aan.

Thoracale wervels

De Thoracale wervelkolom stelt de Cervicale wervelkolom naar beneden. het bestaat uit 12 wervels, die qua structuur vergelijkbaar zijn met de halswervels, maar qua structuur aan Eddy veel massaler zijn
Een belangrijke reden hiervoor is dat de thoracale wervelkolom een ​​veel grotere massa moet dragen dan de cervicale wervelkolom.
De thoracale wervelkolom heeft ook een aanzienlijke invloed op de statica van mensen en is verantwoordelijk voor het vermogen om rechtop te lopen. De thoracale wervels bestaan ​​ook uit een wervellichaam, dat bestaat uit een gedeeltelijk versteende zogenaamde compacte plaat.
Aan de achterkant van de wervels zitten kleine gaatjes die dienen als uitgang vitale bloedvaten dienen. Voornamelijk de vena en de basivertebralis-slagader.
De zijkant bezit de Thoracale wervels een klein benig uitsteeksel. In tegenstelling tot de halswervels is de Ribben op de wervels. Ze vinden een stabiele grip op de laterale verlengingen en trekken op een gebogen manier naar voren, waardoor ze de Ribbenkast.
De thoracale wervels hebben ook een puntvormig benig uitsteeksel dat naar achteren loopt, dat wordt genoemd Doornig proces verwezen naar Als. Deze uitsteeksels hebben dan contact met de respectieve naburige wervellichamen en vormen zo een stabiele benige eenheid.
Tussen elk wervellichaam zijn er twee openingen. Enerzijds zijn er, net als bij de halswervels, openingen waardoor het ruggenmerg van boven naar beneden kan worden getrokken, en anderzijds zijn er ook openingen tussen de processus spinosus die naar de zijkant open zijn.
De diameter van de wervels neemt toe van de eerste naar de twaalfde thoracale wervel, wat ook verklaard kan worden door de constant toenemende te dragen belasting en de statische eisen.
Er is er een tussen elke borstwervel Tussenwervelschijf Ruimte. Het is een kraakbeenachtige plaat die nodig is als noodzakelijke scheiding tussen de wervellichamen.
Als de tussenwervelschijf er niet was, zou het dat wel doen bot Aan bot wrijven, wat zou leiden tot een aanzienlijke beperking van beweging en pijn.
Bij de schijfverzakking een deel van de tussenwervelschijf steekt tussen de twee wervellichamen uit, wat deze symptomen kan veroorzaken.
Hernia-schijven van de thoracale wervelkolom zijn echter zeldzaam. De meeste hernia's bevinden zich in de lumbale wervelkolom, gevolgd door de cervicale wervelkolom.
De tussenwervelschijf heeft naast zijn beschermende functie ook een "smerende" functie en voorkomt overmatige wrijvingseffecten bij de bewegingen die in de thoracale wervelkolom kunnen worden uitgevoerd.
De derde taak zijn de tussenwervelschijven schokabsorberende effecten toegeschreven, die een dempend effect zouden moeten hebben op springbewegingen.
In de thoracale wervelkolom kunnen voor- en achterwaartse buigingen worden uitgevoerd, maar ook zijwaartse bewegingen en zogenaamde torsiebewegingen.

Lendenwervels

De Lumbale wervelkolom sluit het Wervelkolom naar beneden.
De wervellichamen worden ook wel genoemd Wervels lumbales aangewezen.
In vergelijking met de vorige wervels zijn ze dat wel nog massiever, afhankelijk van het grotere te dragen lichaamsgewicht en de toegenomen statische eisen.
De achterkant Processi spinosi (processi spinosi) zijn plat en nauwer verwant aan het aangrenzende wervellichaam. Ook degenen die naar de zijkant gaan Processi transversi kan alleen worden geraden bij en nauwer verbonden met de naburige wervelstructuren.
Over het algemeen kunnen de wervels van de lumbale wervelkolom mollig worden genoemd. In totaal bestaan ​​ze uit vijf Lendenwervels.
Dit sluit aan het uiteinde van de lendenwervels Heiligbeen aan het einde van de wervelkolom.
In het gebied van de lendenwervels is de zogenaamde Cauda equina. Dit zijn zenuwbundels die in de Likeur (zenuwvloeistof) zwemmen en verlengen van de Backmarks staan ​​voor. Als om medisch-diagnostische redenen a CSF-punctie (lumbaalpunctie), men verkiest deze regio te nemen, omdat hier het gevaar van een Ruggengraat letsel is laag.
Bij de lumbaalpunctie wordt gekeken naar de hoogte van de bilaterale bekkenbladen en vervolgens naar de wervel op deze hoogte.
Een naald wordt ingebracht in het voelbare processus spinosus (positie tussen twee wervellichamen).
De naald breekt eerst door een kleine weerstand en bereikt het gebied met vloeistof. Een overeenkomstige hoeveelheid hersenwater kan vervolgens worden afgevoerd en microbiologisch onderzocht. In hogere delen van de lumbale wervelkolom komen die hierboven beschreven voor Hernia-schijven komt relatief vaak voor.
De belangrijkste reden zijn de vaak verkeerd uitgevoerde bewegingen en Houdingsschadedie zich manifesteren in het bovenste deel van de lumbale wervelkolom of het onderste deel van de thoracale wervelkolom en tot ongemak leiden. Hoe dieper je in de lumbale wervelkolom komt, hoe onhandiger de wervels worden.
Terwijl het nog mogelijk is bij de overgang van de thoracale wervelkolom naar de lumbale wervelkolom, worden zowel flexiebewegingen voorwaarts en achterwaarts als draaiende bewegingen naar de zijkant steeds verarmd.
De belangrijkste reden is dat afnemende speelruimte“Tussen de wervels, die worden steeds vaker gebakken.
Het onderste deel van de lumbale wervelkolom heeft slechts een zeer lage mate van beweging of is volledig stijf. Dit is de enige manier om ervoor te zorgen dat de wervelkolom op het laagste punt (uiteinde van de lumbale wervelkolom) bestand is tegen de zeer sterke druk die erop wordt uitgeoefend en dat de hele wervelkolom een ​​overeenkomstige statica opbouwt.

