Optische atrofie

• Figuur oogbol

Engels: optische atrofie

Synoniemen

(Oogzenuw = oogzenuw; atrofie = afname van de grootte van de cellen, afname van het aantal cellen)

Overlijden van de oogzenuw, verlies van de oogzenuw

Definitie van optische atrofie

Optische atrofie is het verlies van zenuwcellen in de oogzenuw. De zenuwcellen nemen af ​​in omvang of in aantal. Beide zijn mogelijk.
Atrofie kan verschillende oorzaken hebben.

Overzicht

De Optische atrofie beschrijft een verlies van zenuwcellen in de Optische zenuw. De zenuwcellen die de visuele indrukken van de Netvlies langs het visuele pad naar hersenen (Visuele cortex), afname in aantal of grootte. Deze atrofie kan verschillende oorzaken hebben. Sommige worden kort genoemd: Ontsteking van de Oogzenuw (oogzenuw), verhoogde intracraniale druk, alcohol- of tabaksvergiftiging.

De symptomen variëren van onopgemerkt, klein, centraal tot grote gebieden en dus beperkend in het dagelijks leven Gezichtsvelddefecten.

De trendsetter in de diagnose is vooral Fundoscopie door de oogarts. De behandeling van optische atrofie is moeilijker omdat de oorzaak moet worden behandeld. Profylaxe is net zo moeilijk. De prognose is ook sterk afhankelijk van de verschillende oorzaken en kan daardoor variëren van goed tot slecht.

Figuur oogbol

1. Oogzenuw (oogzenuw)
2. Hoornvlies
3. lens
4. voorste kamer
5. Ciliaire spier
6. Glasachtig
7. Netvlies

Optische atrofie detecteren

Wat zijn de symptomen van optische atrofie?

De door de patiënt gerapporteerde klachten variëren van kleine centrale defecten in het gezichtsveld tot uitgebreide gezichtsvelddefecten die in het dagelijks leven zeer beperkend zijn.
De symptomen zijn afhankelijk van de oorzaak van de schade aan de oogzenuw.
Met een bijzondere erfelijke vorm (Leber optische atrofie) Er treden bijvoorbeeld grote centrale storingen op in het gezichtsveld, die niet ongedaan kunnen worden gemaakt. Bij optische atrofie veroorzaakt door tumordruk wordt het kleurenzien voornamelijk beïnvloed aan het begin van de symptomen, terwijl de gezichtsscherpte weer verbetert na adequate therapie.

Hoe wordt de diagnose optische atrofie gesteld?

Bij het diagnosticeren van optische atrofie is de weerspiegeling van de fundus door de oogarts bijzonder belangrijk. Hier verschijnt de papil (Optische zenuwuitgang) bleek.
Ook hier is de diagnose gemakkelijk of moeilijk te stellen, afhankelijk van de oorzaak. De papil verandert op verschillende manieren op indrukwekkende wijze.
Door de steeds betere resolutie van de MRI speelt de weergave van de oogzenuw in de MRI een steeds belangrijkere rol.
MRT is meer en meer ingeburgerd in de oogheelkunde, vooral voor het beoordelen van het verloop van de zenuwen achter het netvlies / fundus.
Lees meer over het onderwerp: Optische atrofie MRI

Optische atrofie behandelen

Hoe wordt optische atrofie behandeld?

Behandeling van optische atrofie is meestal gebaseerd op de oorzaak. In de meeste gevallen is de therapie echter niet veelbelovend en is er geen verbetering van de symptomen.
Behandeling is nauwelijks mogelijk, vooral in het geval van traumatische beschadiging van de oogzenuw. Hoewel cortison de zwelling van de zenuwen probeert te verminderen, wordt een volledig herstel van het gezichtsvermogen vaak niet bereikt. Als de zenuw wordt samengedrukt door een tumor, kan relatief eenvoudig een behandeling worden gevonden door de druk op de zenuw te verlichten, d.w.z. het verwijderen van de tumor.

Kan optische atrofie worden gedetecteerd door een MRI?

Om de diagnose optische atrofie te kunnen stellen en het beloop ervan beter te kunnen inschatten, kan het nodig zijn om een ​​magnetische resonantietomografie (een zogenaamde MRI-opname) uit te voeren. Met behulp van elektromagnetische straling worden de structuren in het lichaam zichtbaar gemaakt.
Door zijn moleculaire samenstelling is een MRI bijzonder geschikt voor het weergeven van weke delen structuren, wat erg handig is bij het beoordelen van de “zachte” oogzenuw. Op deze manier kan de behandelende arts beoordelen in hoeverre de degeneratie al is gevorderd en of andere ruimtebezettingsprocessen de basis kunnen zijn van het hele proces en ook of de progressie van de ziekte door de therapie kan worden vertraagd of niet.

Lees hier meer over op: MRI voor optische atrofie

Preventie van optische atrofie

Wat zijn de oorzaken van optische atrofie?

Optische atrofie treedt meestal op als onderdeel van of als gevolg van eerdere oogaandoeningen.

