Grasmijten

Algemeen

De grasmijt, ook wel herfstmijt, hooimijt of herfstgrasmijt genoemd, behoort tot de klasse van de spinachtigen. Hun zespotige larven leven parasitair en vallen voornamelijk honden, muizen, katten en, in zeldzamere gevallen, mensen aan.

De menselijke huidziekte die door hen wordt veroorzaakt, is ook bekend als Oogst schurft of Trombidiose. De grasmijt komt wereldwijd voor en vertoont verschillende verspreidingspatronen afhankelijk van de locatie.

In Europa worden grasmijten vooral in de zomermaanden van juli tot oktober aangetroffen. Weiden en tuinen zijn een favoriete habitat.

Hoe zien grasmijtbeten eruit?

De grasmijtbeten worden meestal niet direct opgemerkt. Ze zijn pijnloos en worden vaak pas uren later opgemerkt als het immuunsysteem erop reageert. Deze reactie ziet er voor iedereen een beetje anders uit. Bij sommige mensen zijn er nauwelijks huidveranderingen te zien, terwijl anderen heftige reacties vertonen.

Over het algemeen is er een paar uur nadat de beet is genomen, weinig roodheid van de beet. Ze hebben meestal een diameter van slechts 1-3 mm en zijn puntvormig. In sommige gevallen vormen zich huidveranderingen die boven het huidniveau uitkomen, ook wel striemen genoemd.
Ze kunnen een diameter tot 1 cm hebben en jeuken. Bij zeer gevoelige mensen breiden de wheals zich uit naar gebieden waar geen beten zijn. Als zodanig zijn grasmijtbeten moeilijk te onderscheiden van andere insectensteken of -beten.

Uiteindelijk kun je het alleen aan de grasmijt toewijzen als je kijkt naar het uiterlijk in combinatie met hoe het is gevormd. Als de huidsymptomen worden voorafgegaan door een lange wandeling in het veld of een zware dag tuinieren, is de kans groot dat grasmijten de oorzaak zijn.

De locatie van de beten is ook een indicatie van de grasmijt. De gegroepeerde beten komen voornamelijk voor op warme en vochtige delen van het lichaam, zoals het genitale gebied, de oksels, maar ook op de benen, armen en schouders. Verder moeten de plekken onder strakke kleding zoals de randen van sokken, de tailleband of ondergoed worden gecontroleerd.

Oorzaken van grasmijtbeten

Grasmijten zijn de afgelopen jaren in Europa weer toegenomen.
De exacte oorzaken hiervan zijn niet geheel duidelijk.

Sommige stemmen geven de klimaatverandering de schuld van de opkomst van grasmijten. Anderen beweren echter dat het veranderde recreatiegedrag van mensen aantrekkelijk is geworden voor grasmijten.

Meer tuinieren en lange wandelingen in weilanden en velden leveren voedsel voor de larven. Uiteindelijk vinden grasmijten op onze breedtegraden steeds vaker gunstige habitats zoals vlakke weiden en tuinen, die ook voedsel garanderen. Daar leven ze in kolonies op grassprietjes en wachten op eiwitrijk voedsel in de vorm van menselijke lymfevloeistof. Gastheren met een temperatuur van 30 tot 40 ° C zijn optimaal. Zo vallen mensen in het prooischema van de jonge larven.

Sandalen en korte broeken zijn ronduit uitnodigend voor de hongerige larven die van daaruit op de huid komen. Ze nestelen zich vooral graag in warme huidplooien of de randen van sokken en zuigen daar lymfe- en celsap op.

Diagnose van oogstschuim

De diagnose kropschurft - zo wordt de huidreactie veroorzaakt door grasmijtbeten - relatief eenvoudig gesteld. Een paar uur na het wandelen of werken in de tuin, uiterlijk een dag later, treedt jeukende, puntvormige roodheid op.

