Orthopedie-Online

Operatie voor de ziekte van Dupuytren

Synoniemen

Contractuur van Dupuytren; Fibromatose van de palmaire fascia, de ziekte van Dupuytren

Engels: contractuur van Dupuytren

Operatieve therapie

De medische indicatie voor chirurgische behandeling van de ziekte van Dupuytren mag alleen worden gegeven als de patiënt zijn hand niet meer plat op de tafel kan leggen, d.w.z. als een of meer vingers niet meer volledig kunnen worden gestrekt (verlies van extensie> 20 °). Als dit niet het geval is, dient er meestal geen operatie te worden ondernomen, omdat het verloop van de ziekte niet kan worden voorspeld en de ziekte bijvoorbeeld over een langere periode kan stagneren.

Om chirurgische behandeling volledig te kunnen vermijden, moet de ziekte van Dupuytren worden voorkomen. Hiervoor is op zijn beurt kennis van de oorzaken relevant. Lees hiervoor: Oorzaken van de ziekte van Dupuytren

Afgezien hiervan kan chirurgische therapie ook aan te raden zijn als de patiënt bijvoorbeeld onder zware belasting staat Pijn of zeer ernstige terugtrekking van de huid lijdt. Met name door sterke terugtrekking van de huid kan Infecties worden veroorzaakt.
Operaties zijn nooit zonder risico. Er moet altijd worden overwogen of chirurgische therapie op dit moment raadzaam is. In de regel raden handchirurgen aan om de ziekte eerst ongeveer een jaar te observeren. Als vervolgens wordt vastgesteld dat de ziekte verergert en aan de bovenstaande criteria voor de chirurgische ingreep wordt voldaan, kan een chirurgische ingreep worden gepland.

Poliklinische operatie

Is het mogelijk om een poliklinische operatie te ondergaan voor de contractuur van Dupuytren?
Deze procedure kan in principe poliklinisch worden uitgevoerd, maar dit moet individueel worden beslist. Voor patiënten in meer gevorderde stadia van de ziekte of voor patiënten met bijkomende ziekten kan het nodig zijn dat de procedure in een intramurale setting moet worden uitgevoerd. Ook na de operatie moet een goede thuiszorg worden gegarandeerd, aangezien er beperkingen gelden voor de handeling.
Er zijn verschillende manieren om een chirurgische ingreep uit te voeren. Men maakt onderscheid tussen:

een fasciotomie
een gedeeltelijke fasciactomie
een totale verwijdering van de palmaire fascia
Welke therapievorm wordt overwogen, verschilt van persoon tot persoon en is afhankelijk van verschillende aspecten. Zo wordt een eenvoudige fasciotomie meestal alleen uitgevoerd als een patiënt in een slechte algemene conditie verkeert of oud is vanwege de relatief grote kans op een terugval (herhaling van het ziektebeeld).

De chirurgische procedure wordt meestal uitgevoerd als een fasciectomie. Hier worden het zieke fasciaweefsel in het handpalmgebied en de aangetaste vingers verwijderd. In de regel wordt het zieke weefsel direct in het gezonde gebied verwijderd om de kans te vergroten dat het hele zieke gebied tijdens de procedure is verwijderd. Verder moet er tijdens de operatie op worden gelet dat de huidtoevoer niet wordt beschadigd door verwonding van vaattakken.

Bij meer gevorderde patiënten is de huid al ingekort door de veranderingen. In dergelijke gevallen wordt huidverlenging meestal gedaan door huidtransplantatie of huidplastische chirurgie. Onder bepaalde omstandigheden kan het nodig zijn om bandstructuren los te maken, waarvan sommige aanzienlijk kunnen worden verkort door de kromming.
Hoe lang een operatieve therapie duurt, kan niet over de hele linie worden beantwoord. Naast de verschillende chirurgische technieken is altijd de individuele toestand van de patiënt doorslaggevend. Doorslaggevend hierbij is het stadium van de ziekte waarin de betreffende patiënt zich bevindt. Als de ziekte een vergevorderd stadium heeft bereikt, kan fasciacotmie, zoals hierboven beschreven, tot vier uur duren.
Zelfs als een contractuur van Dupuytren geen onmiddellijke chirurgische behandeling vereist, is het raadzaam niet te wachten tot de ziekte zich in de vierde fase bevindt. Dit komt door het feit dat de kans om een hernieuwde volledige extensie van de betrokken vingers te bereiken toeneemt als men niet tot het uiterste wacht. Complicaties komen ook vaker voor - enerzijds tijdens de operatie, maar ook op het gebied van de nabehandeling, die in dergelijke gevallen kan worden verlengd.

Afspraak met een handspecialist?

Ik adviseer je graag!

