De verslaving

definitie

Verslaving, of zoals het in het vakjargon wordt genoemd, "schadelijk gebruik en afhankelijkheid van psychoactieve stoffen", is een enorm probleem dat niet voldoet aan sociale klassen of onderwijsnormen, maar alle sociale klassen treft.

Bijna iedereen kent wel iemand die elk weekend “bijtankt tot leerlingstop”. Bijna elke vijfde volwassene in Duitsland rookt ook, hoewel de meesten van hen inmiddels zouden moeten weten wat de gevolgen zijn of kunnen zijn (zie ook Psychische stoornissen / Medicamenteuze psychose).

Verslavende stoffen hebben invloed op zowel het lichaam als onze psyche. Meestal zorgen ze ervoor dat je even in een toestand komt die als mooier, rustiger of relaxter wordt ervaren dan zonder de stoffen. Het enige probleem hierbij is dat mensen aan dergelijke omstandigheden kunnen wennen en ze zo vaak mogelijk willen ervaren. Je wordt afhankelijk. Een verslaving wordt geweigerd.

Hier lees je meer over de gevolgen van drugs als cannabis, ecstasy of amfetamine.

Epidemiologie

Hoeveel mensen uiteindelijk voldoen aan de criteria voor verslaving, kan alleen worden geschat. Omdat het helaas typisch onderdeel is van de aandoening dat er een neiging is om consumptie te onderschatten of te ontkennen, probeert men verschillende bekende statistieken te gebruiken (bijv. Ongevallenstatistieken of arrestaties wegens bezit van doge).

De meest voorkomende verslavingsziekte is de Tabaksverslaving. Statistieken gaan tenminste voorbij 10 miljoen verslaafden uit.

De tweede meest voorkomende verslavingsziekte in Duitsland is de Alcoholverslaving / alcoholisme. Over 2.5 miljoen zeker aan deze ziekte lijden.
Er zijn echter ook schattingen dat, rekening houdend met de zogenaamde "Donkere figuur ", van een Frequentie van 10-15% dus 8 tot 12 miljoen Ziek kan worden aangenomen.

Over 1,5 miljoen mensen in ons land lijden aan een Drugsverslaving (Pijnstillers, kalmerende middelen, slaappillen, etc.)

Met betrekking tot de zogenaamde illegale drugs (heroïne, cocaïne enz.) de nummers variëren tussen 90.000 - 160.000 Lijden.

Afgezien van de drugsverslaving worden duidelijk aangetroffen bij de groep zieken meer mannen dan vrouwen. De typische Beginnend leeftijd want tabak en alcohol ligt daar tussenin 16 en 18 jaar oud.

Classificatie van verslaving

Drugsverslaving

Middelenverslaving beschrijft de afhankelijkheid van bepaalde stoffen. De getroffenen hebben een extreem sterk verlangen om deze stof keer op keer te consumeren en, afhankelijk van welke stof wordt gebruikt, de controle over hun leven verliezen.

De alcoholverslaving

Alcoholverslaving is een veel voorkomend verschijnsel. De getroffenen consumeren elke dag grotere hoeveelheden alcoholische dranken.
Dit heeft negatieve effecten op het cardiovasculaire systeem. Orgaanschade kan ook optreden. Vooral de lever wordt vaak aangetast. Na verloop van tijd kan de betrokken persoon ook een verandering van karakter ervaren.
De therapie moet uit verschillende gebieden komen. Psychotherapeutische zorg is hierbij een belangrijke basis.

Lees hier meer over het onderwerp Alcoholverslaving.

De nicotineverslaving

Een andere veel voorkomende verslaving is nicotineverslaving: nicotine stimuleert het beloningssysteem van het lichaam en geeft je een goed gevoel. Na verloop van tijd ontstaat er een afhankelijkheid.
Nicotine is echter erg schadelijk voor ons lichaam. Met name het hart, de longen en de maag zijn beschadigd. Symptomen zoals hoge bloeddruk en kortademigheid treden op, maar er kunnen ook maagzweren ontstaan. Bovendien neemt de kans op kanker sterk toe.
Er zijn verschillende tips en trucs om met succes te stoppen met roken.

Lees hier meer over het onderwerp Nicotine.

