Miltabces

Inleiding - het miltabces

Het miltabces is relatief zeldzaam. Net als bij leverabcessen zijn de oorzaken meestal pathogenen die in de bloedbaan zijn terechtgekomen. Bronnen van bacteriën in het lichaam die een miltabces veroorzaken, kunnen het gevolg zijn van endocarditis, chronische tonsillitis of andere chronische bacteriële infecties in het lichaam. Een andere manier van ontsteking van een miltabces is de penetratie van de ziekteverwekker van buitenaf, b.v. na buikletsel als gevolg van een ongeval.

diagnose

Naast het patiëntgesprek en het lichamelijk onderzoek is hier ook het echografisch onderzoek, dat de voor abcessen typische echografische tekenen kan aantonen, erg belangrijk.

Symptomen

Net als bij de andere abcessen, bevindt het ontstekingsbeeld zich op de voorgrond met een miltabces, dat bestaat uit koude rillingen, koorts en een toename van de tekenen van ontsteking in het bloedbeeld. In het verdere verloop kan het leiden tot een volledig septisch beeld, wat levensbedreigend kan zijn. Dit komt vooral voor als het abces te laat wordt gezien en behandeld.

complicatie

Het abces kan doorbreken waarbij de pus in de buikholte stroomt, die bekend staat als een acute buik en een levensbedreigende aandoening is die onmiddellijk moet worden behandeld. De milt wordt goed van bloed voorzien en daardoor bestaat ook het risico op levensbedreigende bloeding bij een perforatie maar ook na een chirurgische abcesbehandeling van de milt.
Patiënten die al endocarditis hebben gehad, moeten een profylactische antibioticumdekking krijgen om de ontwikkeling van een abces te voorkomen.

Therapie en behandeling

Een miltabces is een ernstige ziekte die, indien onbehandeld, binnen zeer korte tijd tot de dood leidt. Om deze reden zijn een snelle diagnose en een snelle start van de behandeling cruciaal voor het positieve resultaat van de ziekte.

Ten eerste krijgt de patiënt antibiotische therapie om de infectie die ten grondslag ligt aan het miltabces te bestrijden. Bovendien kan het miltabces worden geprikt (geprikt) en kan de etterende secretie worden afgevoerd. De drainage wordt operatief ingebracht of tegenwoordig voornamelijk CT-gestuurd. In ernstige gevallen moeten delen van de milt of de gehele milt mogelijk operatief worden verwijderd (gedeeltelijke splenectomie of splenectomie).

Leven zonder milt is heel goed mogelijk, aangezien de milt geen essentieel orgaan is. Omdat de milt echter een belangrijk orgaan van het immuunsysteem is, hebben patiënten die een splenectomie hebben ondergaan een verhoogd risico op het ontwikkelen van sepsis (bloedvergiftiging). Dit klinische beeld wordt het OPSI-syndroom genoemd (overweldigende post-splenectomie-infectie).

In eerste instantie kan het ook worden geprobeerd conservatief te behandelen met antibiotica. Als dit niet werkt, is chirurgische drainage met wondspoeling van de abcesholte noodzakelijk. In ernstige gevallen moet de milt volledig worden verwijderd (splenectomie).

Echografie

Een van de dingen die de arts kan doen om de diagnose van een miltabces te stellen, is een echografie. Dit is een niet-invasieve methode waarbij de milt in de bovenbuik met behulp van een echo-apparaat over de buikwand kan worden gescand en weergegeven in een 2D-afbeelding.

Het abces is duidelijk te onderscheiden van het gezonde miltweefsel door middel van de capsule van bindweefsel, die op echografie als een witte structuur verschijnt, en de donkere holte eronder. Echografie kan de locatie van het abces in de milt bepalen. Bovendien kan de maat nauwkeurig worden gemeten met behulp van het apparaat.

Computertomografie (CT)

Een miltabces kan worden gevisualiseerd door computertomografie (CT) -scan. De voordelen van CT zijn dat het onderzoek een hoog contrast heeft, waardoor de inwendige organen goed te zien zijn.

De CT wordt binnen enkele minuten gedaan, maar het onderzoek gaat gepaard met een bepaalde stralingsblootstelling voor de patiënt. Een CT kan ook worden gebruikt om het abces gecontroleerd uit de milt te prikken en af ​​te voeren. Deze methode vermindert mogelijke complicaties, zoals een onjuiste punctie van aangrenzende organen, en maakt een succesvolle behandeling mogelijk.

afvoer

Als alternatief voor chirurgische verwijdering van de gehele milt, kan de arts overwegen het abces aan te prikken en vervolgens de secretie af te voeren.In het verleden werd het miltabces gedraineerd als onderdeel van een chirurgische ingreep. Tegenwoordig wordt de CT-geleide percutane drainage van de abcesholte als de standaardtherapie beschouwd. Het miltabces wordt door de huid geprikt en de etterende secretie wordt afgevoerd. De gelijktijdige controle door middel van CT maakt de exacte lokalisatie van het abces mogelijk en verkleint de kans op een defecte punctie.