Symptomen van ADD

Synoniemen

Attention Deficit Disorder, Attention Deficit Disorder, Psycho-Organic Syndrome (POS), Attention Deficit Disorder (ADD)

invoering

Kinderen met adhd vinden het moeilijk om zich te concentreren - de afleidbaarheid is enorm. Opvallend is dat reeds gestart werk vaak niet wordt afgerond, wat vooral op school tot problemen leidt. Want zelfs als de intelligentie binnen het normale, soms zelfs bovengemiddelde bereik ligt, kan het kind de tekortkomingen veroorzaakt door een gebrek aan concentratie niet of slechts met grote moeite compenseren.

Kinderen met adhd worden vaak opgemerkt door dagdromen en onoplettendheid. Vaak is het concentratievermogen tijdens het werk slecht, zodat zelfs met normale of bovengemiddelde intelligentie leerlacunes ontstaan ​​die moeilijk te dichten zijn. Het is niet ongebruikelijk dat kinderen met adhd ook een lees- en schrijfzwakte of rekenkundige zwakte hebben, of de partiële prestatiestoornissen dyslexie en dyscalculie.
Om de kinderen te kunnen helpen, moeten therapieën gericht zijn. De kinderen de schuld geven en beledigen verandert niets. Geduld en vooral (zelf) controle zijn vereist van alle volwassenen die bij de opvoeding betrokken zijn. Consequente educatieve actie, het opstellen en naleven van overeengekomen regels heeft de hoogste prioriteit - hoe moeilijk het ook is.

Lees verder: Therapie en hulp voor kinderen en jongeren met gedragsproblemen

Symptomen

Niet elk kind dat geestelijk afwezig blijkt te zijn, wordt meteen als adhd-kind aangemerkt. Men moet waarschuwen voor overhaaste stigmatisering. Een breed scala aan diagnoses wordt aanbevolen, die u kunt vinden op onze bijbehorende pagina: ADD diagnose kunnen lezen.
Vanwege de individualiteit van de respectievelijke symptomen, kan de onderstaande lijst van symptomen niet beweren volledig te zijn. Bovendien, als uw kind een of meer symptomen ervaart, betekent dit niet noodzakelijk dat ze er een hebben ADVERTENTIES lijdt. De diagnose is complex en moet nauwkeurig en door ervaren diagnostici worden gesteld.

ADD-kinderen werken permanent overprikkeld en zelfs als het niet zo lijkt: u lijdt aan constante stress. De mogelijkheid om te 'filteren' tussen belangrijke en onbelangrijke informatie lijkt niet echt te bestaan. ADD-kinderen reageren onbewust en bijna automatisch op deze overstimulatie met een “uitschakeling”, een ontsnapping naar afwezigheid.

Er zijn een paar symptomen die kunnen optreden bij zowel ADD- als ADHD-kinderen. Dit zijn bijvoorbeeld:

• Korte aandachtsfasen, slechte concentratie en de daarmee gepaard gaande snelle afleiding, vergeetachtigheid en veranderlijk, soms erg humeurig gedrag.
• laag uithoudingsvermogen
• Problemen op het gebied van de fijne motoriek (krappe en verkeerde pengreep)
• Ruimtelijke instabiliteit (verwarring van zijden (rechts - links; mogelijk verband met dyscalculie) en daarmee samenhangende letterverwarring, gelijkaardige klinkende geluiden enz .; mogelijk verband met dyslexie)
• Ontwikkelingsachterstanden in het motorische gebied (laat leren kruipen, lopen, ...)
• Contactmoeilijkheden of inconsistente vriendschappen (gebrek aan afstand, isolatie, frequente conflicten, ...)
• Problemen bij het uitvoeren van alledaagse handelingen in een gecontroleerde volgorde, vergeetachtigheid, verstrooidheid
• Problemen met het afmaken van wat is begonnen
• gebrek aan eigenwaarde
• Door een constant gebrek aan aandacht en concentratie kunnen de problemen zich verspreiden naar andere delen van de school, van waaruit bv. kan een lees- en schrijfzwakte of een zwakke rekenvaardigheid ontwikkelen.