De cannabisverslaving

De consumptie van cannabis (het zogenaamde "gras") is de afgelopen jaren aanzienlijk toegenomen. Het heeft een ontspannend, euforisch effect. Regelmatige consumptie leidt tot psychische en fysieke afhankelijkheid.
Cannabis heeft negatieve effecten op cognitieve prestaties, zoals geheugen. Bovendien kunnen psychosen en hallucinaties worden geactiveerd.
Afhankelijk van de ernst van de verslaving kan een poliklinische of intramurale behandeling nodig zijn.

Leer meer over: Wat zijn de gevolgen van cannabis?

Geheugenproblemen en / door medicijnen - Oorzaken en therapie

Verslaving aan harddrugs

Harddrugs zijn middelen als heroïne en coke. Deze hebben een euforisch effect op de stemming en leiden snel tot afhankelijkheid.

Cocaïne heeft een negatief effect op het cardiovasculaire systeem en kan tot hallucinaties leiden. Pure heroïne daarentegen beschadigt de organen nauwelijks. Deze drug leidt echter tot sociaal isolement, omdat de getroffenen erg gefixeerd zijn op consumptie.
De therapie dient op verschillende niveaus plaats te vinden, inclusief psychotherapeutische maatregelen.

Verslaving aan medicatie

De drugsverslaving beschrijft het sterke verlangen naar bepaalde medicijnen. Meestal zijn dit pijnstillers en slaappillen. De getroffenen zijn meestal oudere vrouwen.
Drugsverslaving is een wijdverbreid fenomeen dat vaak niet goed wordt herkend. Bij het stoppen van de medicatie treden typische ontwenningsverschijnselen op zoals rusteloosheid, prikkelbaarheid, misselijkheid en het psychologische verlangen naar de medicatie.

De getroffenen moeten eerst contact opnemen met hun huisarts of psychotherapeutische behandeling zoeken.

Lees meer over het onderwerp: Drugsverslaving

Verslaving zonder substantie

De anorexia

Anorexia (ook Anorexia nervosa) beschrijft een Esstrom die vooral jonge vrouwen treft. Getroffen mensen proberen zo min mogelijk te eten om zo veel mogelijk af te vallen. Dit kan zelfs tot levensbedreigende aandoeningen leiden, omdat de organen niet langer voldoende van voedingsstoffen worden voorzien.
Andere symptomen die het gevolg kunnen zijn van anorexia zijn bijvoorbeeld stoornissen in de bloedsomloop, hormonale stoornissen en depressie.

De behandeling voor anorexia moet intramuraal zijn. Bovendien moet psychotherapeutische behandeling worden gegeven om individuele conflicten te behandelen die deze eetstoornis veroorzaken.

Lees hier meer over het onderwerp Anorexia.

De boulimie

Boulimia is ook een eetstoornis met als doel af te vallen. In tegenstelling tot anorexia eten getroffenen in korte tijd veel. Omdat deze hunkering naar voedsel echter gepaard gaat met gewichtstoename, wordt vaak zelfopgewekt braken uitgelokt.
Symptomen van boulimie zijn onder meer bloedsomloopstoornissen, elektrolytstoornissen, bloedarmoede, brandend maagzuur en depressie.
De therapie moet hier ook als intramurale patiënt worden uitgevoerd. Bovendien moeten psychotherapeutische maatregelen worden genomen.

Lees hier meer over het onderwerp Boulimia.

De media-verslaving

Mediaverslaving beschrijft het overmatig gebruik van media, zoals internet, de televisie of zelfs de mobiele telefoon.
De getroffenen chatten urenlang op internet of spelen online. Anderen zitten de hele dag voor de televisie. Sociale contacten worden steeds meer verwaarloosd.

Om deze redenen moeten de getroffenen psychotherapeutische behandeling krijgen.

De gokverslaving

Deze verslaving beschrijft een verlies van controle bij gokken.
Getroffenen investeren steeds meer geld en proberen verliezen te compenseren. Je komt in een vicieuze cirkel terecht en raakt vaak in de schulden. Ook sociale contacten worden verwaarloosd.
Fysieke symptomen zijn er nauwelijks. Alleen prikkelbaarheid, nervositeit, slaapproblemen en depressieve stemmingen kunnen worden waargenomen.

