Trachoom

Synoniemen

Grieks: trachôma, trachus - "ruw", Engels: trachoom
Trachomateuze conjunctivitis, trachomateuze inclusie conjunctivitis, Egyptische oogontsteking, conjunctivale granulaire ziekte

Definitie van trachoom

Trachoom is een chronische conjunctivitis veroorzaakt door de bacterie Chlamydia trachomatis (Conjunctivitis), wat vaak tot blindheid leidt.

Hoe vaak komt trachoom voor?

Trachoom is zeer zeldzaam in Europa en moet hier worden gemeld. In India, Afrika en de ontwikkelingslanden in het zuidelijke Middellandse Zeegebied is het echter nog steeds een van de meest voorkomende oorzaken van blindheid, die ongeveer 4% van de bevolking daar treft, en wereldwijd de meest voorkomende infectieuze oorzaak van blindheid. Alleen al in Egypte, China en India zijn er ongeveer 500 miljoen patiënten.

Wat zijn de symptomen van trachoom?

Na de eerste infectie met C. trachomatis, die vooral kleine kinderen in endemische gebieden treft, een niet-specifiek huilen (sereusConjunctivitis met een gevoel van vreemd lichaam. Kort daarna, op het bindvlies (Bindvlies) van het bovenooglid grote granulaire opeenhopingen van ontstekingscellen (follikel), die er gelatineus uitzien, enorm vergroten en uiteindelijk openbarsten. Dit zal de infectieuze vloeistof afvoeren die vastzit in de follikels (afscheiding) naar buiten. Nadat de follikels barsten, verschijnen er littekens, wat leidt tot een krimp van het bindvlies van het bovenste ooglid, waardoor de bovenste rij wimpers naar binnen wordt getrokkenEntropion). Vanwege deze follikels lijkt het oppervlak van het bindvlies van het bovenste ooglid ruw, en daar komt de naam trachoom vandaan.
De ontsteking tast het ooglidbindvlies en de overgangsplooi aan, maar niet het bindvlies boven de oogbal. De knoopvormige verhoging (Kam) en de conjunctivale plooi in de neushoek van het oog zijn vaak duidelijk opgezwollen. Vanaf de bovenrand van het hoornvlies groeit een geleiachtige, folliculaire troebelheid over het hoornvlies. Deze troebelheid wordt "pannus van bovenaf" of pannus op het oog genoemd.

De entropion zorgt ervoor dat de wimpers over het hoornvlies wrijven en een hoornvlieszweer creëren (Hoornvlieszweer).
Het eindstadium van een ernstig trachoom is een porseleinachtig hoornvlieslitteken, dat bestaat uit gedegenereerde conjunctivale en hoornvliescellen met weinig bloedvaten. Het wordt veroorzaakt door uitdroging van het oppervlak van de oogbal en terugkerende erosies. De gevorderde en laatste stadia van de ziekte ontwikkelen zich in de loop van meerdere jaren.

De wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) stelt voor om het trachoom in 5 klinische fasen te verdelen op basis van de ernst van de symptomen:

• folliculaire trachomateuze ontsteking in 5 of meer follikels van het bindvlies van het bovenste ooglid,
• ernstige trachomateuze ontsteking met uitgesproken inflammatoire verdikking van het bindvlies van het bovenste ooglid,
• trachomateuze, conjunctivale littekens met zichtbare littekens van het bindvlies van het bovenste ooglid,
• trachomateuze trichiasis bij het wrijven van ten minste één wimper op de oogbol,
• troebelheid van het hoornvlies

Daarnaast kan er altijd sprake zijn van een superinfectie door bacteriën zoals Haemophilus, Moraxella, pneumokokken en Streptokokken komen, wat het klinische beeld op elk moment bij trachoom kan verergeren, zowel primair als in het chronische stadium.

Hoe wordt de diagnose trachoom gesteld?