Wie ben ik?
Mijn naam is dr. Nicolas Gumpert. Ik ben een specialist in orthopedie en de oprichter van .
Diverse televisieprogramma's en gedrukte media berichten regelmatig over mijn werk. Op HR televisie kun je mij elke 6 weken live zien op "Hallo Hessen".
Maar nu wordt genoeg aangegeven ;-)

Om succesvol te kunnen behandelen in de orthopedie zijn een grondig onderzoek, diagnose en anamnese vereist.
Juist in onze zeer economische wereld is er te weinig tijd om de complexe ziekten van de orthopedie grondig te doorgronden en zo een gerichte behandeling te starten.
Ik wil niet meedoen aan de rijen van "snelle mestrekkers".
Het doel van elke behandeling is een behandeling zonder operatie.

Welke therapie op de lange termijn de beste resultaten oplevert, kan alleen worden bepaald na het bekijken van alle informatie (Onderzoek, röntgenfoto, echografie, MRI, etc.) worden beoordeeld.

Je kunt me vinden op:

Lumedis - orthopedie
Kaiserstrasse 14
60311 Frankfurt am Main

Direct naar de online afsprakenregeling
Afspraken kunnen helaas alleen gemaakt worden bij particuliere zorgverzekeraars. Ik vraag om begrip!
Meer informatie over mijzelf is te vinden op Lumedis - Dr. Nicolas Gumpert

Vormen van bedwelming

Welke vormen van anesthesie zijn vereist voor de procedure?
In de regel - om de kans op anesthesie zo laag mogelijk te houden - neemt de chirurgische ingreep bij een contractuur van Dupuytren de vorm aan van een zogenaamde Plexus-anesthesie voerde uit. In contrast met algemene verdoving alleen de aangedane arm wordt verdoofd door de anesthesist die een verdovingsmiddel aanbrengt in het gebied van de Oksel geïnjecteerd. Ongeveer een half uur na de injectie is de arm verdoofd zodat de operatie kan beginnen.

Omdat de patiënt met een Plexus-anesthesie Als u “volledig” op de hoogte bent van de operatie en niet iedereen zou dat willen, kunt u de patiënt ook injecteren met een slaappil.
Positief moet ook worden vermeld dat de patiënt - als zijn gezondheidstoestand het toelaat - onmiddellijk weer kan eten en drinken. De Anesthesie als zodanig verdwijnt geleidelijk. Op deze manier wordt de eerste pijn die kan optreden gedekt door de plexusanesthesie en is pijnmedicatie zelden nodig.

Nazorg

In de laatste regels van de vorige paragraaf is al aangegeven dat deelname aan de vervolgbehandeling een grote rol speelt. De eerste vervolgbehandeling wordt direct na de operatie gestart. De geopereerde hand wordt in de eerste week na de operatie geïmmobiliseerd met een pleisterspalk. Het is belangrijk dat de vingers vrij kunnen bewegen in alle gewrichten. Om zwelling van de hand na de operatie te voorkomen, maar om de vingers te laten bewegen, wordt meestal een compressieverband op de pleisterspalk aangebracht.
Hoewel de hechtingen van de operatie ongeveer 14 dagen na de operatie kunnen worden verwijderd, worden de verbanden meestal pas na de derde postoperatieve week verwijderd. Individuele wondgenezingsprocessen kunnen ervoor zorgen dat het verband langer meegaat.
Aangezien bij elke bandage veel belang moet worden gehecht aan de beweeglijkheid van de vingers, wordt duidelijk dat de beweging van de vingers een grote rol gaat spelen bij de vervolgbehandeling. Elke patiënt dient in overleg met de behandelende arts zijn vingers weer stressvrij en zo zelfstandig mogelijk te bewegen. Als patiënten de instructies van de arts opvolgen en goed werken in deze behandelingsfase, is meestal geen fysiotherapiebehandeling nodig.
Als de hierboven beschreven zwelling bij patiënten optreedt, kan lymfedrainage ook nuttig blijken te zijn.
Stap voor stap moet de hand worden teruggebracht naar de stress van het dagelijks leven. Dit gebeurt langzaam en zonder overmatige belasting van de geopereerde hand gedurende een periode van ongeveer zes weken.
Over een periode van ongeveer 12 weken moet extreme belasting worden vermeden, zodat u uw sportieve activiteiten gedurende deze periode mogelijk moet verwaarlozen.
Wat kan de patiënt nog meer bijdragen aan nazorg?
Meerdere keren per dag over het littekenweefsel wrijven met een vette crème heeft zichzelf bewezen. Het littekenweefsel in het handgebied is erg gevoelig en kan worden verzacht door het in te wrijven, maar ook door lauwwarm handbaden (vijf keer per dag gedurende vijf minuten). Kammillosan of kwarkzeep kan aan het lauwwarm water worden toegevoegd. Als u voor beide vormen kiest, is het raadzaam om de crème na het handbad aan te brengen totdat de hand weer volledig mobiel is.
Kan de ziekte terugkeren na een operatie?
Over het algemeen is er een kans op herhaling, vooral in het gebied van de pink (tot 50%). Terugvaloperaties zijn veel moeilijker, zodat bij terugval alleen de behandelende arts kan adviseren over verdere therapie.
Het is niet te voorspellen of recidieven zullen optreden vóór een operatie. Er zijn echter constellaties die de kans op een terugval vergroten. Als de volgende punten individueel of in zijn geheel op een patiënt van toepassing zijn, wil dat nog niet zeggen dat er zeker een terugval zal optreden. Het is alleen bedoeld om duidelijk te maken dat de kans op een nieuwe ziekte dan significant toeneemt.

