Depressie en zelfmoord

invoering

Bij een depressie is de getroffen persoon meestal overdreven depressief, depressief en vreugdeloos. Sommige mensen voelen ook een zogenaamde "leegte".

Als er een gebrek is aan een positieve zelfevaluatie, kunnen mensen met een depressie ook zonder liefde andere mensen ontmoeten. Een gevoel van schuld of waardeloosheid kan alle hoop wegnemen. Je ziet er moe en lusteloos uit.
Daarom lijkt de rest van het leven hen vaak ondraaglijk, zodat ze zelfmoord als een laatste redmiddel zien.

Agressie tegen andere mensen die niet worden geuit, kan leiden tot zelfagressie. Onder zelfmoord wordt verstaan ​​de zelfgekozen, opzettelijke zelfmoord / zelfmoord.

Wat is het risico op zelfmoord met depressie?

Ongeveer 15% van de bevolking lijdt aan een depressie die minstens één keer in zijn leven moet worden behandeld. Dat betekent elke zesde tot zevende. Ondanks een meer open en verlichte benadering met betrekking tot de sociale erkenning van psychische aandoeningen, is er nog steeds een groot aantal niet-gemelde gevallen.

Dat komt vooral doordat sommige mensen vol schaamte niet willen praten over hun uitzichtloosheid en uitzichtloosheid. Ook artsen missen vaak de depressie van hun patiënten.
Naast vele oorzaken is een van de redenen voor een verhoogd risico op zelfmoord het bestaan ​​van een psychische aandoening zoals depressie. Dit alleen al resulteert in ongeveer 10.000 zelfmoorden per jaar in Duitsland, volgens cijfers van het federale bureau voor de statistiek. Een aanzienlijk hoger aantal is het gevolg van de meeste eerdere zelfmoordpogingen.

Vermoedelijk kunnen 5 tot 100 zelfmoordpogingen worden aangenomen voor een voltooide zelfmoord. Als je het aantal zelfmoorden vergelijkt met verkeersdoden, kan worden aangenomen dat twee keer zoveel zelfmoorden het gevolg zijn van verkeersongevallen.

Het is een van de meest voorkomende doodsoorzaken in Duitsland. Desalniettemin is het aantal zelfmoorden sinds 1980 slechts zeer langzaam afgenomen, wat waarschijnlijk te danken is aan betere medische zorg nadat er al een poging heeft plaatsgevonden.

Lees meer over het onderwerp op:

• Mijn partner is depressief
• Tekenen van depressie

Hoe moeten familieleden omgaan met suïcidale gedachten?

Familieleden spelen een belangrijke rol bij de zorg voor iemand met suïcidale gedachten. Zij zijn vaak de eersten die een gedachte horen en zijn het eerste aanspreekpunt.
In elk geval moet elke suïcidale gedachte en de aankondiging ervan serieus worden genomen.

Het aanbieden van een zo neutraal mogelijk gesprek aan de zijde van het gezinslid kan een aanvankelijke drang bij de betrokkene wegnemen. In dit gesprek moet specifiek over de zelfmoord worden gesproken. Dit kan op een indirecte manier gebeuren, b.v. door te vragen: "Wat bedoel je dat het leven zinloos is?"

Een directe manier is ook legitiem, waarbij men kan vragen: "Overweeg je zelfmoord te willen plegen?" Verzoening of ontslag is gevaarlijk en werkt averechts.

Opgemerkt moet worden dat het gezinslid in de ogen van de betrokkene zelf een deel van het probleem kan zijn. Het is daarom in ieder geval belangrijk om een ​​arts te raadplegen, aangezien zelfmoordgedachten altijd zelfbedreigende bedoelingen zijn. De getrainde arts kan verdere noodzakelijke maatregelen nemen en de ernst van de huidige aandoening beoordelen. De contactpersoon kan een psychiater zijn, maar ook elke andere arts, zoals de huisarts. In dringende gevallen kan de reddingsdienst worden ingeschakeld.

Verdere informatie:

• Zelfmoordgedachten - wat te doen als familielid
• Oorzaken van depressie

Hoe ga ik zelf om met Suzid-gedachten?

Als ik de afgelopen dagen of weken terugkerende zelfmoordgedachten heb gehad en de mogelijkheid van zelfmoord niet langer heb uitgesloten, moet ik me tot andere mensen met mijn probleem wenden.
De uitweg uit de terugkerende gedachten kan alleen slagen bij andere mensen. Elke contactpersoon die in me opkomt, is denkbaar.