Over die symptomen, die zowel ADHD als ADD-typisch kunnen zijn, komen voor bij degenen die er een hebben ADVERTENTIES vaak treden andere symptomen / gedragsproblemen op. Dit zijn:

• Dagdromen
• mentale afwezigheid, zelfs wanneer u rechtstreeks spreekt
• "Niet luisteren" in de zin van afwezigheid
• Het vermogen om tijdig te werken is moeilijk.
• vergeetachtigheid
• Details worden slechts onnauwkeurig waargenomen.
• Veel onzorgvuldige fouten
• Vermijden van zware (hoge concentratie) taken
• erg kalm, geeft vaak de indruk dat "alles niet uitmaakt"
• gemakkelijke beïnvloedbaarheid
• Afhankelijkheid van andere mensen

Het symptoom van de "dromer" in ADD

"Dromers" zijn degenen die aan adhd lijden, die door hun aandachtsstoornis bijzonder afwezig en in gedachten verzonken lijken.
Vooral bij kinderen kan dit gedrag lijken alsof ze in hun eigen droomwereld leven. De uitgesproken verbeeldingskracht die vaak met adhd wordt geassocieerd, ondersteunt deze indruk.
Het probleem met dromerigheid is dat de persoon deze toestand gebruikt om te ontsnappen aan de overprikkeling van het dagelijks leven en om zichzelf te isoleren.
Daardoor missen kinderen op school leermateriaal, terwijl volwassenen het moeilijk vinden om taken uit te voeren. Hoewel dit gedrag in de eerste plaats weinig stoort, beperkt het, in tegenstelling tot de hyperactiviteit en impulsiviteit van ADHD, de getroffenen enorm in hun dagelijkse bezigheden en leidt het tot problemen op school en ontwikkeling bij kinderen.
Concentratie- en aandachtstraining kunnen helpen.

Symptomen bij de baby

ADD vinden bij een baby of zuigeling is bijna onmogelijk.
De ouders van kinderen met een aandachtsstoornis kunnen vaak achteraf bepaalde afwijkingen zien in vergelijking met leeftijdsgenoten, bijvoorbeeld bij ADHD is dat constant geschreeuw, rusteloosheid en dergelijke. Dit is veel moeilijker met ADS. Sommige ouders melden dat hun kind als zuigeling al afwezig leek, maar korte tijd oogcontact kon houden of werd afgeleid van het eten. Deze symptomen zijn echter meer dan alleen onzeker en kunnen worden teruggevoerd op veel vaker voorkomende symptomen in de kindertijd, zoals een subklinische verkoudheid.
Bovendien is de diagnose op deze leeftijd niet alleen onzeker, maar in de meeste gevallen ook niet zinvol, aangezien er voor deze baby's geen gestandaardiseerde therapie bestaat. In het ergste geval ervaren deze kinderen al op zeer jonge leeftijd stigmatisering, waardoor ze dan meer nadelen ervaren dan door een mogelijke adhd.

Symptomen bij de peuter

In de vroege kinderjaren vertonen kinderen meer tekenen van aandachtsstoornis, waarover ouders achteraf kunnen rapporteren.
Mentale afwezigheid en afleiding tijdens het eten, spelen en praten kunnen worden waargenomen, maar worden meestal niet opgemerkt als men er niet goed op let.
Kinderen met adhd zijn vaak stiller en schuwer dan hun leeftijdsgenoten, daarom worden ze door ouders en verzorgers meestal als prettig ervaren en vormen daarom geen reden tot ongerustheid, want ondanks de aandachtsstoornis zijn er in de meeste gevallen geen ontwikkelingsachterstanden en dergelijke.
Naarmate de andere gedragsstoornissen in deze leeftijdsgroep toenemen, verdwaalt een kleine "dromer" in de menigte "onruststokers". Zolang de kinderen geen psychische stress ervaren, zoals Als ze door anderen worden gemarginaliseerd, lijden ze op deze leeftijd meestal niet aan hun adhd. Toch kan financiering al nuttig zijn om het bewustzijn te vergroten en problemen later op school te voorkomen, maar de diagnose wordt meestal pas op schoolleeftijd of zelfs later gesteld.

Overlappende symptomen van adhd met het Asperger-syndroom

Het Asperger-syndroom (een autisme-achtige aandoening) en adhd hebben totaal verschillende oorzaken en ontwikkelen zich anders. Aangezien beide syndromen echter een bepaalde sociale incompetentie en psychisch leed delen, kunnen de symptomen in deze categorieën sterk op elkaar lijken, bijv. sociale terugtrekking / verlegenheid of een laag zelfbeeld of zelfs depressie.
Beiden vertonen ook concentratieproblemen, maar ze zijn gemakkelijker te onderscheiden.

Lees veel meer informatie op: Asperger syndroom

Overlappende symptomen van ADD en depressie

Depressie en adhd hebben een gemeenschappelijk symptoom, een slechte concentratie, die bij beide aandoeningen duidelijk verschillend is.
Nog problematischer is het feit dat adhd een grote psychologische last kan worden van waaruit een bovengemiddeld aantal patiënten zich in de loop der jaren tot een depressie ontwikkelt. Het is daarom de uitdaging voor zowel patiënt als arts om te beslissen wanneer depressie aanwezig is en deze dienovereenkomstig te behandelen.