De ziekte van Dupuytren zit in de familie (genetische component)
De ziekte is uitgezaaid naar andere vingers (duim en wijsvinger).
Andere delen van het lichaam worden op een vergelijkbare manier beïnvloed (zie hierboven)
De eerste ziekte was vóór de leeftijd van 40 jaar.

In principe moet er onderscheid gemaakt worden tussen een echte nieuwe ziekte en een recidief.
Men spreekt van een recidief (recidief) van de ziekte als hetzelfde gebied opnieuw door de ziekte wordt aangetast. Aan de andere kant is er een nieuwe ziekte als de contractuur van Dupuytren nu betrekking heeft op een ander deel van de hand: bijvoorbeeld als de pink eerst is behandeld en nu de middelvinger is aangetast door de ziekte van Dupuytren.
Dat recidieven of nieuwe ziektes optreden, komt mede doordat er een genetische aanleg wordt verondersteld. Dit betekent: Hoewel het zieke weefsel tijdens de operatie is opgeruimd, is het niet mogelijk om een genetische component uit te schakelen.

Risico's / complicaties

Elke operatie brengt algemene risico's met zich mee, ook deze Operatie tegen de ziekte van Dupuytren. Niet in de laatste plaats daarom wordt u voor de operatie geïnformeerd over de risico's. Naast de algemene risico's kan de behandelende arts ingaan op individuele risico's, bijvoorbeeld gerelateerd aan uw ziekte of andere gezondheidsproblemen.
Over het algemeen is de volgende verklaring van toepassing: Er zijn geen operatie zonder risico!
Complicaties bij deze operatie zijn echter vrij zeldzaam.
Bij elke operatie - hoe klein deze ook is Infecties optreden. Infecties kunnen het genezingsproces vertragen en kunnen verdere chirurgie vereisen. Medisch wordt zo'n ingreep revisiechirurgie genoemd.
Bovendien kan het in uitzonderlijke gevallen ook Wondgenezingsstoornissen komen, kan onder bepaalde omstandigheden de mobiliteit van het hele handgebied verslechteren.
Als onderdeel van de operatie zal om De ziekte van Dupuytren Huidtransplantaten kunnen worden gebruikt Bloedsomloopstoornissen in de huidflappen optreden en zo de revalidatieperiode verlengen. Bij sommige patiënten groeien de huidtransplantaten niet of slechts gedeeltelijk in het nieuwe gebied.
Hierbij moet ook worden vermeld dat de meeste van de bovengenoemde complicaties de genezingstijd en het genezingsproces belasten, maar het postoperatieve resultaat hoeft niet te verslechteren. In de meeste gevallen worden echter goede resultaten behaald.
Als je naar je hand kijkt, zie je aan de buitenkant dat er “veel in” zit. Dus vallen buiten de reeds genoemde complicatiemogelijkheden Verwondingen aan zenuwen of bloedvaten (grotere vasculaire takken die de huid voeden)niet uitgesloten. Dit komt zeer zelden voor bij ervaren handchirurgen. Daarnaast is er nu de mogelijkheid om door middel van microchirurgische ingrepen slagaders of zenuwen te reconstrueren, zodat zelfs in dit geval postoperatief stoornissen zelden kunnen worden aangenomen.
Ook Verstoring van de fijne bloedcirculatie denkbaar zijn, evenals zwelling in het geopereerde gebied.
De behandelende arts legt u graag uit over andere operationele risico's. Alleen hij kan uw gezondheidstoestand beoordelen buiten de algemene risico's en eventueel individuele risico's aangeven.

Contra-indicatie

Wanneer mag ik niet geopereerd worden aan de ziekte van Dupuytren?
Individuele reeds bestaande ziekten kunnen een operatie voorkomen. Afhankelijk van de algemene toestand van de patiënt is de kans op een operatie te groot. Dergelijke operaties mogen bijvoorbeeld niet worden gepland als:

de patiënt lijdt aan klinisch duidelijke stoornissen van de bloedsomloop van de vingers.
onbehandeld eczeem of reeds geïnfecteerde wond (en) worden aangetroffen in het te opereren gebied
de handen zijn al voor de operatie opgezwollen.
De patiënt lijdt aan ernstige algemene ziekten en het risico van de operatie kan niet worden gerechtvaardigd (bijvoorbeeld een hartaanval een paar maanden geleden).

Voor het chirurgische resultaat is het van groot belang dat de patiënt goed en consistent werkt in de vervolgbehandelingsfase na de operatie. Als deze toezegging niet bestaat, kan het ook een “contra-indicatie” zijn. In de volgende paragraaf leest u waarom de bereidheid om mee te werken in de vervolgbehandelingsfase zo'n belangrijke rol speelt.