De therapie van longontsteking

invoering

Longontsteking is de term die wordt gebruikt om de ontsteking van de longblaasjes en / of het longweefsel rond de longblaasjes te beschrijven. Typische longontsteking wordt meestal veroorzaakt door bacteriën. Klassieke symptomen zijn een abrupt begin met een plotseling gevoel van ziekte, hoge koorts en hoesten met sputum.

De therapie hangt af van het type longontsteking. Ook lichte vormen kunnen poliklinisch worden behandeld. Ouderen en mensen met een verzwakt immuunsysteem lopen een bijzonder risico op het ontwikkelen van ernstige vormen die een ziekenhuisbehandeling vereisen.

Dit is hoe longontsteking wordt behandeld

De therapie hangt af van het type longontsteking en de ernst ervan. Allereerst wordt aan de hand van een medische score bepaald of ziekenhuisbehandeling noodzakelijk is. Er wordt onder meer rekening gehouden met de leeftijd, ademhalingsfrequentie en bloeddruk van de patiënt. Zowel intramurale als poliklinische patiënten moeten het rustig aan doen en veel drinken.

Omdat longontsteking meestal door bacteriën wordt veroorzaakt, worden antibiotica gebruikt. Afhankelijk van de ernst van de ziekte en het type ziekteverwekker kunnen één of meerdere antibiotica in tabletvorm of via de ader worden toegediend. Daarnaast worden middelen ingezet om koorts te verlagen, pijn te verlichten, slijm op te lossen of de hoest te stoppen.

Deze medicijnen worden gebruikt

Afhankelijk van het type longontsteking worden verschillende medicijnen gebruikt. Omdat de ziekte in de meeste gevallen door bacteriën wordt veroorzaakt, wordt antibiotische therapie vaak gegeven voordat de exacte ziekteverwekker bekend is met behulp van een breedspectrumantibioticum.

Door virussen veroorzaakte ontstekingen kunnen meestal niet causaal worden behandeld. Dit is waar symptoomverlichting bijzonder belangrijk is. Schimmels en parasieten kunnen ook longontsteking veroorzaken, vooral bij immuungecompromitteerde mensen. Deze vaak moeilijke vormen kunnen worden behandeld met speciale medicijnen.

Naast de gerichte bestrijding van de respectievelijke ziekteverwekker is er ook therapie om de symptomen te verlichten. Hoge koorts veroorzaakt meestal een duidelijk gevoel van ziekte. Het kan worden verlaagd met antipyretica. Deze omvatten vooral ibuprofen en paracetamol. Vastzittend slijm moet vloeibaar worden gemaakt met hoestverwijderaars, zodat het ophoesten gemakkelijker wordt. Kruidengeneesmiddelen, die ook zonder recept verkrijgbaar zijn in de apotheek, zijn hiervoor vaak geschikt.

Antibiotica

Antibiotica zijn de eerste behandelingslijn voor longontsteking veroorzaakt door bacteriën. Bij het diagnosticeren van longontsteking wordt vaak een antibioticum voorgeschreven zonder aandacht te besteden aan het bekend worden van de ziekteverwekker. Omdat bacteriële longontsteking, vooral bij oudere en verzwakte mensen, vaak tot ernstigere kuren kan leiden dan die veroorzaakt door andere pathogenen. Als tijdens de therapie een andere ziekteverwekker wordt geïdentificeerd, kan de therapie alsnog worden gewijzigd.

Bij het kiezen van het juiste antibioticum besteedt de arts bijzondere aandacht aan de leeftijd van de patiënt en eerdere ziekten: jonge, verder gezonde patiënten worden meestal behandeld met zogenaamde macrolide-antibiotica (bijv. Azitromycine, claritromycine). Oudere, verzwakte patiënten krijgen daarentegen vaker geneesmiddelen uit de groep van bètalactams (bijv. Cefalosporine-antibiotica of amoxicilline).