Mensen die dicht bij me staan, komen bijvoorbeeld vaak graag voor me op. Goed weten, contact met familieleden of naaste mensen is altijd een hindernis. Naast het gezin kunnen het ook vrienden of kennissen zijn die ik op een bijzondere manier vertrouw. Als ik alleen ben, of als ik te weinig vertrouwen heb in mijn directe omgeving, kunnen enkele andere mensen met wie ik spreek me helpen.
Alle hulp is toegestaan.

Als ik hulp nodig heb bij een persoonlijk gesprek, moet ik in de eerste plaats medisch geschoolde mensen noemen, zoals artsen, psychologen, in ziekenhuizen en medische praktijken. Hier kan ik er zeker van zijn dat wat er wordt gezegd tussen mij en de ander blijft.
Het aanbod van de zelfhulpgroep stelt mij in staat afstand te nemen van mijn zelfmoordgedachten en door de getroffenen begrepen te worden en advies te krijgen.

Als ik meer vertrouwen heb in pastoors, rabbijnen, imams of andere mensen die mijn religie vertegenwoordigen, zijn het ook mogelijke contacten. Deze vallen onder pastorale zorg.

Ik kan anoniem contact opnemen met de telefonische hulpdienst via telefoon, chat of e-mail. Dit is gratis en het nummer staat niet op de telefoonrekening.

In ieder geval is het de moeite waard om uw relatie met uw medemensen te versterken, aangezien psychische aandoeningen vaak tot sociaal isolement leiden.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in dit onderwerp:

• Therapie voor depressie
• Lichttherapie voor depressie

Wat kunnen de tekenen zijn van een dreigende zelfmoord?

In de meeste gevallen worden tekenen van naderende zelfmoord gezien bij gedragsveranderingen. Hier is in het algemeen en in de context van depressie de terugtrekking van mensen uit hun omgeving te zien.

De betrokkene voelt zich vaak eenzaam en wil alleen zijn. Dit gaat gepaard met agressie jegens familieleden, die vaak stil is. Dit betekent dat sommige hiervan niet ter sprake komen.
In het verdere verloop richt de persoon die het risico loopt zelfmoord te plegen de agressie jegens zijn medemensen en familieleden uiteindelijk op zichzelf.

Andere tekenen van zelfmoord kunnen uitspraken zijn over de zinloosheid van het leven. Daarbij kunnen specifieke plannen van een poging tot zelfmoord worden genoemd en kan het idee van herstel na overlijden worden gearticuleerd.
In de context van een depressie meldt de getroffen persoon ook impulsen die de drang tot zelfmoord oproepen.

Bijvoorbeeld confrontatie met een dierbare. Mensen die vanwege hun depressie onder medicamenteuze behandeling staan, kunnen ondanks hun onderliggende depressie prestatieverhogend gedrag vertonen. Hieruit blijkt een zeer sterke wil om wensen en ideeën echt te willen implementeren. Daarnaast kunnen de gedachten van het individu over de tijd na het overlijden ertoe leiden dat mensen voorwerpen weggeven, of een schikking vinden door het opmaken van een testament.

Meer hierover in ons artikel: Wat kunnen tekenen zijn van zelfmoord?

Kunnen krassen een teken zijn van op handen zijnde zelfmoord?

Krassen of zelfbeschadiging komt veel voor bij tieners. Gewoonlijk zijn de opzettelijk toegebrachte verwondingen aan het lichaamsoppervlak geen directe indicatie van suïcidaliteit.

Familieleden, vooral ouders, moeten echter opletten, aangezien het krabben vaak moet worden gezien als een signaal van een onderliggende psychische aandoening. De meeste mensen melden een uitzichtloze situatie en voelen zich waardeloos in hun leven.
Omgaan met gevoelens is moeilijk voor de getroffenen. Daarom wordt zelfbeschadiging vooral gezien als een manier om negatieve gevoelens te verzwakken en interne druk te verlichten.

Vanwege het zichzelf onthullende krabben, moet onmiddellijk professionele hulp worden ingeroepen om de psychologische oorzaak in een vroeg stadium te diagnosticeren en corrigerende maatregelen te nemen.

Lees ons artikel hierover: Symptomen van borderline-syndroom