Therapie van burn-outsyndroom

Notitie

Je bent hier in het subonderwerp Therapie van burn-out. Algemene informatie over het onderwerp is te vinden op burn-out.

behandeling

Er is geen uniforme therapie voor mensen met een burn-out. Vaak komen de getroffenen pas naar een psychotherapeutische praktijk na jaren van zelfgenezing of pogingen tot onderdrukking.

Allereerst worden de gevolgen van het ontwikkelen van burn-out vaak behandeld. Bijvoorbeeld Ongerustheid, sociale fobieën of depressies.

Er zijn ook geen specifieke medicijnen voor mensen met een burn-out. Symptomen zoals depressie, slaapproblemen en angst kan worden behandeld met medicatie, maar er moet altijd voor worden gezorgd dat mensen met een burn-out een verhoogd risico lopen op verslaving, ook voor bijvoorbeeld kalmerende middelen.
Serveer regelmatig Serotonineheropnameremmers (SSRI) voor dit doel. Bijwerkingen kunnen optreden bij het gebruik van de SSRI's. Misselijkheid, diarree, Verlies van eetlust en slapeloosheid Erectiestoornissen zijn mogelijk.

Als onderdeel van een absoluut noodzakelijke psychotherapie worden de specifieke problemen van de patiënt (sterk gevoel van ziekte, gebrek aan zelfrespect, sociale fobieën, angsttoestanden, enz.) Aangepakt en behandeld. Deze therapieën kunnen bij psychologen of psychiaters vaak jaren duren en zijn altijd individueel afgestemd op de patiënt en zijn voorgrondprobleem.
Bij gedragstherapie wordt specifiek het omgaan met conflicten en stressvolle situaties beoefend. Het resultaat is dat de getroffenen in het dagelijks leven niet in een toestand van volledige overbelasting terechtkomen.

Het bijwonen van zelfhulpgroepen kan ook nuttig zijn. Hier kan de zieke erachter komen dat andere mensen ook last hebben van het burn-outprobleem en met hen van gedachten wisselen. Dit kan gunstig zijn voor het gevoel van eigenwaarde.

Ook lichamelijke gesteldheid moet worden aangemoedigd met een gezonde voeding en levensstijl. Niet te vergeten zijn ook gewone Pauzes voor rust en ontspanning, zowel privé als op het werk. Daar is het vaak handig om de mobiele telefoon gewoon een paar uur uit te schakelen. De sociale contacten in familie en vrienden zouden weer meer ruimte in het leven moeten innemen, omdat ze emotionele steun bieden.

Duur van de therapie

De duur van therapie één Burnout syndroom kan niet duidelijk worden gedefinieerd. De belangrijkste factoren bij de prognose van de duur zijn het stadium waarin de burn-out werd herkend en gediagnosticeerd, of direct professionele hulp werd gezocht, wat de persoon zich bewust is van de ziekte en hoe goed hij / zij werkt in de therapie. Als de situatie bijvoorbeeld zo is dat burn-out in een vroeg stadium wordt herkend en de patiënt naar de huisarts gaat, die hem dan direct kan doorverwijzen naar een geschikte arts, kan het zijn dat een snelle crisisinterventie en kortdurende therapie zijn al voldoende om de getroffen persoon voldoende te helpen en om een ​​verergering van burn-out te voorkomen. Het doel is in ieder geval om de patiënt nieuwe en geschiktere probleem- en conflictoplossingsstrategieën te laten zien, hem te trainen in zijn zelfbewustzijn en hem zo zelfhulp te bieden - ook om te voorkomen dat er weer een burn-out ontstaat.

Het is in ieder geval belangrijk dat mensen met een burn-out professionele hulp krijgen in de vorm van een Psychologen uitzoeken. Omdat de oorzaken van burn-out zeer divers kunnen zijn, zijn de therapeutische benaderingen ook zeer verschillend en aangepast aan de individuele behoeften van het individu.

