Anatomie-Lexicon

De hand van de eed

definitie

In de typische positie van de eedhand zijn de duim, wijs- en middelvinger gestrekt en de ringvinger en pink gebogen. In de geneeskunde is de hand van de eed een symptoom dat optreedt als gevolg van verlamming van de medianuszenuw. De hand kan niet meer tot een vuist worden gebald. Als de patiënt wordt gevraagd een vuist te maken, blijven de duim, wijs- en middelvinger gestrekt, als een hand in een eed.

Begeleidende symptomen van een hand van eed

Het falen van de buigspieren van duim, wijsvinger en middelvinger resulteert in een eedhand. Dit wordt veroorzaakt door schade aan de medianuszenuw. Naast de buigspieren in de hand levert de medianuszenuw ook andere spieren. Deze worden ook beïnvloed door de schade. Het falen van de andere duimspieren is vooral klinisch merkbaar. Patiënten kunnen een fles niet meer stevig vastgrijpen. De weerstand tussen duim en pink, dat wil zeggen de weerstand van de duim ten opzichte van de andere vingers, is eveneens beperkt.

Er zijn ook gevoeligheidsstoornissen. De medianuszenuw voedt de huid aan de binnenkant van de hand van de duim, wijs- en middelvinger, evenals de vingertoppen van deze vingers, ook aan de buitenkant van de hand.

Lees ook ons artikel over dit onderwerp over: Pijn in de hand

Pijn in een eedhand

Schade aan de medianuszenuw die leidt tot de vorming van een eedhand wordt altijd geassocieerd met pijn. Zenuwpijn is niet noodzakelijk vergelijkbaar met andere pijn, zoals keelpijn of kiespijn. Ze worden eerder vaak omschreven als inbranden en binnen schieten. Vooral in het gebied van de hand dat gevoelig wordt gevoed door de medianuszenuw treden pijnlijke paresthesie en gevoelloosheid op.

Doofheid in een eedhand

Naast het innerveren van de handspieren, die nodig zijn om de duim, wijs- en middelvinger te buigen, voorziet de medianuszenuw ook delen van de hand van gevoeligheid. Dit geldt zoals reeds beschreven ook voor de duim, wijsvinger en middelvinger aan de binnenkant van de hand en de vingertoppen van deze vingers aan de buitenkant van de hand. Deze gebieden hebben de medianuszenuw nodig om hun gevoelige informatie aan de hersenen door te geven. Als de medianuszenuw beschadigd is, worden deze gebieden als gevoelloos ervaren.

Lees meer over dit onderwerp op: Hand valt 's nachts in slaap - oorzaken en behandeling

Behandeling van een eedhand

Uiteindelijk hangt het af van wat de oorzaak van de verlamming van de medianuszenuw is. Als het tijdens het slapen een tijdelijke drukwond is, is behandeling niet nodig. Dan zijn de symptomen slechts tijdelijk.

Als een bovenarmfractuur de trigger is voor de beschadiging van de zenuw, moet deze bovenarmfractuur worden behandeld (meestal chirurgisch). Dit geldt ook voor snijwonden of breuken in het ellebooggebied. Bijkomende maatregelen zijn immobilisatie van de arm en fysiotherapie.

In zeldzame gevallen is directe behandeling van de zenuwbeschadiging mogelijk door middel van zenuwhechtingen, d.w.z. de zenuw chirurgisch aan elkaar hechten. Als er sprake is van een langdurig defect, kan zelfs worden geprobeerd deze te overbruggen met een zenuwtransplantatie.

Hoe lang duren mijn klachten?

Meestal is de hand van de eed een hardnekkig, d.w.z. permanent symptoom. Als de zenuw onherstelbaar beschadigd is, is de hand van de eed permanent. Natuurlijk kunnen moderne neurochirurgische operaties, zoals een zenuwhechting, worden geprobeerd. Maar niet alle patiënten kunnen op deze manier de oorspronkelijke zenuwfunctie herstellen.