De therapie moet worden uitgevoerd door middel van psychotherapeutische maatregelen. Er zijn ook zelfhulpgroepen waar u terecht kunt.

De werkverslaving

Workaholism beschrijft mensen die afhankelijk zijn van hun werk en het nodig hebben voor hun persoonlijk welzijn.
Getroffenen werken bovengemiddeld veel en zijn zeer perfectionistisch. Sociale contacten worden door de tijd verwaarloosd. Symptomen zoals depressie en angst kunnen zich in de loop van de tijd ook ontwikkelen.

De getroffenen moeten psychotherapeutische zorg krijgen om de oorzaak van werkverslaving te achterhalen en deze met succes te behandelen.

De winkelverslaving

Koopverslaving beschrijft de dwang om kleding of voorwerpen te kopen die helemaal niet nodig zijn. Vaak zijn dit jonge vrouwen die proberen hun zelfrespect te verbeteren en erkenning te krijgen.
Als gevolg van deze dwang geven de getroffenen geld uit op een ongecontroleerde manier en raken ze in de schulden. Als gevolg hiervan is er een schuldig geweten, angst en depressie.

In Duitsland wordt winkelverslaving niet erkend als een onafhankelijke ziekte. Getroffenen wordt aangeraden gedragstherapie te gebruiken of zich aan te sluiten bij zelfhulpgroepen.

Classificatie van verslaving volgens ICD-10

Om een ​​verslavingsstoornis te kunnen diagnosticeren, moet aan minimaal 3 van de volgende criteria worden voldaan:

1. Er ontstaat tolerantie. Tolerantie betekent dat een patiënt na verloop van tijd altijd meer substantie nodig heeft om hetzelfde positieve effect te voelen.
   Voorbeeld: een alcoholist die aan het begin van zijn ziekte ongeveer een halve fles schnaps dronk om een ​​aangename dronkenschap te veroorzaken, heeft na een paar weken waarschijnlijk een hele fles nodig om zich hetzelfde te voelen als aan het begin van de ziekte.
2. Lichamelijke ontwenningsverschijnselen. Dit betekent dat als de stof niet wordt ingenomen, de typische lichamelijke symptomen optreden, die aangeven dat het lichaam zijn "gif" nodig heeft. Meestal zult u meer zweten, lichamelijke rusteloosheid, tremoren en slapeloosheid zien.
3. Middelengebruik met als doel ontwenningsverschijnselen te verminderen. Dit betekent dat het in het gevorderde stadium van de ziekte niet meer alleen om vergiftiging kan gaan, maar dat het vaak nodig is om stoffen in te nemen om überhaupt in een ‘neutrale’ toestand te komen.
4. Verminderd vermogen om het begin, het einde en de hoeveelheid consumptie te beheersen. Meestal slik je een stof in om een ​​bepaald effect te bereiken en stop je ermee. Je drinkt een bepaald bedrag en dan stop je. De verslavingsstoornis maakt de patiënt "onstabiel" of "onstabiel". U verliest de controle over het begin, het einde en de hoeveelheid verbruik. Dit wordt natuurlijk als een onbeperkte aangelegenheid beheerd en streeft daarom niet langer een echt, beperkt doel na. Men neemt b.v. voordat je een enkel glas wijn drinkt bij het avondeten en dan een hele fles drinkt.
5. Sterk verlangen om bepaalde stoffen te consumeren. Dit mechanisme wordt ook wel "craving" genoemd. Dit duidt op een verlangen dat zo sterk is dat het alle goede bedoelingen of dreigende negatieve gevolgen overlapt. Dit soort hunkering gaat niet gepaard met ontwenningsverschijnselen.
   Voorbeeld: Een aan alcohol verslaafde patiënt vertelde me ooit over dit verlangen: het voelt alsof je drie dagen door de woestijn dwaalt en dan een oase zoekt. Het maakt niet uit hoeveel waarschuwingssignalen er kunnen zijn. Je gaat drinken!
6. Beperkt gedragspatroon bij het omgaan met psychoreactieve stoffen. Dit betekent dat b.v. de alcohol of cannabis verliest zijn oorspronkelijke doel in de context van verslaving. In het verleden werden ze misschien gezien als stemmingsverbeteraar of gewoon als onderdeel van een geslaagd weekend en gezelligheid. Later worden ze echter alleen gebruikt om de werkelijkheid niet meer waar te nemen of simpelweg omdat het een gewoonte is geworden. Het gaat erom "bovenop" te zijn, omdat het leven zo moeilijk te verdragen is.
7. Progressieve verwaarlozing van ander amusement of interesses. Dit betekent dat verslaving, net als kanker, in het leven van de patiënt groeit en steeds meer levensgebieden bepaalt.