In principe kan er onderscheid gemaakt worden tussen gedragstherapie, psychoanalytische en andere dieptepsychologische ingrepen, individuele en groepstherapieën en bijvoorbeeld zogenaamde lichaamstherapieën die de patiënt moeten helpen door middel van sport en beweging. In de regel werkt de psycholoog samen met de patiënt om een ​​individueel op maat gemaakt programma te maken dat verschillende aspecten en therapeutische benaderingen kan nastreven, bijvoorbeeld wekelijkse individuele sessies met de psycholoog samen met autogene training en een zelfhulpgroep. Medicinale therapie kan als ondersteuning worden beschouwd.

Medicatie

Vooral als de depressieve symptomen het burn-out syndroom is erg uitgesproken en dit maakt het erg moeilijk om aan een therapie te werken, je kunt in samenwerking met de behandelende arts nadenken over het gebruik van medicatie. De "ongevaarlijk “ Natuurlijke remedies zou bijvoorbeeld zijn Johannis kruiden, Lavendel hop, Citroenbalsem en Passiebloemdie, vanwege hun licht antidepressieve effect, kalmte en ontspanning voor de patiënt kunnen vergemakkelijken. Sommige patiënten melden ook dat een speciaal op maat gemaakt dieet met aminozuren en micronutriënten goed voor hen was.

Geneesmiddelen uit de groep van serotonineheropnameremmers (SSRI), die ook worden gebruikt in de context van depressie.
Het verhoogde gehalte van de boodschappersubstantie serotonine kan bijdragen aan psychologische stabilisatie en het voor burn-outpatiënten gemakkelijker maken om over te gaan tot de daadwerkelijke psychotherapeutische behandeling van burn-out.

Omdat, en dit is belangrijk, de enige medicamenteuze behandeling van burn-out de symptomen kan verlichten, maar de werkelijke oorzaak van de ziekte onaangeroerd laat en daarom niet als productief moet worden geclassificeerd. En vooral bij antidepressiva mogen bijwerkingen die soms significant kunnen zijn, niet worden verwaarloosd.
SSRI's leiden onder andere vaak tot ongewenste Handen schudden en duizeligheid, zweten en misselijkheid, gewichtstoename, vermoeidheid, stemmingswisselingen en verlies van libido.
Het is daarom over het algemeen aan te raden om medicijnen zoals antidepressiva te vermijden en tijdig professionele hulp in de vorm van een psycholoog te zoeken.

Gedragstherapie

Helaas is er geen gestandaardiseerde eerstelijns therapiemethode voor het burn-outsyndroom. De therapie moet altijd op de betrokken persoon worden afgestemd om in zijn of haar zeer speciale behoeften te kunnen voorzien. Een belangrijk onderdeel hierbij is om uw eigen werk- en leefsituatie te heroverwegen en te herzien. Een zogenaamde Gedragstherapie worden.

Gedragstherapie is gebaseerd op het uitgangspunt dat problematisch gedrag in de loop van het leven vaak bewust of onbewust is aangeleerd cognitieve conditionering werd steeds meer gestold. Dienovereenkomstig zou het ook mogelijk moeten zijn om deze gedragingen weer af te leren, of beter gezegd, ze opnieuw aan te leren - en dat is precies het doel van gedragstherapie.

Dit betekent dat gedragstherapie, in tegenstelling tot een dieptepsychologische procedure, niet naar de redenen en oorzaken van bepaalde angsten zoekt, maar deze angsten tracht aan te pakken met behulp van 'trainingsmethoden' zoals Zelfreflectie, Feedback, Prijs voor gewenst gedrag vechten. Een subvorm van gedragstherapie is de cognitieve gedragstherapie, waarin zeer vergelijkbare trainingsmethoden worden gebruikt om ongunstige denkpatronen en manieren van denken bloot te leggen en te doorbreken.

Samen met de burn-outpatiënt probeert de therapeut te begrijpen hoe ongewenst gedrag (Beperkingen, angsten etc.) wordt onderhouden en wat er kan worden gedaan om het weer af te leren.Vaak de zogenaamde SORKC-model toegepast:

S. (Stimulus): welke situatie of welke omstandigheden triggeren het specifieke gedrag?

O (Organisme): Wat zijn de biologisch-psychologische oorzaken van het organisme?

R. (REACTIE): Hoe komt het ongewenste gedrag precies tot uiting?

K (Contingency): Hoe en volgens welk principe leidt het ongewenste gedrag tot positieve maar ook negatieve gevolgen?