Bovendien kan longontsteking worden ingedeeld naar het soort verwerving: er is een longontsteking die poliklinisch is opgelopen, dus buiten het ziekenhuis en verpleeghuis, en die is opgelopen in het ziekenhuis of verpleeghuis. Er zijn ook verschillen in behandeling tussen deze twee groepen. Omdat er in het ziekenhuis vaak andere, soms resistente, bacteriën aanwezig zijn dan daarbuiten.

In ieder geval moet het succes van de therapie enkele dagen na het begin van de behandeling worden gecontroleerd. Als de toestand van de patiënt is verslechterd, moeten jonge, gezonde patiënten nu ook in het ziekenhuis worden opgenomen. Als de toestand van de patiënt ongewijzigd blijft, kan in individuele gevallen op een ander antibioticum worden overgeschakeld.

Voor meer informatie, lees verder: Antibiotica voor longontsteking.

Therapie van de bijbehorende symptomen

De symptomen van longontsteking zijn vaak bijzonder vervelend. Deze omvatten vooral een droge of slijmerige hoest, een sterk gevoel van zwakte, hoofdpijn en pijnlijke ledematen. Vaak worden niet alleen de longen aangetast, maar zijn er ook keelpijn en heesheid.

Als er pijn optreedt, kan deze worden verlicht met behulp van een pijnstiller. Hiervoor zijn bijvoorbeeld ibuprofen en paracetamol geschikt. Patiënten die al meerdere medicijnen gebruiken, dienen hun huisarts te vragen welke pijnstiller het beste past bij de vorige medicatie.
Naast de meestal kruiden slijmoplossers uit de apotheek, is inhalatie met etherische oliën of zoutoplossing ook geschikt voor het behandelen van slijmerige hoest. Een droge, irriterende hoest kan 's nachts worden behandeld met hoestonderdrukkers. Er zijn hier ook veel kruidensupplementen op de markt. Bovendien bevelen sommige artsen de sterkere medicijncodeïne aan. Dit moet echter worden voorgeschreven door een arts.

Het sterke gevoel van zwakte waaraan veel patiënten met longontsteking lijden, verdwijnt vaak althans gedeeltelijk als de koorts daalt. Daarom moet ook een antipyreticum worden ingenomen, vooral als de koorts erg hoog is. Ook lichamelijke rust en voldoende nachtrust werken ontspannend en verkorten de duur van de ziekte.

De huismiddeltjes

Longontsteking mag nooit alleen met huismiddeltjes worden behandeld. Bij verdenking van de ziekte moet altijd een arts worden geraadpleegd. Huismiddeltjes kunnen echter naast conventionele longontstekingstherapie worden gebruikt.
Vooral inademing kan verlichting bieden bij hoest en een ontspannend effect hebben. Het kan meerdere keren per dag worden gedaan en leidt tot een oplossing van vastzittend slijm. Adem daarom niet meer in vlak voor het naar bed gaan, aangezien het oplossen van het slijm wordt gevolgd door een toename van het ophoesten.

Een andere populaire remedie voor thuis zijn beenwraps, die vooral bij hoge koorts kunnen helpen. Naast water worden ze ook gemaakt met thee of kwark en kunnen ze, mits correct gebruikt, de koorts net zo betrouwbaar verlagen als een medicijn.
Droge, irriterende hoest, die soms voorkomt bij het begin van een longontsteking, kan de slaap verstoren, vooral 's nachts. Een kopje warme melk, waaraan een of twee theelepels honing wordt toegevoegd, helpt vaak.

Lees hier over dit onderwerp: Home remedies voor longontsteking.

Waarmee kun je inademen?

Inademing kan een effectief middel zijn om slijm bij longontsteking los te maken. Essentiële oliën, theeën en zoutoplossingen zijn bijzonder geschikt om in te ademen. Vooral oliën met eucalyptus, tijm, rozemarijn, menthol of salie zuiveren de luchtwegen en bevorderen de verwijdering van taai slijm.

Koude theeën met deze planten kunnen ook worden gebruikt. Het is ook mogelijk om voor het inademen een speciale vernevelaar te gebruiken, wat het gebruik vergemakkelijkt. Deze zijn in veel apotheken verkrijgbaar.