Het is onderverdeeld in primaire en secundaire oorzaken:

1. belangrijkste oorzaken:
   Dit omvat alle optische atrofieën die niet door een andere ziekte worden veroorzaakt. De oogzenuwschijf, het punt waarop de oogzenuw uit het oog komt (blinde vlek), is scherp gedefinieerd. De volgende oorzaken zijn mogelijk:
   • erfelijke optische atrofie
   • Optische atrofie door vergiftiging (tabak, alcohol, lood)
2. secundaire oorzaken:
   In het geval van secundaire oorzaken ging een ziekte gewoonlijk vooraf aan het netvlies of de oogzenuw zelf, b.v. Bijv. Glaucoom (glaucoom) In deze gevallen is de oogzenuwuitgang meestal gezwollen. Vaak treedt optische atrofie op na de volgende ziekten:
   • Papillitis (ontsteking van de optische schijf)
   • Retrobulbaire neuritis (ontsteking van de oogzenuw achter het oog)
   • Congestieve papilla (met verhoogde intracraniale druk)

Lees meer over het onderwerp: Optische atrofie veroorzaakt

Hoe kan optische atrofie worden voorkomen?

Optische atrofie kan alleen worden voorkomen door de oorzaak te voorkomen. Profylaxe is meer of minder moeilijk, afhankelijk van de situatie. Erfelijke otische zenuwatrofie kan niet worden voorkomen, terwijl atrofie van de oogzenuw door alcohol of tabak kan worden vermeden.

Verloop van een optische atrofie

Wat is het verloop van optische atrofie?

Optische atrofie is meestal een langzaam voortschrijdende, degeneratieve verslechtering van de oogzenuw. De individuele zenuwcellen langs de oogzenuw worden geleidelijk afgebroken, zodat de getroffen persoon aan het einde van de ziekte volledige blindheid kan verwachten.
Bij kinderen en adolescenten verloopt dit proces doorgaans veel sneller dan bij patiënten die pas op hoge leeftijd ziek worden.

Volgens de huidige stand van de wetenschap kunnen eenmaal afgestorven zenuwcellen niet worden hersteld, zodat vroege detectie en daarmee behandeling van optische atrofie zo vroeg mogelijk van groot belang is. De eerste symptomen die door de getroffenen worden opgemerkt, zijn gedeeltelijke gezichtsvelddefecten en een toenemend verlies van centrale gezichtsscherpte. Nachtzicht en kleurwaarneming gedurende de dag kunnen ook van tijd tot tijd worden aangetast.

Bij beeldvormingsprocedures, zoals oftalmoscopie, vertoont de fundus van het oog progressieve vervaging en verkleuring van de oogzenuwpapil. Om de reeds opgetreden schade beter te kunnen inschatten, zijn verdere diagnostische procedures zoals MRI en VECP aangewezen. Hoe eerder de diagnose van optische atrofie kan worden gesteld, hoe eerder een geschikte therapie kan worden gestart en de progressie van de ziekte wordt vertraagd of zelfs gestopt. Indien onbehandeld, leidt de ziekte uiteindelijk in bijna alle gevallen tot volledige blindheid van het aangedane oog.

Wat is de prognose voor optische atrofie?

De prognose hangt af van de oorzaak, die verantwoordelijk is voor de schade aan de oogzenuw.

Als er een traumagerelateerde oorzaak is, heeft de ervaring geleerd dat het resultaat slecht is. Bij tijdelijke beschadiging van de oogzenuw door tumordruk herstelt de oogzenuw zich echter verrassend snel en goed na verlichting, zodat de gezichtsscherpte snel wordt hersteld. In het geval van erfelijke optische atrofie is het gezichtsverlies onomkeerbaar, dus onherstelbaar.

Verdere vragen over optische atrofie

Komt optische atrofie ook voor bij baby's?

Optische atrofie bij baby's en peuters kan verschillende oorzaken hebben, waaronder een congestieve papilla, hydrocephalus, meningeoom, retinitis pigmentosa, multiple sclerose, oogzenuwontsteking, traumatische processen en nog veel meer.

In Duitsland worden daarom de ogen van pasgeborenen routinematig onderzocht op beginnende pathologische veranderingen om zo vroeg mogelijk een diagnose te kunnen stellen en dienovereenkomstig te behandelen. Om dit te doen, gebruikt de arts speciale oogdruppels die de pupil van de baby verwijden en hem in staat stellen de fundus te onderzoeken en te beoordelen. Hij besteedt speciale aandacht aan bewolking en dergelijke. De eerste tekenen van ongemak bij het kind zijn het onvermogen om objecten en mensen te fixeren, evenals een merkbaar sterke reactie van het kind op lichtprikkels. Als de ouders dit gedrag waarnemen, is een vroeg bezoek aan de dokter raadzaam.

Kan optische atrofie worden geërfd?

De zogenaamde Leber optische atofie wordt mitochondrisch doorgegeven van generatie op generatie. Dit betekent dat alleen de moeder verantwoordelijk is voor het doorgeven van de defecte genen, vandaar dat dit ook wel bekend staat als "moederlijke erfelijkheidsgraad".

Toch komt de optische atrofie van Leber minder vaak voor bij vrouwen zelf. Optische atrofie kan ook worden overgeërfd als onderdeel van andere syndromen, zoals Behr-syndroom I, ledemaatgordeldystrofie 20, motorgevoelige neuropathie VI of Cohen-syndroom. Oorzaak hierbij zijn storingen in het oog op het subcellulaire niveau van het weefsel.