C. (Gevolgen): En wat zijn de gevolgen die ervoor zorgen dat het gedrag voortduurt?

Om de leef- en werksituatie van de betrokkene te onderzoeken, kijkt men vooral naar de volgende punten:

• slaap
• Luxe voedingsmiddelen
• Behoefte aan herstel
• Voedingsgedrag
• fysieke activiteiten

Met betrekking tot de houding van de patiënt ten opzichte van zichzelf, in het bijzonder zijn houding ten opzichte van zijn werkplek, komen onder meer de volgende aspecten aan bod:

• vaak te hoge verwachtingen
• Overweldigend
• gebrek aan of onvoldoende ondersteuning van collega's en leidinggevenden
• pesten
• ontevredenheid
• Berusting en bitterheid
• andere psychosociale factoren

Vaak wordt het door patiënten ervaren als aangenaam en ondersteunend, nieuw Ontspanningstechnieken en leer andere manieren om te ontspannen, zoals schouder en Nekmassages, gymnastiekoefeningen, yoga, Autogene training of diep bewustzijn.

Steungroepen

Steungroepen zijn een uiterst praktisch hulpmiddel, vooral op het gebied van burn-out. Er zijn verschillende soorten zelfhulpgroepen voor:

• Getroffen
• Familieleden
• gemengde groepen
• al ervaring met therapie en "nieuwelingen"
• en ook degenen die er helemaal niet zeker van zijn of ze al dan niet aan een burn-out lijden.

Het idee achter de zelfhulpgroepen is om een ​​positieve uitwisseling tussen verschillende mensen over een specifiek onderwerp aan te moedigen. Enerzijds komen mensen met dezelfde of vergelijkbare problemen en achtergronden bij elkaar die elkaar anders niet zo gemakkelijk zouden zijn tegengekomen en kunnen ervaringen uitwisselen. Zelfhulp bij burn-out betekent vooral jezelf actief omgaan met de eigen situatieom uw eigen problemen te herkennen en hun oplossingen in eigen handen te nemen.

Voor veel van de burn-outpatiënten is het in eerste instantie onbekend om openlijk over hun problemen te spreken. Maar in bijna alle gevallen wordt dit vertellen als zeer verlichtend ervaren, aangezien de getroffenen eindelijk het gevoel hebben deel uit te maken van een groep mensen die soortgelijke problemen hebben en deze begrijpen. Kom naar zelfhulpgroepen Beïnvloed vanuit verschillende sociale kringen samen. Sommigen van hen hebben misschien jarenlange therapie achter de rug, anderen zijn er misschien niet zo zeker van of ze last hebben van een burn-out of willen daarom contact opnemen met andere patiënten voordat ze naar een dokter gaan. Het is echter geenszins zo dat alleen de “jongere” baat heeft bij de “ouderen”, aangezien de uitwisseling in beide richtingen plaatsvindt en het grote aantal deelnemers het mogelijk maakt om veel verschillende aspecten van hetzelfde onderwerp, namelijk burn-out, naar voren te halen.

Een persoon met een burn-out kan bijvoorbeeld werken in een zelfhulpgroep sociale steun die hij tot nu toe, misschien onbewust, in zijn leven heeft gemist. Het besef dat het erg op anderen lijkt, dat andere mensen ook te maken hebben met ongunstige arbeidsomstandigheden, ondraaglijke echtgenoten, buitensporige huishoudelijke eisen en financiële existentiële angsten, is voor velen een grote opluchting. Ze weten dat er mensen zijn die ze begrijpen en die ze in vertrouwen kunnen nemen zonder ze te hebben Stigma of zelfs minachting moeten rekenen.

Hier worden hun zorgen en angsten begrepen en zelfs gedeeld en is te zien hoe andere patiënten omgaan met vergelijkbare situaties, wat hen helpt en hoe ze het probleem aanpakken. Het komt vaak voor dat je bij een burn-out een zogenaamde tunnelvisie krijgt voor je eigen situatie, je bekritiseert jezelf, devalueert jezelf, kijkt alleen pessimistisch in de toekomst en zet jezelf onder toenemende druk, wat je vroeg of laat niet zult doen zal meer kunnen weerstaan. En dan is het goed om iemand te hebben die je in vertrouwen kunt nemen, die je kunt vertellen over je angsten en over wie je je geen zorgen hoeft te maken dat je wordt beoordeeld. En dat is precies wat er in zelfhulpgroepen wordt gedaan.

