Vaginale ontsteking

definitie

Vaginale ontsteking, ook wel vaginitis of colpitis genoemd, is de ontsteking van het slijmvlies van de vagina. Als de schaamlippen ook worden aangetast, spreekt men van vulvovaginitis. Deze ontsteking wordt vooral vaak veroorzaakt door bacteriën of schimmelinfecties (zie ook: Vaginale schimmel).

Veel vrouwen krijgen in de loop van hun leven last van vaginale ontstekingen en dat heeft niets te maken met een slechte hygiëne, zoals helaas vaak ten onrechte wordt aangenomen. In de volgende tekst leest u hoe vaginale ontstekingen ontstaan ​​en hoe deze met succes kunnen worden behandeld.

oorzaken

De vagina heeft van nature zijn eigen beschermende barrière, die wordt gevormd door de zogenaamde vaginale flora. Dit verwijst naar een aantal micro-organismen die voorkomen dat andere schadelijke micro-organismen zoals bacteriën of schimmels bezinken.

Bovendien heeft de vagina een zure pH-waarde, die ook potentiële indringers kan afweren. Als deze natuurlijke beschermende barrière wordt verstoord, kunnen ziekteverwekkers gemakkelijker het slijmvlies koloniseren en zo tot ontstekingen leiden.

Er zijn een aantal factoren die de natuurlijke vaginale flora kunnen verstoren. Vaginale ontsteking na het nemen van antibiotica is bijvoorbeeld typisch. Antibiotica vernietigen bacteriële ziekteverwekkers - maar helaas niet alleen deze.

Onze natuurlijke bacteriële kolonisatie (het zogenaamde microbioom) kan ook last hebben van de effecten van het medicijn - dit leidt bijvoorbeeld tot diarree in de darm. In de vagina kunnen belangrijke bacteriën die verantwoordelijk zijn voor de beschermende barrière worden gedood - het resultaat is de kolonisatie van nieuwe bacteriën, wat vervolgens kan leiden tot vaginale ontsteking.

Overmatige hygiëne, bijvoorbeeld met alkalische zepen in het genitale gebied, heeft een vergelijkbaar effect. Ook hier wordt de natuurlijke vaginale flora doorbroken en kan een verkeerde kolonisatie tot vaginale ontstekingen leiden.

Het hormoon oestrogeen heeft ook een belangrijke invloed op de vaginale flora. Als er een tekort is aan oestrogeen, zoals het geval is tijdens de menopauze, is de vagina vatbaarder voor ontstekingen. Mechanische irritatie kan ook de vaginale flora verstoren. Dit omvat bijvoorbeeld anticonceptie met een vaginaal diafragma of het gebruik van tampons.

Ten slotte moet worden vermeld dat zelfs zeer zware menstruaties de pH-waarde kunnen verhogen en dus de barrièrefunctie kunnen verminderen.

Seniele colpitis is een acute vaginale ontsteking na de menopauze. Lees meer op:
Seniele colpitis - wat u eraan kunt doen

bacteriën

De meest voorkomende oorzaak van een vaginale infectie is een bacteriële infectie. Dit wordt voorafgegaan door wat bekend staat als bacteriële vaginose, wat betekent dat de natuurlijke vaginale flora is verstoord en er een verkeerde kolonisatie is met andere bacteriën, wat vervolgens een ontsteking kan veroorzaken.

Dit zijn vaak bacteriën die op veel plaatsen voorkomen en ook van nature deel uitmaken van onze bacteriële flora. Denk hierbij aan bijvoorbeeld de E. coli-kiem, die onder meer in onze darmen voorkomt. Andere typische ziektekiemen zijn stafylokokken, streptokokken en enterobacteriën.

Zoals hierboven al uitgelegd, speelt een gebrek aan hygiëne geen hoofdrol bij infectie met een van deze ziektekiemen, maar eerder de verstoring van de natuurlijke vaginale flora. Zelfs bacteriën die in verband worden gebracht met klassieke seksziekten zoals gonorroe (gonorroe, de ziekteverwekker wordt genoemd Neisseria gonorroeae) of chlamydia-infectie kan een vaginale infectie veroorzaken. De typische wijze van overdracht hier is onbeschermde geslachtsgemeenschap - u kunt uzelf beschermen door condooms te gebruiken.