De diagnose trachoom is gebaseerd op de symptomen, d.w.z. het klinische beeld.
Bovendien kan microbiologische diagnostiek worden uitgevoerd: directe microscopische detectie is mogelijk met behulp van immunofluorescentie. De chlamydia worden gekleurd met fluorescentie-gemarkeerde antilichamen en zo zichtbaar gemaakt. DNA-detectie door middel van DNA-replicatie met behulp van de polymerasekettingreactie is complexer en duurder, maar betrouwbaarder (PCR). Het testmateriaal bestaat uit conjunctivale cellen, waarvan de extractie erg pijnlijk is voor de patiënt.

Stadia van een trachoom

Volgens McCallen is trachoom onderverdeeld in vier verschillende stadia. In de eerste fase is er irritatie van het bindvlies, maar deze is nog relatief niet specifiek. Het komt echter aan beide kanten voor en er is vaak een afscheiding van pus of vocht. In de tweede fase verschijnen geelachtig witte lymfefollikels op het laterale bindvlies van het bovenste ooglid. Fase drie: deze follikels barsten en vloeistof loopt weg. De vierde fase wordt beschreven door littekens en ulceraties op het hoornvlies. De laatste fase wordt bepaald door het verlies van de mogelijkheid om het ooglid te sluiten.

Oorzaken van trachoom

De veroorzaker van het trachoom is de gramnegatieve bacterie Chlamydia trachomatis, die tot de chlamydia-familie behoort. Het komt in twee verschillende vormen:
Buiten een gastheercel bestaat het als een zeer resistent elementair lichaam (EK) met een diameter van 0,25-0,3 µm. In deze vorm infecteert de bacterie de gastheercel. Wanneer ze door de cel worden opgenomen, worden de elementaire lichamen opgesloten in vacuolen, die ze beschermen tegen de eigen afbraak van de cel. In deze insluitsels veranderen de elementaire lichamen in reticulaire lichamen (RK) die hun eigen metabolisme hebben en zich beginnen te vermenigvuldigen door deling.Na 2-3 dagen sterft de gastheercel, de chlamydia, die inmiddels weer tot elementaire lichamen zijn gerijpt, komen vrij en kunnen dan weer andere cellen aanvallen.

Chlamydia trachomatis wordt voornamelijk overgedragen door besmetting met uitstrijkjes, een directe overdracht van ziekteverwekkers door contact, binnen nauwe gemeenschappen, bijvoorbeeld wanneer handdoeken samen worden gebruikt. Ze kunnen ook worden overgedragen door vliegen en insecten die zich in de binnenhoek van het ooglid nestelen en ontstekingen veroorzaken bij ondervoede, verzwakte kinderen en volwassenen. Slechte hygiëne speelt een cruciale rol. Trachoom komt praktisch niet meer voor in de bevolkingsgroepen van tropische landen die onder goede hygiënische omstandigheden leven dankzij voldoende watervoorziening. In het stadium van littekens is de ziekte nauwelijks besmettelijk. Er is geen permanente immuniteit.

Chlamydia trachomatis (trachoom) veroorzaakt twee vormen van conjunctivitis:
In landen met goede hygiënische omstandigheden, b.v. Centraal - Europa veroorzaken serotypen D - K chlamydia conjunctivitis bij volwassenen (“inclusion body conjunctivitis”), in landen met slechte hygiënische omstandigheden veroorzaken serotypen A - C trachoom, dat vaak begint in de kindertijd.

Chlamydia-ziekteverwekker

De veroorzaker van het trachoom is Chlamydia trachomatis. Er zijn verschillende groepen van deze bacteriën. Nauwkeuriger gezegd, het trachoom wordt veroorzaakt door Chlamdia trachomatis Serovar A-C. Het wordt via vliegen rechtstreeks van persoon op persoon overgedragen. Chlamydia zijn gramnegatieve bacteriën die alleen intracellulair leven. Chlamydia veroorzaakt verschillende ziekten. Andere groepen zijn bijvoorbeeld de oorzaak van urogenitale infecties en longziekten.