Voorbeeld: verslaving en verwaarlozing

Een man die na het werk aanvankelijk alleen thuis dronk en langzaam verslaafd raakte, wordt ontslagen omdat hij dronken was op het werk. Als gevolg hiervan leiden woede en verdriet tot een aanzienlijke toename van alcoholgebruik. Steeds vaker wordt hij thuis dronken aangetroffen door vrienden die hem echt willen bijstaan. Daarnaast trekken de vrienden zich steeds meer terug en aangezien de man zich schaamt, verwaarloost hij ook steeds meer externe contacten. Uiteindelijk kan zijn vrouw het niet meer uitstaan ​​en verlaat ze hem, zodat de man volledig "sociaal isolement" raakt.

8. Aanhoudend middelengebruik ondanks duidelijke fysieke en psychologische gevolgen. Met name dit punt maakt de duivelse aard van de verslavingsziekte duidelijk. De meeste patiënten weten heel goed wat er met hen gebeurt. Ze merken de veranderingen in en in hun lichaam op. Ze merken ook de veranderingen in denken en natuur op. Verslaafden willen deze veranderingen niet en willen ook niet sterven. Toch kunnen ze niet stoppen.

diagnose

Verslaving is een ernstige en ernstige aandoening. Om deze reden mag de diagnose in geen geval lichtvaardig worden gesteld. Om een ​​professioneel beeld te krijgen, moet de persoon die de diagnose stelt verschillende gebieden kennen.
Welke symptomen vertoont de patiënt bij hem en welke symptomen ontwikkelen zich tijdens de behandeling.

Voorbeeld: alcoholverslaving

Sommige patiënten die regelmatig grote hoeveelheden alcohol consumeren, ervaren geen ontwenningsverschijnselen. Aan de andere kant hebben anderen die significant minder drinken, vaak symptomen. Als een patiënt echter aangeeft slechts 2 flesjes bier te drinken bij het avondeten en zeer uitgesproken ontwenningsverschijnselen vertoont, kan worden uitgegaan van een aanzienlijk grotere hoeveelheid.

Wat kan de behandelaar leren van een diagnostisch interview?
Dat betekent enerzijds het leren kennen van de verslavingsgewoonten en anderzijds het horen van het verhaal van de patiënt (bv. Wat leidde tot de aandoening, wat houdt de aandoening in stand en welke gevolgen heeft de aandoening voor het leven van de patiënt, etc.).

• 1. Er zijn verschillende vragenlijsten die doorgaans worden gebruikt bij klinische diagnostiek. Enkele voorbeelden (van alcohol) zijn:
  2. MALT - München alcoholisme test waarbij een zelfevaluatie duidelijk onderscheid maakt tussen alcoholisten en niet-alcoholisten.
  • TAI - Trier Alcoholism Inventory. Aan de hand van een zelfevaluatie wordt bepaald of er sprake is van alcoholafhankelijke ervaring en gedrag.
  • BDA - Basel Drugs and Alcohol Questionnaire. Dit is ook een zelfevaluatievragenlijst waarin b.v. de ernst van beide bovenstaande Er worden stofgroepen aangevraagd

Gevolgen van verslaving

Met de veelal onvermijdelijke negatieve gevolgen van verslaving, moet onderscheid worden gemaakt tussen de fysiek-psychologische en de sociale gevolgen.

Bijna alle organen kunnen fysiek worden aangetast. Het alcohol / alcoholisme, b.v. leidt direct of indirect tot:

• Leverschade of vernietiging
• Ontsteking van de alvleesklier (pancreatitis)
• Hersenschade
• Maagklachten of maagzweer
• zenuwbeschadiging
• tot hoge bloeddruk (arteriële hypertensie)
• verhoogd risico op een beroerte (apoplexie)
• Spataderen (varicose) in de slokdarm
• verhoogd risico op kanker
• Enzovoort.