Paddestoelen

Vaginale ontsteking kan ook het gevolg zijn van de verkeerde kolonisatie van schimmels en wordt dan ook wel vaginale mycose genoemd. Ook hier gaat de verstoring van de vaginale flora typisch daaraan vooraf. De pionier onder de schimmels voor vaginale ontsteking is de gistschimmel Candida albicans (zie ook: Candidiasis), die meer dan 80% van de schimmelinfecties van de vagina uitmaakt.

Net als andere mogelijke schimmels komt deze schimmel van nature voor op onze huid en darmflora.

diagnose

Zodat de gynaecoloog of huisarts de juiste diagnose kan stellen, zal hem eerst een korte enquête worden gevraagd (anamnese) om het begin, de symptomen en het beloop te bepalen en te beoordelen. De volgende stap is het onderzoek van de vagina, hier kunnen de toestand van het slijmvlies (roodheid, blaasjes, afzettingen) en mogelijk ook de afscheiding (kleur, geur, consistentie) aanwijzingen geven over de mogelijke ziekteverwekker.

De ziekteverwekker kan worden vastgezet door ter plaatse onder de microscoop of in een microbiologisch laboratorium een ​​uitstrijkje met pathogeenbepaling te maken. Naast het diagnosticeren van de huidige vaginale ontsteking, is het ook belangrijk om de oorzaak ervan te achterhalen. Is er een antibioticum of ander medicijn ingenomen?

Zijn uw leefomstandigheden of dieet veranderd? Hoe is de huidige genitale hygiëne? Deze en soortgelijke vragen, mogelijk bij vervolgonderzoek, kunnen herhaling van vaginale ontsteking voorkomen.

Bijkomende symptomen

Vaginale ontsteking wordt gekenmerkt door typische symptomen die variëren afhankelijk van de ziekteverwekker. Het belangrijkste symptoom van vaginale ontsteking is meestal de toegenomen en veranderde afscheiding uit de vagina. De zogenoemde Vaginale fluor kan heel verschillend zijn: van witachtig tot bloederig, van vloeibaar tot droog en kruimelig en van reukarm tot intens ruikend - wat ze gemeen hebben is dat het toeneemt.

Lees hier meer over onder: Afscheiding uit de vagina

Andere mogelijke symptomen zijn ernstige jeuk in het vaginale en anale gebied, brandende pijn die ook kan worden opgemerkt tijdens geslachtsgemeenschap, bloeding, pijnlijk urineren of de vorming van blaren. Niet elke vaginale ontsteking is sterk symptomatisch, maar u moet niet bang zijn om uw gynaecoloog te bezoeken, zelfs bij kleine veranderingen in de afscheiding of jeuk, zodat de beginnende infectie en de oorzaak ervan snel kan worden behandeld.

ontslag

Het belangrijkste symptoom van een vaginale ontsteking is een verandering in de natuurlijke afscheiding uit de vagina. De meeste vrouwen melden een aanzienlijke toename van fluor, dat echter sterk kan variëren in kleur, consistentie en geur. Bij bacteriële infecties is bijvoorbeeld een groen-geelachtige, onaangenaam ruikende (vaak visachtige geur) fluor typerend.

Een vaginale infectie veroorzaakt door de gist Candida albicans leidt meestal tot een vrij geurarme, witachtige, vrij droge fluor. Als u een verandering in uw afscheiding opmerkt, is het de moeite waard om uw gynaecoloog te bezoeken, omdat deze kan wijzen op een onjuiste kolonisatie van de natuurlijke flora of op een vaginale ontsteking.

behandeling

Vaginale infectie wordt behandeld afhankelijk van de oorzaak. Als er een bacteriële infectie is, worden antibiotica gebruikt die de kiem specifiek aanvallen. Afhankelijk van het type infectie kunnen deze lokaal als zalf of zetpil worden toegediend, soms zijn ook injecties of tabletten nodig.

Bij schimmelinfecties worden zogenaamde antimycotica gebruikt, een klasse stoffen die specifiek gericht is tegen schimmels. Ook hier variëren de mogelijke toepassingen van lokale zalven tot systemische tabletten. Als alternatief kan in sommige gevallen lokale therapie met antiseptische middelen worden gebruikt. Deze hebben een vergelijkbare werking als de bekende handdesinfectie en kunnen zo schimmels, bacteriën en micro-organismen bestrijden.

Opgemerkt moet worden dat veel van de ziekteverwekkers die vaginale ontsteking veroorzaken, ook seksueel kunnen worden overgedragen - dus is het vaak nuttig om ook uw partner te behandelen om herinfectie te voorkomen. Nadat de therapie is afgelopen, moet ook de oorzaak van de vaginale infectie worden behandeld.