In tegenstelling tot muggenbeten zijn er talloze, tot wel honderden, beten die naast elkaar of in groepen worden verdeeld. Bijzonder geprefereerde gebieden zoals de randen van de sokken, het genitale gebied, de tailleband of de oksels zijn erg achterdochtig. De grasmijtlarven blijven daar graag door de warmte en lichaamsvocht. De huidveranderingen kunnen in principe ook andere oorzaken hebben, puur op basis van hun uiterlijk, maar de temporele samenhang met tuinieren of wandelen in het veld - in combinatie met de symptomen - is de doorslaggevende indicator. Verdere tests, zoals laboratoriumtests, zijn niet nodig.

Lees hier meer over onder Jeukende huid - dit zijn de oorzaken

Zijn grasmijten besmettelijk?

Grasmijten zijn niet besmettelijk voor andere mensen. Nadat de larven op mensen zijn opgenomen, vallen ze meestal weer van de huid.

Het is natuurlijk mogelijk dat de mijtlarven in de kleding achterblijven. Vernieuwde aanbeten tijdens het dragen van de kleding is dan mogelijk. Een andere persoon die deze kleding draagt, kan ook worden gebeten.

Meestal zitten de larven echter in ondergoed of sokken - dit zijn niet per se kledingstukken die met andere mensen worden gedeeld. De larven worden niet overgedragen via huidcontact. Overleving van de larven in hun eigen vier muren is ook zeer onwaarschijnlijk, aangezien ze hun natuurlijke habitat vinden in weilanden en tuinen.

Overigens ontwikkelen mijtenlarven zich na het eten tot volwassen mijten. Deze voeden zich dan niet meer met mensen en leven niet als parasieten.

Bijkomende symptomen

De beten van de grasmijtlarve veroorzaken verschillende reacties bij mensen.
Meestal worden ze niet onmiddellijk opgemerkt, omdat ze in eerste instantie geen pijn doen of andere symptomen vertonen.

Na een paar uur ontwikkelt zich echter een soms ondragelijke jeuk in de getroffen gebieden en ontstaan ​​er kleine rode vlekken die op kleine puistjes kunnen lijken. Bij sommige mensen, zogenaamd Wheals, d.w.z. verheven, rode delen van de huid.
In zeldzame gevallen is de typische jeuk echter afwezig. Dit is het geval wanneer er alleen een verzwakte reactie op de beten is. Voor sommige mensen is dit het geval.

In zeer zeldzame gevallen zijn echter uitgesproken, soms allergische reacties mogelijk, die tot ernstige jeuk van de hele huid leiden. Bovendien kunnen in dergelijke gevallen striemen over het hele lichaam verschijnen.
Deze huidveranderingen zijn het gevolg van een reactie van het immuunsysteem op de beten van de larven en tasten niet alleen de huidgebieden aan waar de beten aanwezig zijn. Ze jeuken erg en komen over je hele lichaam voor. Warmte in het bed verhoogt de schadelijke werking in de eerste uren.

Na ongeveer 14 dagen verdwijnen de symptomen vanzelf.

Andere begeleidende symptomen zoals koorts, pijn en dergelijke zijn atypisch en wijzen op andere oorzaken.

Uitslag bij kropschurft

De grasmijtbeten veroorzaken huidveranderingen. Voor de meeste mensen zijn deze beperkt tot de directe omgeving van de beet.

Hier gaat het om:

• Roodheid
• Puntvorming
• Tarwevorming

Deze huidveranderingen zijn meestal niet groter dan 0,1-0,3 cm en duren gemiddeld 2 weken.

De ernst van deze huidveranderingen verschilt van persoon tot persoon.

Een lichte verkleuring van de huid, die aanhoudt, zelfs nadat de symptomen zijn verdwenen, is ook mogelijk.
In het ergste geval veroorzaakt krabben aan de jeukende bijtsporen een ontsteking. Deze kunnen er anders uitzien. Vaak zijn er rode, huilende krassen. In het geval van een bacteriële infectie van de ontstekingskrasjes zijn gele etterende afzettingen een mogelijk gevolg.