In het geval van illegale drugs nemen ook infectieziekten (hepatitis, aids, enz.) Toe.

Geneesmiddelafhankelijke patiënten ervaren vaak ook een zogenaamd 'paradoxaal' (dwz het tegenovergestelde) effect. Overmatig gebruik van hoofdpijntabletten leidt bijvoorbeeld onvermijdelijk tot nieuwe hoofdpijn. Slaappilmisbruik leidt tot slapeloosheid.

Psychologisch kunnen veranderingen optreden, vooral depressieve toestanden en sociale eenzaamheid, als directe of indirecte gevolgen. Vooral met de afhankelijkheid van cannabis is aangetoond, vooral bij adolescenten, dat er aanzienlijke verstoringen kunnen optreden in de ontwikkeling van de eigen emotionaliteit en sociale ontwikkeling. Er zijn ook aanwijzingen dat cannabis de kans op het uitbreken van psychose of schizofrenie kan vergroten, als er een overeenkomstige aanleg is. Cannabis verhoogt ook angst- en paniekstoornissen. Het aanvankelijk kalmerende effect leidt tot veelvuldig gebruik van cannabis (quasi als poging tot zelfmedicatie), wat tijdens angstpatiënten leidt tot een 'rebound'-effect. Dit leidt tot een verhoogd en frequent voorkomen van de symptomen die daadwerkelijk worden onderdrukt.

Alcohol / alcoholisme b.v. leidt op de lange termijn tot permanente afbraakprocessen in de hersenen, tot woordvindingsstoornissen, tot geheugenverlies, ontremming, verlies van logisch, gepland denken, etc.
Lees hier meer over onder Geheugenverlies.

2 invoegingen door de auteur op de zogenaamd "onschadelijke" cannabis:

1. Tijdens mijn verblijf in het psychiatrisch ziekenhuis behandelden we altijd minstens een half dozijn 20-jarigen die hun eerste episode van schizofrenie leden tijdens het gebruik van cannabis. Cannabis is in het algemeen waarschijnlijk niet verantwoordelijk voor het ziek maken van iemand, maar het is fataal voor iemand die de potentie heeft om schizofrenie te ontwikkelen. Er kan dus worden gezegd dat de ziekte misschien niet is uitgebroken zonder drugsgebruik.
2. Als iemand psychose of zelfs schizofrenie heeft gehad en vervolgens cannabis gebruikt, is de kans op een terugval in de ziekte naar mijn ervaring tussen de 80-100%, ongeacht of de patiënt medicijnen gebruikt of niet! Dit gif is dus allesbehalve ongevaarlijk!

Wat betekenen de secundaire ziekten voor de verslaafde?

Het betekent dat de zieke een significant hoger risico op overlijden heeft dan de "normale bevolking". Bij alcohol is de kans 4x hoger, bij medicatie circa 2x hoger en bij harddrugs circa 20x hoger dan bij niet-verslaafden.

Rokers hebben ongeveer 13 keer meer kans op longkanker.

De sociale gevolgen van een verslavingsstoornis zijn typisch familiegeschillen en het verlies van vrienden en interesses.

Afhankelijkheden leiden in principe ook tot een aanzienlijke achteruitgang van de fysieke en mentale prestaties, wat zich uiteraard uitstrekt tot beroepsactiviteiten op middellange termijn, wat vervolgens kan leiden tot het verlies van de baan.

Aangezien verslavingen / verslavingen doorgaans veel geld kosten, kan dit leiden tot strafbare feiten en veroordelingen, hetzij in de context van drugsgerelateerde criminaliteit, maar ook in de context van bedwelming.