functie

De werveling onderwijs de Wervelkolom en laat de stam in alle richtingen bewegen.
Draaibewegingen (draaien) komen vooral van de cervicale wervelkolom. Buigen en strekken wordt voornamelijk mogelijk gemaakt via de lumbale wervelkolom.

De wervelbogen beschermen het ruggenmerg tegen mogelijk letsel. Over de Band sluitringen schokken kunnen worden gebufferd.

Pas wervels aan

De Een wervel aanpassen is bedoeld om te dienen in de tussenwervelgewrichten om de haakwervel weer in positie te brengen. Deze blokkering kan er doorheen komen Pijn of een beperkte bewegingsvrijheid merkbaar maken.

Soms helpen ze actieve draai- en buigbewegingenom deze blokkade zelf op te lossen. U kunt bijvoorbeeld op een sportmat gaan liggen en langzaam rechtop komen te staan ​​en weer afrollen, waarbij u bewust probeert om wervels per wervel naar voren te bewegen. Ook Roterende bewegingen van het bovenlichaamdat zittend kan worden gedaan, kan helpen om lichtblokkades op te heffen.

In andere gevallen is de enige manier om een ​​reductie te bereiken, het gericht uitoefenen van lichte druk of spanning. Dit moet beslist worden gedaan door een professional, zoals een dokter of Fysiotherapeuten, aangezien een onjuiste afstelling verdere problemen kan veroorzaken, zoals spanning.

Ziekten

Degeneratief spinaal syndroom

De slijtage van de wervelkolom en zijn wervels is bij praktisch iedereen vanaf 50 jaar aantoonbaar. Niettemin kunnen deze slijtage-gerelateerde veranderingen symptoomvrij blijven.
In veel gevallen vindt men artrose van de wervelgewrichten, veranderingen in de wervellichamen (osteochondrose) en botaanvullingen aan de voor- en achterkant van de wervelkolom.
(Osteofyten = spondylofyten genoemd op de wervelkolom).

Hernia-schijven

Naarmate de wervellichamen verslijten, verouderen ook de tussenwervelschijven, wat kan resulteren in hernia's.

Meer informatie is beschikbaar onder ons onderwerp: Hernia-schijven

Osteoporose / botontkalking

Op oudere leeftijd neemt botafbraak (osteoporose) toe. Het gevolg is een verhoogde vatbaarheid voor breuk van de wervellichamen.
Vooral na een val kan een wervellichaamfractuur optreden. In de meeste gevallen genezen deze fracturen als de wervels niet goed uitgelijnd zijn.

Lees meer over dit onderwerp op: Ontbinding van botten

Gebroken wervel

Een vortex kan worden gecreëerd door veel verschillende mechanismen Kapot worden. Een van de drie meest voorkomende is tot sterke flexie of extensie, door overmatige compressie van de wervelkolom van boven en onder, een zogenaamde compressie, of naar de andere via Rotatie van de wervelkolom om zijn eigen as.

Een typisch voorbeeld van een zware lading de vortex is dat auto ongeluk, waarbij enorme krachten worden gegenereerd door het heen en weer geslingerde lichaam, vooral in de Nek gebied, inwerken op de wervels. Omringende structuren die dienen om de wervelkolom te stabiliseren, zoals ligamenten, kunnen ook worden aangetast.

Een speciaal geval is de osteoporose waarbij de wervels zonder veel kracht instorten.

Hoe verschillend de mechanismen ook zijn, een vortex kan net zo verschillend worden gebroken. Hij kan ongeveer depressief zijn, volledig worden opgeblazen in verschillende afzonderlijke delen of een keer worden gesplitst. De gebroken wervel kan afsterven beweeg aangrenzende ruggedeelten tegen elkaar.

Afhankelijk van de omvang van de gebroken wervel, wordt een conservatieve behandeling gebruikt fysiotherapie, Pijnstillers en Bescherming gekozen, of op bijvoorbeeld resulterende neurologische storingen of Instabiliteit van de wervelkolom een chirurgie overwogen.