Diagnostische maatregelen

Bij het doorlezen van de symptomen of het direct observeren van de kinderen, wordt duidelijk dat sommige van de gedragingen die worden aangeduid als "adhd-typische" symptomen ook kunnen voorkomen bij kinderen zonder adhd. Dit is mogelijk en maakt de diagnose moeilijker.
In tegenstelling tot een kind zonder adhd, blijven de symptomen bij een kind met adhd tijdens de ontwikkeling van het kind bestaan, zodat ze niet “uitgroeien”. U dient zich daarom kritisch af te vragen of de typische symptomen van uw kind voor het zesde levensjaar optraden en of ze zich gedurende langere tijd op verschillende levensgebieden keer op keer hebben voorgedaan.

Omdat deze symptomen niet beperkt zijn tot één levensgebied, is het begrijpelijk waarom de diagnose niet beperkt kan worden tot één levensgebied. Naast de bovengenoemde hoofdsymptomen worden vaak aanvullende symptomen merkbaar, die moeten worden bepaald en geregistreerd door verschillende diagnostische maatregelen. Alleen de interpretatie van de symptomen en afwijkingen uit verschillende levensdomeinen in combinatie met mogelijke diagnostische maatregelen maakt een totaalbeeld mogelijk.

Deze omvatten:

• De ouders interviewen
• De beoordeling van de situatie door de kleuterschool / school
• Het opstellen van een psychologisch rapport
• Het medisch onderzoek

Lees meer over het onderwerp: Diagnose van ADD

De ouders interviewen

Ouders zijn meestal de belangrijkste zorgverleners in de ontwikkeling van een kind. Hierdoor spelen de ouders een even centrale rol bij de interpretatie van de symptomen en uiteindelijk ook bij de diagnose.
De gezinsomgeving van een kind vertegenwoordigt meestal een veilige ruimte waarin het kind zich veilig voelt en dus op een bepaalde manier 'niet geobserveerd'. Als gevolg hiervan vertoont het vaak traditionele gedragingen die zich in de loop van de jaren hebben ontwikkeld en dus ook gegrondvest zijn.
Doordat ouders dagelijks contact hebben met hun kinderen, is ernstig en daardoor extreem storend gedrag duidelijk zichtbaar, maar niet altijd herkend. Daarnaast is het buitengewoon moeilijk om aan jezelf toe te geven dat er problemen zijn die daadwerkelijk moeten worden aangepakt om adequaat te kunnen worden opgelost. Daarom worden er vaak pas initiatieven genomen als de gezinssituatie (de thuisomgeving) steeds meer onder druk komt te staan.

De ondervraging van de ouders omvat meestal een vragenlijst die de kenmerken van het kind probeert te onderzoeken. Het speelgedrag, het concentratievermogen, het uithoudingsvermogen, het vermogen om in teamverband te werken, etc. zijn van enorm belang en worden herhaaldelijk in vraag gesteld door middel van specifieke vragen.
Het is natuurlijk aan elke ouder om te bepalen in hoeverre de onderzoeken betrekking hebben op de beoordeling van de hele situatie. Uiteindelijk kun je je kind alleen een voordeel (qua tijd) geven als je eerlijk tegen jezelf bent en vragen met een goed geweten probeert te beantwoorden.

Lees hier meer over het onderwerp: ADD en familie

Beoordeling van de situatie door de kleuterschool / school

Omdat het gedrag dat typisch is voor adhd nooit beperkt is tot het levensgebied van één kind, is de beoordeling van de situatie door de kleuterschool of school van bijzonder belang, omdat het inzicht verschaft in gebieden waarin de kinderen zich bevinden. speciale situaties. Aangezien de problemen vooral duidelijk zijn op het gebied van het concentratievermogen en opletten, mag worden aangenomen dat hier vooral typische en begeleidende symptomen merkbaar zijn.
Naast de uitspraken over adhd - typisch gedrag, kunnen hier nadere uitspraken gedaan worden met betrekking tot frustratietolerantie, maar ook met betrekking tot over- of ondereisen van een kind en met betrekking tot bepaalde begeleidende problemen. Zoals reeds vermeld, is het niet ongebruikelijk dat de feitelijke symptomen en problemen ook in andere schoolgebieden terugkomen. Zo moeten de "klassieke probleemgebieden" bij lezen en spellen (lees- en spellingszwakte, dyslexie) en rekenen (rekenzwakte, dyscalculie) worden genoemd.