Afhankelijkheid / verslaving kan ook leiden tot een aanzienlijke vermindering van de verkeersgeschiktheid, zodat het niet ongebruikelijk is dat een bestuurder verloren gaat

Lees meer over het onderwerp: Gevolgen van medicijnen

Oorzaken van verslaving

1. Elke verslaving / verslaving begint met wat bekend staat als "proberen". Wanneer bepaalde externe en interne factoren van een persoon samenkomen, kan proberen leiden tot herhaalde consumptie, d.w.z. misbruik. Een ultieme overgang tussen misbruik en verslaving is vloeiend.
   Interne factoren die de ontwikkeling van een verslaving bevorderen:
   De persoon mist algemene vaardigheden in het omgaan met stress, twijfel aan zichzelf en het communiceren van zijn eigen verlangens en zorgen.
   Er zijn moeilijkheden met de consumptie van een middel om de zogenaamde groepsdruk te weerstaan. ("Kom op, jij Lusche, we kunnen er nog een doen ...")
   Er is geen kritische discussie over de korte- en langetermijneffecten van de stof of over legaliteit en illegaliteit. ("Verboden appels zijn de zoetste ...")
   Externe factoren die de ontwikkeling van een verslaving bevorderen:
   De stof is gemakkelijk te verkrijgen.
   Bij het innemen van de stof worden interessante ervaringen opgedaan
   Voor de volgende intake is er de verwachting van nog meer interessante ervaringen.
   De directe referentiegroep (vrienden, club) heeft een zeer positieve relatie met de stof.
   De referentiegroep kan een manipulatief effect hebben op het individu vanwege het belang ervan in het leven van het individu
2. Een leertheoriehypothese over de ontwikkeling van misbruik en verslaving (aan de hand van het voorbeeld van alcohol):
   Bij het innemen van bepaalde hoeveelheden alcohol zijn er meestal twee dingen tegelijk. Enerzijds ervaar je een staat van ontspanning en losheid. Dit wordt een positief versterkend effect genoemd ("Als ik drink, voel ik me beter!"). Tegelijkertijd leidt alcoholgebruik vaak tot het vergeten van slechte en ongewenste gedachten en emoties. Er komt een einde aan negatieve toestanden (negatieve bekrachtiging). Dus als een persoon permanent in zulke negatieve toestanden verkeert vanwege zijn baan, zijn partnerschap of andere levensomstandigheden, zal hij mogelijk vaak het instrument gebruiken dat deze toestanden kan beëindigen.
   Het is nu zo dat mensen bewust en onbewust leren. Iemand die bewust alcohol gebruikt om te “ontsnappen” aan bepaalde gedefinieerde toestanden, zal tegelijkertijd onbewust leren dat stress in principe met succes kan worden bestreden met alcohol. Dit kan uiteindelijk tot gevolg hebben dat nieuwe stress, die niets met de beginsituatie te maken heeft, opgevat kan worden als een stimulans om alcohol te gebruiken en daarmee de basis legt voor verslaving.
3. Fysieke ontwenningssyndromen:
   Een andere factor die bijdraagt ​​aan het ontstaan ​​van een verslaving is de kans dat een middel ontwenningsverschijnselen veroorzaakt. Er zijn hier heel grote verschillen. "Crack" (een medicijn gerelateerd aan heroïne), b.v. zal ernstige lichamelijke ontwenningsverschijnselen veroorzaken na slechts één of twee inname. Aangezien deze ontwenningsverschijnselen de gebruiker erg ziek kunnen maken, is het natuurlijk nodig om deze aandoening zo snel mogelijk te beëindigen. Als het medicijn opnieuw wordt ingenomen, eindigen de ontwenningsverschijnselen onmiddellijk, zodat er weer een "negatieve" toename is (de ongemakkelijke toestand / pijn houdt op).
   De kans hoe snel ontwenningsverschijnselen optreden bij andere stoffen verschilt van stof tot stof en is ook afhankelijk van de fysieke gesteldheid van de consument. Cannabis veroorzaakt meestal geen lichamelijke symptomen.
4. Genetica:
   Het is al lang bekend dat het vaak de kinderen van verslaafden (vooral alcohol) zijn die later van hen afhankelijk worden. Tegenwoordig wordt aangenomen dat hier eigenlijk een genetische component voor is, en dat afhankelijkheid (tenminste gedeeltelijk) erfelijk is. Enerzijds waren er studies met tweelingparen, maar ook met kinderen van alcoholische ouders die hun kinderen ter adoptie afstonden, die o.g. Theorie onderstreept.
   Toch zijn de genen zeker niet alleen te wijten.