Een overzicht van menselijke huidziekten

Waar de meeste mensen zich niet eens van bewust zijn: de huid is het grootste orgaan in het menselijk lichaam en is een orgaan met veel verschillende functies.

De huid is de eerste barrière van het lichaam tegen schadelijke invloeden van buitenaf, of het nu gaat om virussen en bacteriën, gifstoffen of mechanische trauma's zoals scherpe voorwerpen. Het beschermt ons tegen warmteverlies of oververhitting en dient om sensorische prikkels op te vangen. Daarnaast dient het voor de uitwisseling van stoffen: er komen gassen en vloeistoffen vrij, veel stoffen worden via de huid en slijmvliezen opgenomen.

De structuur van de buitenhuid is verdeeld in drie lagen:

• Epidermis (Opperhuid), dient als mechanische barrière,
• Dermis (Dermis), verankert en voedt de epidermis,
• Onderhuidse (Onderhuids weefsel), hier zijn grotere bloedvaten, zenuwen en de sensorische cellen van de huid voor tast-, pijn- en trillingssensaties etc.

Verder behoren de huidaanhangsels zoals haar, nagels en zweetklieren tot de huid.

Classificatie van huidziekten

1. Besmettelijke huidziekten
2. Schimmelziekten
3. Weefselspecifieke ziekten
4. Tumorziekten
5. Genetische ziekten
6. Auto-immuunziekten
7. Huidziekten van onbekende oorsprong
8. Granulomateuze huidziekten

Besmettelijke huidziekten

Herpes

Herpesvirussen leiden tot een infectieziekte met preferentiële aantasting van de huid en het slijmvlies. Ze blijven hangen in menselijk weefsel en worden gereactiveerd wanneer het immuunsysteem verzwakt is.
De bekendste is het herpes simplex-virus, dat kan worden onderverdeeld in type 1 en type 2. Type 1 veroorzaakt de infectie op het gezicht, vaak op de lippen. Type 2 daarentegen veroorzaakt een infectie in het genitale gebied.
Het verzwakte immuunsysteem moet eerst herstellen. Als het beloop ernstig is, kan medicamenteuze behandeling met aciclovir worden gezocht.

Meer over het onderwerp hier Herpes Lees.

Phlegmon

Het ziektebeeld phlegmon beschrijft een ontsteking van het zachte weefsel. Dit kan tijdens de cursus etteren en pijnlijk zijn.
Het wordt veroorzaakt door bacteriën zoals streptokokken of stafylokokken.
Phlegmon moet beslist worden behandeld, omdat het in het ergste geval kan leiden tot bloedvergiftiging. Hiervoor worden hooggedoseerde antibiotica gebruikt.
Als de patiënt op tijd naar het ziekenhuis gaat en voldoende therapie krijgt, is de prognose erg goed.

Lees hier meer over het onderwerp: Phlegmon.

schurft

Schurft beschrijft een huidziekte die wordt veroorzaakt door bepaalde parasieten (zogenaamde jeukmijten). Het is een zeer besmettelijke ziekte die meestal voorkomt op plaatsen met een slechte hygiëne.
De getroffenen klagen over jeuk, huiduitslag en schilfering. De schurft is heel goed te behandelen met medicijnen (zogenaamde anti-jeukpreparaten).

Lees hier meer over het onderwerp: Schurft.

Parasieten

Parasieten zijn kleine levende wezens die andere levende wezens aanvallen om zichzelf te voeden. Ze nestelen zich in verschillende delen van het lichaam. Deze kunnen bijvoorbeeld op de huid en het haar voorkomen.
De meest voorkomende oorzaken van overdracht zijn slechte hygiëne en het daarmee gepaard gaande besmet voedsel en drinkwater.
Afhankelijk van de plaats van vestiging kunnen zeer verschillende symptomen optreden. Als de huid is aangetast, treden er ernstige jeuk en roodheid op.

U kunt hier meer over dit onderwerp lezen: Parasieten van mensen.

Schimmelziekten

Huidschimmel

De huidschimmel kan zich in veel verschillende delen van het menselijk lichaam manifesteren. De aangetaste gebieden worden gekenmerkt door rood worden van het huidoppervlak en hevige jeuk. Er ontstaan ​​schilferende plaques en de huid kan scheuren en wonden veroorzaken.
Voor therapie kunnen zalven worden gebruikt die de actieve ingrediënten bevatten die de ziekteverwekkers doden.

Meer over het onderwerp hier Schimmelziekten Lees.

Voetschimmel

Voetschimmel is een van de meest voorkomende huidaandoeningen in Duitsland. De getroffen gebieden vertonen roodheid. Bovendien is er in deze gebieden ernstige jeuk en schilfering van de huid. Het sijpelen van de huid en de vorming van blaren is ook mogelijk.
Het risico op infectie is hoog in openbare zwembaden.
Er zijn verschillende crèmes beschikbaar voor therapie, evenals medicijnen die de schimmels zouden moeten doden.