Naast de specifieke observaties van een docent, worden hier ook gestandaardiseerde beoordelingsformulieren gebruikt. Ze zijn meestal in detail ontworpen en stellen de situatie gericht in vraag.

Het opstellen van een psychologisch rapport

Naast de reden van het onderzoek bevat een psychologisch rapport ook een lijst van alle onderliggende testprocedures en hun resultaten. Het legt ook uit hoe de resultaten moeten worden geïnterpreteerd en geïnterpreteerd. Ten slotte worden meestal gerichte uitspraken gedaan met betrekking tot therapeutische en verdere maatregelen.

De manier waarop een psychologisch rapport wordt opgesteld kan variëren en is vooral afhankelijk van de leeftijd van het kind. Het testen van kleuters is meestal gebaseerd op ontwikkelingsdiagnostiek. Hierdoor worden geen gestandaardiseerde testprocedures gebruikt en wordt verwezen naar gesprekken met zorgverleners en wordt geprobeerd het gedrag en bewegingskenmerken van het kind te interpreteren. Met name door kinderobservatie kunnen eerste uitspraken worden gedaan over het vermogen om op te letten en te concentreren.
Vanaf de leeftijd van zes jaar worden meestal alleen gestandaardiseerde testprocedures gebruikt die rekening houden met de prestaties van het individuele kind in relatie tot de leeftijdsnorm, dat wil zeggen in relatie tot de gemiddelde leeftijdsgebonden ontwikkeling van een kind.

Voordat testmethoden kunnen worden omschreven als gestandaardiseerde testmethoden, moeten ze aan bepaalde kwaliteitscriteria voldoen. Ze moeten objectief zijn en dezelfde resultaten opleveren, zelfs als de test herhaaldelijk wordt uitgevoerd (resultaten mogen niet afhankelijk zijn van toeval). Uiteindelijk moeten ze ook meten wat de bedoeling was. Het is aan de tester om te kiezen welke testprocedures in elk afzonderlijk geval worden gebruikt. Ook bij schoolgaande kinderen wordt de testprocedure niet alleen uitgevoerd om uitspraken te kunnen doen over het gedrag van een kind. Deze testprocedures worden aangevuld met observaties van de psycholoog / kinderarts etc.

Lees hier meer over het onderwerp: ADD psychotherapie

Medische diagnostiek

De medische diagnose is opgedeeld in een lichamelijk onderzoek (= basisdiagnose) en een differentieel diagnostisch onderzoek. Deze differentiële diagnose maakt het mogelijk om verschillende begeleidende symptomen te onderzoeken met betrekking tot hun oorzaak.

Het lichamelijk onderzoek van het kind dient in de eerste plaats om de algemene gezondheid van het kind te beoordelen en probeert eventuele ontwikkelingsachterstanden (ontwikkelingsachterstanden) op te sporen. Dit kan op verschillende manieren; in de regel omvat het lichamelijk onderzoek naast het bloedonderzoek ook lichamelijk onderzoek in de vorm van gehoor-, zicht- en / of allergietesten.
Een EEG (elektro-encefalogram) om de hersengolven in de hersenen te bepalen en te onderzoeken, evenals het ECG (elektrocardiogram) om het hartritme en de hartslag te onderzoeken, dienen om mogelijke bijkomende ziekten uit te sluiten (differentiële diagnose).

Lees meer over het onderwerp op: Diagnose stellen van ADD.

TOEVOEGEN in de puberteit

Attention Deficit Disorder wordt gediagnosticeerd tijdens de puberteit extreem moeilijk en vormt vaak een grote uitdaging voor psychiaters en psychologen. De belangrijkste reden voor deze moeilijkheid is omdat enkele symptomen van een ADS heel normaal tijdens de puberteit kunnen en vertegenwoordigen geen enkele ziektewaarde. Ze moeten vooral hier worden vermeld Stemmingswisselingen en het mogelijke Rusteloosheiddie vaak voorkomen in de adolescentie zonder ziekten.