De symptomen verdwijnen pas spontaan als er sprake is van kortstondige drukschade aan de zenuw als trigger voor de eedhand. In dit geval is de zenuw niet volledig doorgesneden en kan deze gemakkelijker regenereren. Een spontane verbetering is mogelijk.

Kan de hand van de eed worden genezen?

Er is geen genezing van de hand van de eed. Men kan proberen een zenuwhechting uit te voeren met behulp van moderne neurochirurgische operatietechnieken. Langere defecten kunnen ook worden verholpen met een zenuwtransplantatie. Het valt echter nog te zeggen dat de functie niet in de buurt komt van de intacte zenuw.

Daarnaast is het cruciaal hoe lang de zenuwverlamming heeft bestaan. Met toenemende duur is er een regressie van de spieren (atrofie) in de hand, vooral op de bal van de duim. Operationele maatregelen kunnen de functie zeker verbeteren. Van genezing kan echter niet worden gesproken.

Oorzaak van schade aan de medianuszenuw

De medianuszenuw is een zenuw die zenuwvezels bevat van de ruggenmergsegmenten C6 tot Th1. Het komt voort uit de brachiale plexus, een plexus van zenuwen in de nek. Als de zenuw relatief hoog in zijn loop wordt beschadigd, treedt een eedhand op.

De oorzaak van zenuwverlamming kan in de bovenarm zijn, b.v. als u een humerusfractuur heeft (fractuur van de humerus). Zelfs tijdens de slaap kan druk van het bovenarmbot op de zenuwen schade veroorzaken. Dit geldt ook voor het ellebooggebied. Ook hier spelen traumatische oorzaken zoals breuken of snijwonden een rol.

De medianuszenuw kan ook worden beschadigd in zijn verdere verloop langs de onderarm door de carpale tunnel. Maar dan is er geen eedhand meer omdat de zenuw op de onderarm zich al splitst in een motorische en gevoelige tak. Alleen de gevoelige tak trekt door de carpale tunnel. Daarom, als de onderarm is beschadigd, zullen de buigspieren van de duim, wijs- en middelvinger niet falen. In dit geval kan de vuist zonder problemen worden gesloten.

Lees ook ons artikel over de Carpaal tunnel syndroom

De diagnose van een gezworen hand

De diagnose kan relatief eenvoudig gesteld worden aan de hand van verschillende criteria.

Enerzijds is het belangrijk om naar enkele punten te vragen (anamnese):

Is er enig bewijs van schade aan de medianuszenuw tijdens zijn loop?
Zijn er verwondingen of breuken in de bovenste extremiteit?
Zijn er bijkomende symptomen?

Een hand van eed wordt altijd geassocieerd met gevoeligheidsstoornissen. Naast de hand van de eed zijn er nog andere klinische symptomen die bij lichamelijk onderzoek kunnen worden gecontroleerd. Het flessensymbool is bijvoorbeeld positief. Als een spier in de duim faalt, kan een rond vat niet meer volledig worden omsloten. Zelfs het tegen elkaar drukken van de vingertoppen van duim en pink werkt meestal niet goed. Daarnaast is er altijd apparaatdiagnostiek zoals elektroneurografie en elektromyografie.

De zenuwgeleidingssnelheid (NLG)

De zenuwgeleidingssnelheid wordt gemeten met elektroneurografie (ENG). Hier wordt de zenuw gestimuleerd door een elektrische prikkel en kunnen vervolgens verschillende parameters worden afgeleid die het mogelijk maken conclusies te trekken over de zenuwfunctie. Een verminderde zenuwgeleidingssnelheid duidt op demyelinisatie of een totale doorsnijding van de zenuw.

Het is belangrijk om deze studie naast elkaar te doen. Bovendien moet de zenuw op verschillende plaatsen worden gestimuleerd om de omvang van de schade te bepalen.