Hoe de getroffenen hun weg naar zelfhulpgroepen vinden, kan heel verschillend zijn. Sommigen ontvingen het adres van hun dokter, anderen van vrienden en familieleden, anderen hadden misschien een flyer gelezen of zochten eenvoudigweg op internet naar manieren om zichzelf te helpen met burn-out in hun stad. In veel steden zijn er nu centrale kantoren die zelfhulpgroepen coördineren en bemiddelen over een breed scala aan onderwerpen. Het is aan te raden om een ​​lokale groep te zoeken, aangezien dit de beste manier is om ervoor te zorgen dat u de bijeenkomsten regelmatig kunt bijwonen. Er zijn ook tal van particulier georganiseerde zelfhulpgroepen over burn-out op internet.

Over het algemeen is het een goed idee om de gezamenlijke bijeenkomsten twee of drie keer bij te wonen alvorens te besluiten zich bij de groep aan te sluiten. Het is belangrijk dat u zich op uw gemak voelt, dat u in goede handen en begrepen bent en dat u ook sympathiek staat tegenover de andere deelnemers - burn-out is immers een belangrijk en zeer intiem onderdeel van het leven en dient dienovereenkomstig behandeld te worden.

voorspelling

Patiënten met een bevestigde diagnose van "burn-out" zijn vaak moeilijk te re-integreren op hun werkplek. Door de langdurige stresssituatie vormen de "normale" beroepsstress of de eisen van een gemiddelde baan lange tijd een probleem na het begin van de ziekte en het einde van de therapie, wat ook kan leiden tot nieuwe staten van uitputting. Daarom is een totale of gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid na een burn-out niet ongebruikelijk.

Door de verantwoordelijkheid op het werk te verminderen en de therapie te begeleiden, kunnen veel getroffenen echter ook weer aan het werk.

In het algemeen kan worden gesteld dat een beter herstel en een daaropvolgende werkhervatting kan ontstaan ​​als het burn-outsyndroom in een vroeg stadium kan worden herkend en behandeld.

Kans op herstel en prognose zijn uiteraard ook afhankelijk van persoonlijke kenmerken en middelen, evenals de mate (kracht en duur) van de chronische stresstoestand.

Zoals bij alle psychische aandoeningen, is er daarom geen uniform geldige prognose voor burn-out.

profylaxe

Wie vroeg genoeg herkent dat hij zelf potentieel risico loopt op een burn-out, kan de ontwikkeling van de ziekte goed voorkomen.

Dit moet op twee niveaus gebeuren. Enerzijds moeten de externe stressfactoren beschreven onder "oorzaken" worden verminderd. De betrokkene moet leren verantwoordelijkheid op te geven / af te wijzen en zo werk te delegeren. Geschillen of conflicten met collega's, maar ook op gezinsgebied, dienen in een vroeg stadium te worden vermeden of opgelost. In de professionele en in de privésfeer moet de bedreigde duidelijk maken dat hij niet alle taken kan overnemen. Als het risico van herziening duidelijk wordt, moeten taken en projecten worden afgewezen of moet het werk worden gedeeld. Herstel- en regeneratiefasen moeten worden aangevraagd en nageleefd. Dit is zeker niet altijd mogelijk, zodat in extreme gevallen een verandering van baan overwogen moet worden. Stressverlagende maatregelen zoals progressieve spierontspanning volgens Jacobsen of autogene training, evenals een gezonde balans tussen werk en stress zoals gewone hobby's of sport, zijn ook gunstig.

De beginnende burn-out op intern niveau tegengaan is best lastig. De betrokkene moet leren “nee” te zeggen, zijn eigen eisen en verwachtingen te heroverwegen en fouten bij zichzelf toe te geven of zelfs hulp van anderen te vragen. Zonder professionele begeleiding in de zin van psychotherapeutische ondersteuning is dit vaak erg moeilijk te realiseren.