In zeer zeldzame gevallen kunnen zeer uitgesproken reacties zoals huiduitslag worden gezien. Het is dan meestal een zogenaamde netelroos (Urticaria).
Een reactie van het immuunsysteem op de beten van de larven veroorzaakt roodachtige, verheven huidveranderingen die bekend staan ​​als striemen over het hele lichaam. Ze variëren in grootte en vloeien op sommige plaatsen samen om een ​​uitgebreide roodheid van de huid te vormen.
Wheals gaan gepaard met jeuk.

Bij minder uitgesproken reacties is de reeds beschreven puntvormige roodheid, enkele millimeters groot, alleen aanwezig op de bijtplaatsen, die meestal naast elkaar of in groepen aanwezig zijn.

Lees ook: Uitslag van mijten

Behandeling / therapie

Bijten van de mijtlarven hebben geen medische behandeling nodig, tenzij ze geïnfecteerd raken.

Alleen symptomatische behandeling is mogelijk om de symptomen te verlichten.
Als de jeuk ernstig is, kan de arts een zogenaamd antihistaminicum voorschrijven. Lichte cortisone-zalven die op de getroffen gebieden worden aangebracht, helpen ook tegen de symptomen.

Koelende kompressen helpen ook bij het verlichten van jeuk en zwelling.

U moet echter huismiddeltjes zoals citroensap of azijn vermijden. Ze kunnen verdere huidirritatie veroorzaken en hebben geen bewezen voordeel. Het is raadzaam om grondig te douchen en de kleding die u draagt ​​te wassen met warm water.
Verder dienen de versleten schoenen gewassen te worden.

Voor de zekerheid moet de vloer worden gestofzuigd zodat gevallen larven uit het appartement of huis kunnen worden verwijderd. Behandeling met een antibioticum kan nodig zijn als de bijtplaatsen zijn geïnfecteerd of geïnfecteerd met bacteriën. Dit is echter zeer zelden het geval.

Huismiddeltjes

Huismiddeltjes moeten worden vermeden als de larven van grasmijten bijten.

Hoewel sommige adviseurs aanbevelen om citroensap of azijn over de larvenbeten te besprenkelen, is het beter om deze tips niet te volgen.

Ze kunnen verdere huidirritatie veroorzaken en zullen het ongemak niet helpen verlichten.

Koele kompressen en koude yoghurt op de huid helpen daarentegen de zwelling en jeuk te verlichten. Vermijd ook de warmte van het bed. Dit verlaagt de jeukdrempel en verhoogt de klachten.

Grasmijten in bed

Gelukkig hoeft u zich geen zorgen te maken over aantasting door grasmijten in uw huis of appartement.
Het is gewoon niet de natuurlijke habitat van de mijt of zelfs de mijtlarven.

Grasmijten overleven niet in het thuisbed en nestelen zich daar, in tegenstelling tot textielmijten of bedwantsen, niet. Als je toch aan de veilige kant wilt blijven, stofzuig je vloer na het opmerken van larvenbeten en was je kleren met warm water.

Dan is het praktisch onmogelijk dat er zich nog larven in huis verstoppen. Wees dus niet bang voor grasmijten in je bed.

Als er echter beten blijven optreden, die vooral merkbaar zijn na bedrust, is de kans groter dat bedwantsen zich achter hen verbergen.

Lees ook: Mijten in bed - dit helpt het beste

Looptijd

Gelukkig is de duur van het ongemak van larvale beten beperkt tot ongeveer 10 tot 14 dagen.

De symptomen zijn het ernstigst in de eerste drie dagen.
Omdat de larven na het eten van voedsel van de huid vallen, zijn herhaalde beten ook onwaarschijnlijk.

In zeldzame gevallen is het echter mogelijk dat de larven na een paar weken of dagen weer bijten en ongemak veroorzaken. Dit is het geval wanneer gedragen kleding niet goed is gewassen en er nog larven op zitten.