Homeopathie

Homeopathische medicatie kan op geen enkele manier de conventionele therapie voor longontsteking vervangen en mag alleen als aanvulling worden gebruikt. De homeopathische behandeling van ziekten heeft tot dusver geen medisch bewezen voordeel gehad en mag daarom nooit als enige behandeling worden gebruikt, vooral niet bij ernstige ziekten.

De volgende homeopathische geneesmiddelen zouden kunnen helpen bij longontsteking: Fosfor voor pijnlijke ademhaling, Antimonium tartaricum voor algemene verlichting van symptomen, Ipecacuanha voor hoest die kokhalzen veroorzaakt en Belladonna voor koorts bij overvloedig zweten.

Lees ook het artikel: Homeopathie voor hoest met sputum.

Algemene maatregelen

Naast het gericht bestrijden van de ziekteverwekker, bijvoorbeeld met behulp van antibiotica, zijn er ook enkele algemene maatregelen die bijdragen aan een snellere oplossing van longontsteking. Dit omvat met name voldoende vochtopname. Hoge koorts leidt tot meer zweten, waardoor het lichaam uitdroogt. Het is dus belangrijk om tijdens longontsteking meer te drinken dan normaal. Zelfs hardnekkig slijm is gemakkelijker op te hoesten door een verhoogde vochtinname.

Bovendien moet voor voldoende slaap worden gezorgd voor regeneratie. Het is ook belangrijk om overdag lichamelijk te zorgen. Strikte bedrust moet echter indien mogelijk worden vermeden.

De duur van de therapie

De duur van de therapie hangt af van het type en de ernst van de longontsteking. Over het algemeen moet de antibioticatherapie indien mogelijk worden beperkt tot 7-10 dagen. Ernstige vormen vereisen echter af en toe een langere behandelingsperiode, en een verandering van medicatie kan ook nodig zijn als er geen effect is.

Therapie voor begeleidende symptomen kan ook over een langere periode worden gebruikt, indien mogelijk totdat de symptomen zijn verdwenen.

Lees hier meer over het onderwerp: Hoe lang duurt longontsteking?

Wanneer moet je naar het ziekenhuis?

De zogenaamde CURB-65 score is geschikt om te beoordelen of een patiënt met een longontsteking opgenomen moet worden in het ziekenhuis. CURB-65 is een acroniem: C staat voor Confusion, U staat voor ureum, d.w.z. het ureumgehalte in het bloed, R staat voor Respiratory Rate, B staat voor Blood Pressure en 65 staat voor een leeftijd 65 jaar.
Voor elke genoemde letter zijn er grenswaarden die worden overschreden of onderschreden en punten scoren, zodat een patiënt tussen de 0 en 5 punten kan behalen. Hoe hoger de puntwaarde, hoe hoger de mortaliteit van de betreffende patiënt en hoe waarschijnlijker het is dat ziekenhuisbehandeling nodig is. Met 0 punten is poliklinische behandeling mogelijk; Opname in een ziekenhuis is noodzakelijk voor 1-2 punten; zelfs hogere waarden vereisen therapie op de intensive care.

De kunstmatige coma

Slechts zeer zelden hoeft een patiënt als onderdeel van een longontsteking in een kunstmatige coma te worden gebracht. Vooral bij ernstig zieke patiënten en zeer oude mensen kan dit nodig zijn. In het meest ernstige geval kan longontsteking veranderen in zogenaamde ARDS of ALI. Deze vormen beschrijven een ernstige stressreactie van de longen of een acuut letsel aan het longweefsel als gevolg van de ontsteking en kunnen mogelijk fataal zijn.

De behandeling vindt plaats op de intensive care, soms met kunstmatige beademing en voeding. De kunstmatige coma wordt gebruikt om het lichaam te beschermen en ook om de patiënt te beschermen tegen dit soort behandelingen, die gepaard gaan met ernstige angst en stress.

Lees hier meer over het onderwerp: Kunstmatige coma voor longontsteking?