Drugsverslaving

Wat is een drugsverslaving?

Drugsverslaving is een verslaving waarbij de getroffenen drugs gebruiken die medisch niet verantwoord zijn, vaak in te hoge doses. Er is een breed scala aan mogelijk verslavende medicijnen.

Het bekendste voorbeeld van drugsverslaving is misschien wel de Amerikaanse opioïde crisis. Volgens studies zijn daar miljoenen mensen afhankelijk van pijnstillers en zijn er al duizenden mensen overleden aan overdoses. Maar drugsverslaving is ook een ernstig probleem in Duitsland.

Lees meer over het onderwerp: Opioïden

Deze symptomen duiden op drugsverslaving

Drugsverslaving kan vele symptomen of vormen hebben. De WHO definieert afhankelijkheid daarom aan de hand van verschillende criteria. Er moeten in de loop van het afgelopen jaar tenminste drie vervuld zijn om van een verslaving te spreken.

Deze criteria zijn:

1. Craving, d.w.z. het sterke verlangen of verlangen om de stof in kwestie te consumeren.
2. Moeilijkheden om het gebruik van de stof in kwestie te beheersen.
3. Ontwikkeling van tolerantie, wat betekent dat er in de loop van de tijd steeds meer substantie moet worden ingenomen om hetzelfde effect te bereiken.
4. Ontwenningssyndroom wanneer de stof wordt stopgezet.
5. Beperking tot de stof in kwestie. Andere activiteiten worden verwaarloosd ten gunste van middelengebruik.
6. Aanhoudend middelengebruik, hoewel u zich ervan bewust bent dat gevolgschade wordt geaccepteerd. De grenzen tussen schadelijk gebruik, misbruik of afhankelijkheid van een medicijn vervagen echter vaak, zodat een nauwkeurige diagnose moeilijk kan zijn.

Deze medicijnen hebben een groot potentieel voor drugsverslaving

Een verscheidenheid aan medicijnen kan verslaving veroorzaken. Het bekendste voorbeeld hiervan zijn sterke pijnstillers. Deze zijn ook bij elkaar gegroepeerd als opioïden omdat ze werken op zogenaamde opioïde receptoren. Deze groep omvat ook heroïne, die oorspronkelijk werd ontwikkeld als pijnstiller.

Moderne opioïden verschillen in kracht en effect, maar er is een groot risico op verslaving, vooral als ze langdurig en ongepast worden gebruikt.

Naast pijnstillers zijn kalmerende middelen en slaappillen een groep geneesmiddelen met een hoog verslavingspotentieel. Benzodiazepinen worden vaak als slaapmiddel ingenomen. Bij langdurig gebruik is er echter een hoog risico op het ontwikkelen van verslavings- of ontwenningsverschijnselen.

Het is vergelijkbaar met medicijnen die worden gebruikt om te kalmeren. Benzodiazepinen behoren ook tot deze groep.

Maar medicijnen die op het eerste gezicht onschadelijk lijken, kunnen ook verslaving veroorzaken. Deze omvatten bijvoorbeeld bepaalde neussprays of laxeermiddelen. Het grootste risico hierbij is wennen aan het gebruik, waardoor een normale lichaamsfunctie zonder medicatie niet meer gegarandeerd is.

Naast deze groepen zijn er nog veel andere medicijnen die drugsverslaving kunnen veroorzaken.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in het onderwerp: Afhankelijkheid van neusspray

Dit is hoe drugsverslaving wordt behandeld

De eerste en zeer belangrijke stap van de behandeling is erkennen dat u drugsverslaafd bent. Het is absoluut noodzakelijk om professionele hulp te zoeken, aangezien drugsverslaving een ernstige aandoening is.

Het basisconcept van de behandeling is meestal ontwenning, d.w.z. het stoppen van de betreffende stof. Dit kan abrupt of geleidelijk gebeuren, afhankelijk van de behandeling of stof.