Er zijn bijvoorbeeld bacterie- en schimmelculturen die het evenwicht van de vaginale flora kunnen bevorderen. Oestrogenen kunnen ook worden toegediend als er een hormoontekort wordt geconstateerd.

Door antibiotica / na antibiotica?

Veel ziekten worden veroorzaakt door bacteriën - en tegenwoordig kunnen ze meestal met antibiotica worden behandeld. Antibiotica zijn specifiek gericht op bacteriën en vernietigen deze - maar er is vaak "collateral damage". Ons lichaam werkt nauw samen met veel bacteriën die ons helpen om schadelijke ziektekiemen te bestrijden of ons voedsel af te breken.

Er is zelfs de veronderstelling dat sommige darmkiemen ons immuunsysteem ondersteunen. Helaas werken veel antibiotica niet alleen in op de ziekteverwekkende bacteriën, maar ook op de bacteriën die met ons lichaam werken. De vagina wordt ook gekoloniseerd met behulpzame bacteriën, die onder meer bescherming bieden tegen verkeerde kolonisatie door andere ziektekiemen.

Dit is een zeer gevoelige balans tussen verschillende ziekteverwekkers en kan uit balans raken door antibiotica te nemen. Als één type bacterie in de vaginale flora significant wordt verminderd door medicatie, kunnen de andere ziektekiemen nu meer groeien of kunnen vreemde ziektekiemen voet aan de grond krijgen.

Dit kan dan leiden tot een vaginale infectie. Benadrukt moet echter worden dat niet elke inname van antibiotica tot een vaginale infectie hoeft te leiden. Naast het type en de dosering van het antibioticum is ook de duur van de inname doorslaggevend. Als u echter een van de bovenstaande symptomen opmerkt na het nemen van een antibioticum, wees dan niet bang om uw gynaecoloog te raadplegen.

Welke huismiddeltjes kunnen helpen?

Als u een vaginale infectie heeft, kunnen huismiddeltjes de genezing bevorderen. Opgemerkt moet worden dat als de symptomen aanhouden zonder verbetering, in ieder geval een arts moet worden geraadpleegd!

Een algemeen huismiddeltje voor vaginale infectie is het doorspoelen van de vagina. Hiervoor zijn verschillende middelen beschikbaar: Vaak worden lavendel- of theeboomolie gebruikt, omdat deze een desinfecterende werking kunnen hebben. Voordat u het op een groot gebied gebruikt, moet de tolerantie echter op een kleiner deel van de huid worden gecontroleerd, aangezien veel mensen overgevoelig zijn en huiduitslag kan ontstaan.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in het volgende onderwerp: Eczeem in het genitale gebied

Spoelen met azijnwater of citroenoplossingen wordt vaak aanbevolen, maar u moet dit niet doen, omdat deze het reeds geïrriteerde slijmvlies verder kunnen beschadigen - in het ergste geval kunnen de ziekteverwekkers nog verder doordringen.

Veel patiënten zweren ook bij de genezende eigenschappen van aloë vera crèmes en gels, die meerdere keren per dag op het ontstoken slijmvlies moeten worden aangebracht. Het wordt ook aanbevolen om een ​​in yoghurt gedrenkte tampon te gebruiken om de natuurlijke vaginale flora te ondersteunen met de melkzuurbacteriën in de yoghurt.

Opgemerkt moet worden dat de bovengenoemde huismiddeltjes vaak falen in het geval van ernstige vaginale ontsteking, aangezien noch melkzuurbacteriën noch tea tree olie de aanwezige ziekteverwekkers kunnen overwinnen. In ieder geval is een doktersbezoek aan te raden. Conservatieve medicamenteuze therapie kan indien nodig worden ondersteund met huismiddeltjes.

homeopathie

Homeopathische middelen kunnen ook worden gebruikt om conservatieve therapie voor vaginale spruw te ondersteunen. Opgemerkt moet worden dat er geen bewezen wetenschappelijk effect is met homeopathische middelen en dat ze niet als enige therapie mogen worden gebruikt! In het geval van ernstige jeuk en afscheiding worden Sitz-baden met eikenbast, toverhazelaar of zwarte thee aanbevolen.