Doorslaggevend of het om adhd of om een ​​normale puberteit gaat, is onder meer wanneer de symptomen voor het eerst door de omgeving werden geregistreerd. Dus is een in de ADD vanaf de puberteit relatief zeldzaam. De eerste symptomen van adhd komen veel vaker voor in de vroege kinderjaren. Kinderen tussen de 5 en 10 jaar kunnen de eerste tekenen van adhd vertonen. Versterken Als deze nog aanwezig zijn tijdens de puberteit, dan is het waarschijnlijk ADD.
Zijn de symptomen nog maar net begonnen? nieuw tussen de 12 en 16 jaar, is eerder een advertentie onwaarschijnlijkmaar niet uit te sluiten. De psychiater en psycholoog heeft ook een aantal diagnostische hulpmiddelen die kunnen worden gebruikt om ADD in de adolescentie te diagnosticeren. Dit zijn vragenlijsten die de patiënt of de ouders moeten beantwoorden. De vragenlijsten vragen bijvoorbeeld om concentratiestoornissen, stemmingswisselingen, rusteloosheid, sociale “incompetentie”, prikkelbaarheid. Met elke positief beantwoorde vraag neemt het vermoeden van adhd toe.

In de huidige kinder- en jeugdpsychiatrie komt men relatief vaak voor start van medicamenteuze behandelingzodra bij de adolescenten adhd is vastgesteld. Meestal zijn er medicijnen zoals Ritalin voor gebruik. Wat belangrijk is en door critici vaak wordt gepresenteerd als veel nuttiger, is dat gedragspsychologische behandeling door de kinderpsycholoog of psycholoog. Hierbij dient de patiënt allereerst door de therapeut geobserveerd te worden om te zien of het werkelijk een pathologisch beloop is of een niet-pathologische eigenaardigheid van een ontwikkeling. Daarna volgen regelmatige psychotherapeutische sessies om aan het gedrag van de patiënt in het dagelijks leven te werken.

Met milde vormen een van de ADD die optreedt tijdens de puberteit is er een medicamenteuze behandeling niet nodig. Een daarvan is hier genoeg langere psychotherapieom de symptomen van adhd tenminste te verlichten, zo niet volledig te genezen. Soms kan het ook nodig zijn om de psychotherapeutische behandeling over meerdere jaren uit te voeren om stabiliteit van de verbetering te bereiken. Bij een ernstige ziekte is begeleidende medicatie essentieel om de patiënt van alledaags lijden te verlichten.

ADD bij volwassenen

De aandoening die bekend staat als aandachtstekortstoornis, die meestal bekend is uit de kinderpsychiatrie, komt ook voor bij volwassenen. Ten eerste kan het van één zijn onbehandelbare ADD in de kindertijd resultaat, maar ook een nieuw klinisch beeld op volwassen leeftijd staan ​​voor. In tegenstelling tot ADHD ontbreekt de component hyperactiviteit in ADS.

Aangenomen wordt dat 30-60% van de symptomen die zich in de kindertijd ontwikkelen zich uitstrekken tot in de volwassenheid. In Duitsland zou het ongeveer. 750.000 volwassenen die aan adhd lijden. Procentueel gezien worden vrouwen iets meer getroffen dan mannen.

ADD is vaak gemakkelijker te diagnosticeren in de kindertijd dan bij volwassenen. Maar er zijn er een paar Screening vragendat ook Diagnose stellen van adhd op volwassen leeftijd kan bijdragen.

• Ben je vaak onrustig?
• Reageer je vaak overdreven op simpele dingen?
• Heeft u stemmingswisselingen?
• Heeft u moeite met concentreren?
• Start je nieuwe projecten en laat je ze binnenkort varen?
• Zou je jezelf omschrijven als rommelig of noemen anderen je zo?
• Zou je verschillende levensgebieden als problematisch omschrijven?

Er zijn screeningsformulieren die de psychiater of psycholoog kan gebruiken om adhd vast te stellen.
Als bij een volwassene de diagnose ADD is gesteld, moet behandeling worden overwogen. Tegenwoordig gaat men liever voorzichtig om met medicatie en daar alleen bij stil te staan ​​als er veel leed is. Komt veel vaker voor gedragsmatige maatregelen geïnitieerd dat een van beide psycholoog kan presteren of de in speciale ADS-klinieken kunnen worden uitgevoerd.
De behandeling vindt plaats in sessies en strekt zich uit over meerdere maanden. vereiste is ook de Ziekte-inzicht van de patiëntdat is vaak de eerste hindernis. Vaak kunnen adhd-patiënten er niet van overtuigd worden dat ze ziek zijn en behandeling nodig hebben om hun dagelijkse stress te verlichten, omdat ze geen enkele stress herkennen. Je relateert het probleem aan je eigen individuele karaktereigenschappen en hebt daar misschien gelijk in.

De Kansen op succes als de behandeling van ADD op volwassen leeftijd is begonnen, is de kans groter buikspek. De behandeling blijkt vaak te zijn saai en wil vaak geannuleerd door de patiënt.