Bij veel medicijnen vindt intrekking plaats op intramurale basis. Ontwenningsverschijnselen kunnen ernstig of zelfs levensbedreigend zijn, maar zijn meestal goed te behandelen. In het geval van ernstige of langdurige afhankelijkheid met weinig kans op succes voor terugtrekking, kan ook worden gezocht naar substitutie. Dit is vooral het geval bij opioïden. In dit geval worden de medicijnen niet volledig stopgezet, maar op een gecontroleerde manier aan de getroffen persoon gegeven. Dit om ongecontroleerde, risicovolle en illegale consumptie met ernstige gevolgen voor de patiënt te voorkomen.

Drugsverslaving is vaak gekoppeld aan andere ziekten. Vooral geestelijk zieke mensen proberen vaak zelfmedicatie te geven door bepaalde medicijnen of medicijnen te nemen, wat kan leiden tot drugsverslaving. Therapie voor de oorspronkelijke ziekte kan ook de drugsverslaving verbeteren.

Lees ook hierover: Therapie van een verslaving

intrekking

Ontwenning is een belangrijk onderdeel van de behandeling. Er wordt geprobeerd het middel te stoppen. Er wordt een fundamenteel onderscheid gemaakt tussen koud en warm onttrekken. Bij koude terugtrekking wordt de inname van de overeenkomstige stof plotseling en zonder vervanging gestopt.

Bij warme ontwenning probeert men daarentegen langzaam het overeenkomstige medicijn af te bouwen. Warme ontwenning heeft de voorkeur, vooral voor stoffen die ernstige ontwenningsverschijnselen kunnen veroorzaken.

Ontwenningsverschijnselen treden vaak op als medicijnen gedurende een lange tijd in hoge doses zijn ingenomen, zodat ze aan de medicijnen zijn gewend. Afhankelijk van het medicijn kunnen ze in sterkte variëren. Ernstige ontwenningsverschijnselen kunnen zelfs zonder behandeling levensbedreigend zijn. In dit geval wordt een langzame terugtrekking in een intramurale setting aanbevolen.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in het onderwerp: Drugsonttrekking

Duur van de behandeling

De duur van een behandeling verschilt afhankelijk van de patiënt en het medicijn. Bij sommige medicijnen is een enkele stopzetting van de inname met koudeonttrekking voldoende voor een succesvolle behandeling. Langere behandelingen zijn echter veel vaker vereist. Deze kunnen ook plaatsvinden in een klinische setting en gedurende meerdere weken.

Een groot probleem bij verslavingen is terugval. Een verslaving kan na jaren weer uitbreken. In dit geval is snelle professionele hulp van groot belang.

voorspelling

Ook de prognose voor drugsverslaving verschilt sterk naargelang het middel. Terugtrekking is problematisch bij veel medicijnen en terugval komt vaak voor. Andere drugsverslavingen zijn veel gemakkelijker te behandelen en hebben een zeer goede prognose.

Maar niet alleen de behandeling is belangrijk voor de prognose. Ook andere factoren, zoals de sociale omgeving of de algemene woonsituatie, hebben een belangrijke invloed.

Wat kunnen de gevolgen zijn van drugsverslaving?

Drugsverslaving kan ernstige gevolgen hebben. De consumptie zelf kan het lichaam beschadigen. Medicijnen worden vaak in te hoge doses of te lang ingenomen. Door de verslaving worden bijwerkingen vaak geaccepteerd of genegeerd.

Vooral de nieren en de lever lopen gevaar. Ze metaboliseren of scheiden de medicijnen uit. Ze kunnen worden geschaad door de medicijnen of hun afbraakproducten. Drugsverslaving kan echter ook leiden tot ernstige problemen in andere organen.

Door het drugsgebruik te beperken, kan er een verlies aan sociale contacten of andere activiteiten zijn.

Als drugs illegaal worden ingekocht, kunnen er juridische problemen ontstaan. Verslavingen zoals drugsverslaving kunnen ook financieel voor ernstige problemen zorgen.

Bij veel medicijnen is een overdosis een ernstig probleem. In het ergste geval dreigt de dood.

Maar de gevolgen hoeven niet altijd zo dramatisch te zijn. Bij veel drugsverslavingen is de consumptie vaak verborgen en verborgen. In dit geval kan het conflict tussen het willen innemen van het medicijn en het kennen van de schadelijke effecten ervan zeer stressvol zijn.