Bij dezelfde symptomen kan ook sodium muriaticum 15C of Kreosotum 15C worden gebruikt. Belladonna D12 wordt ook wel bedoeld voor een vrij droge vagina met hete, pulserende pijn. Andere mogelijke bolletjespreparaten zijn Lilium tigrinum D12, Borax D12 of Pulsatilla D12. Elk preparaat is specifiek voor een symptoomconstellatie, die kan worden begrepen in de relevante literatuur.

Looptijd

De duur van een vaginale ontsteking is afhankelijk van de veroorzaker en de ernst van de ziekte. Als de vaginale ontsteking vroegtijdig wordt herkend en consequent wordt behandeld, zou na een paar dagen een duidelijke verbetering merkbaar moeten zijn.

Het is belangrijk op te merken dat voorgeschreven zalven en spoelingen enkele dagen na het verdwijnen van de symptomen moeten worden gebruikt om terugval te voorkomen. Als antibiotische therapie wordt voorgeschreven, is het belangrijk dat het antibioticum wordt ingenomen zoals voorgeschreven door een arts en dat het niet vanzelf wordt stopgezet nadat de symptomen zijn verbeterd.

Nogmaals, terugval kan optreden! Als de symptomen niet tijdig verbeteren, is het raadzaam om de arts opnieuw te bezoeken en indien nodig de therapie te verhogen of te wijzigen. Tijdens dit proces zal de arts bijvoorbeeld een precieze bepaling van de ziekteverwekker uitvoeren en kijken of de kiem resistent is tegen een bepaalde therapie.

Met meisjes / met baby's

Vaginale infecties kunnen ook optreden bij jonge kinderen en meisjes. Een van de redenen hiervoor is het ontbreken van het geslachtshormoon oestrogeen, aangezien de meisjes de puberteit nog niet hebben bereikt. De veranderde urinestroom door het intacte maagdenvlies kan ook de ontwikkeling van vaginale ontsteking bevorderen.

Het is belangrijk om uw kinderen op jonge leeftijd te leren over de juiste vaginale hygiëne. In het geval van recidiverende vaginale of blaasontstekingen, kan het helpen als het meisje bij het toiletbezoek in de ‘skiërhouding’ gaat, dat wil zeggen dat het haar billen niet helemaal laat zakken en haar bovenlichaam iets naar voren kantelt. Dit bevordert de uitstroom van urine langs het maagdenvlies.

In het geval van kleine kinderen moet echter worden opgemerkt dat de luiers niet te strak en luchtdicht zijn, aangezien een vochtige omgeving de groei van bacteriën bevordert. Als u een zure, visachtige geur of afscheiding op uw kind opmerkt, wees dan niet bang om uw kinderarts te raadplegen.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in dit artikel: Gebrek aan oestrogeen

Tijdens de zwangerschap

Vaginale infecties kunnen ook optreden tijdens de zwangerschap. Dit wordt bevorderd door de veranderende hormonale invloed op de natuurlijke vaginale flora. De vrouwen hebben vaak last van vaginale spruw, de bovengenoemde Candida albicansdie meestal gemakkelijk kunnen worden behandeld met schimmelwerende zalven.

Het is belangrijk op te merken dat sommige ziekteverwekkers voor vaginale ontsteking ook schadelijk kunnen zijn voor het ongeboren kind! Dit omvat bijvoorbeeld een infectie met chlamydia, wat kan leiden tot vroegtijdige bevalling of zelfs miskramen. Het is daarom erg belangrijk dat de zwangere vrouw zo snel mogelijk haar gynaecoloog raadpleegt als bovenstaande symptomen optreden, zodat de infectie snel en efficiënt kan worden behandeld.

Hoe besmettelijk is dat?

Vaginale infecties zijn niet altijd besmettelijk. Veel van de ziekteverwekkers komen van nature voor op onze huid en slijmvliezen en kunnen alleen vaker groeien als de beschermende vaginale laag wordt verstoord.

Een infectie kan echter ook optreden als het toiletpapier bij toiletgebruik van de billen naar de vagina wordt geborsteld. Op deze manier kunnen darmbacteriën het vaginale slijmvlies bereiken. Daarom wordt bij het gebruik van toiletpapier de tegenovergestelde richting - d.w.z. van vaginaal naar anaal - aanbevolen.

Er zijn echter ook enkele pathogenen die via onbeschermde geslachtsgemeenschap als seksueel overdraagbare aandoeningen worden uitgewisseld, waaronder chlamydia, gonokokken, herpesvirussen of trichomonaden. Behandeling van de partner is hierbij essentieel om herinfectie te voorkomen.