Lees ook: Chlamydia-infectie en Chlamydia-infectie van de longen

Hoe wordt trachoom behandeld?

Systemische of lokale, intracellulair effectieve antibiotica worden gebruikt om trachoom te behandelen. De WHO beveelt lokale therapie met tetracyclines aan. Therapie met azithromycine is ook mogelijk, maar het is duurder.

In het littekenstadium moet een operatie worden uitgevoerd om entropion en trichiasis te verwijderen. Chirurgische restauratie van het hoornvlies (keratoplastiek) heeft weinig kans van slagen in de laatste fase van een ernstig trachoom.
In de meeste gevallen zijn de behandelingsmogelijkheden voor trachoom echter zeer beperkt in de getroffen landen vanwege de sociaaleconomische normen.

Hoe kun je trachoom voorkomen?

De overdracht door uitstrijkje infectie kan door passende hygiënemaatregelen, bv. B. hygiënische handdesinfectie met alcohol 70% wordt grotendeels voorkomen. Dragers van contactlenzen moeten zich bewust zijn van de mogelijke gevaren van contactlenzen (Hoornvliesletsel met superinfectie) en geïnstrueerd in de juiste reiniging en opslag.

Een gebrek aan hygiënemogelijkheden in onderontwikkelde landen bevordert het optreden van trachoom. Alleen door het verbeteren van de infrastructuur, een adequate watervoorziening en verbeterde hygiënische omstandigheden (bv. Je gezicht één keer per dag wassen) kan het voorkomen van trachoom worden verminderd.

Hoe besmettelijk is dat?

Een trachoom is, net als veel bacteriële infecties, zeer besmettelijk. Het is nog niet duidelijk of patiënten al infectieus zijn tijdens de incubatietijd van 5-10 dagen of pas wanneer de eerste symptomen optreden. Het wordt echter van persoon op persoon overgedragen via vliegen die de bacteriën dragen of via een uitstrijkje. Slechte hygiëne of het delen van een handdoek kan bijvoorbeeld een transmissieroute zijn.

Wat is de prognose met een trachoom?

De prognose van trachoom hangt af van het stadium van de ziekte. De prognose is goed als de behandeling in een vroeg stadium wordt gestart. Blindheid treedt alleen op als de ziekte al jaren niet is behandeld en herinfectie vaak voorkomt.

Wat is de geschiedenis van trachoom?

De term chlamydia is afgeleid van chlamys (gr. de vacht) van.
Een beschrijving van een trachoomachtige ziekte van het menselijk oog is al in oude tradities te vinden. In 1907 werd de eerste beschrijving van Chlamydia trachomatis gemaakt door Ludwig Halberstadter (* 1876 in Beuthen, Opper-Silezië, † 1949 in New York City) en Stanislaus von Prowazek (* 1875 Tsjechië, † 1915 in Cottbus). Ze konden aantonen dat het klinische beeld van trachoom experimenteel kan worden overgedragen van mensen op mensapen: met behulp van een specifieke kleurtechniek, Giemsa-kleuring, identificeerden ze cellen uit wattenstaafjes van het bindvlies (Bindvlies) Vacuolen, die ze interpreteerden als de oorzaak van het trachoom. In de jaren die volgden, werden soortgelijke inclusielichaampjes aangetroffen in conjunctivale uitstrijkjes van pasgeborenen met conjunctivitis, in cervicale uitstrijkjes van hun moeders en in urethrale uitstrijkjes van mannen. Vanwege hun onvermogen om op kunstmatige kweekmedia te kweken, hun kleine omvang en hun puur intracellulaire reproductie, werden de pathogenen destijds ten onrechte als virussen geclassificeerd. Dankzij celkweektechnieken en elektromicroscopie werd halverwege de jaren zestig duidelijk dat chlamydia geen virus is, maar een bacterie. Zo werden ze in 1966 erkend als een aparte orde Chlamydiales van bacteriën.