Lees hier meer over het onderwerp: Voetschimmel.

Nagelschimmel

Een infectie door een nagelschimmel beschrijft de aantasting van het nagelbed. De nagel is verdikt en vervormd, wat leidt tot instabiliteit. Als gevolg hiervan begint de nagel af te brokkelen. Daarnaast is er een gelige, bruine verkleuring. Het kan ook pijn veroorzaken tijdens het lopen.
Het risico op infectie is vooral hoog in warme, vochtige omgevingen, zoals hoog in de sauna of het zwembad.
Bij een lichte aantasting zijn conventionele huismiddeltjes zoals appelciderazijn en bakpoeder een goed alternatief voor medicatie, Bij een aantasting van het nagelbed kunnen schimmeldodende medicijnen worden ingenomen.

U kunt hier meer over dit onderwerp lezen: Nagelschimmel.

Weefselspecifieke ziekten

Acne (acne vulgaris)

De meest voorkomende huidziekte is acne. Het begint meestal in de puberteit tussen de 10 en 14 jaar en neemt uiterlijk af op de leeftijd van 20-25 jaar.
Afhankelijk van de ernst wordt het ziektebeeld gekenmerkt door comedonen (mee-eters), papels en puisten (puistjes) en abcessen (pusformaties). De meest getroffen gebieden zijn het gezicht, de schouders en een V-vormig gebied op de bovenrug en borst.
Acne vulgaris is een ontstekingsziekte van de talgklieren, die wordt veroorzaakt door verschillende factoren (bijv. Bacteriën).
De basis van de behandeling is een correcte en grondige huidreiniging. Afhankelijk van de omvang kunnen ook andere therapiemogelijkheden, zoals het toedienen van antibiotica, worden overwogen.

Lees hier meer over het onderwerp Acne.

Hyperkeratose

Het klinische beeld van hyperkeratose beschrijft verdikking van de buitenste huidlaag, de zogenaamde hoornlaag. Meestal heeft het een beschermende rol. Verschillende oorzaken kunnen echter leiden tot een aandoening en dus tot een verhoogde vorming van het hoornvlies.
Hyperkeratose komt in verschillende vormen voor, zoals wrat, maïs of actinische keratose.
Oorzaken voor de ontwikkeling kunnen mechanische irritatie of UV-straling zijn.
De therapie hangt af van het type hyperkeratose.

Lees hier meer over het onderwerp: Hyperkeratose.

Leukoplakie

Leukoplakie beschrijft de verdikking van het hoornvlies van de slijmvliezen (vooral in de mond). Het vormt witte strepen die niet kunnen worden weggeveegd.
De kans dat zich bij een dergelijke huidverandering een huidtumor ontwikkelt, is groter.
De oorzaak van de ontwikkeling is mechanische irritatie. Er zijn geen andere symptomen dan het witachtige uiterlijk.
De therapie omvat het consequent vermijden van irritatie. Patiënten die roken, moeten bijvoorbeeld onmiddellijk stoppen. De leukoplakie geneest dan meestal vanzelf.

U kunt hier meer over dit onderwerp lezen: Leukoplakie - wat zijn de gevaren?

Talgcysten

Talgkliercysten worden veroorzaakt door een verstopping van een talgklier met talgafscheidingen. In medische terminologie is het ook bekend als atheroma. Ze kunnen in verschillende delen van het lichaam voorkomen, zoals op het hoofd of in het genitale gebied.
Een exacte oorzaak voor de ontwikkeling is niet bekend.
Talgcysten zijn meestal asymptomatisch. Ze veroorzaken in zeldzame gevallen pijn. Bijvoorbeeld als ze geïnfecteerd raken door een bacteriële infectie.
De therapie bestaat uit het verwijderen van deze cyste.

Lees hier meer over het onderwerp: Talgcysten.

Mol

Een moedervlek (Latijn: naevus) beschrijft een misvorming van de huid die optreedt als gevolg van een toename van pigmentcellen in een lokaal beperkt gebied. Het is een van de meest voorkomende huidveranderingen. In principe vertegenwoordigen ze allemaal de voorlopers van huidkanker, maar de degeneratie komt zelden voor.
Als de levervlekken zichtbaar zijn, worden weefselmonsters genomen en beslist de dermatoloog of de verwijdering zinvol is.

Meer over het onderwerp hier Mollen Lees.

Tumorziekten

Huidkanker: basalioom

Een basalioom beschrijft een specifiek type huidkanker. Deze tumor is afkomstig van de zogenaamde basale cellen van de epidermis (opperhuid) uit. Deze tumor vormt zelden metastasen (dochtertumoren) en wordt daarom medisch geclassificeerd als semi-maligne, d.w.z. semi-maligne. Basaliomen komen in de meeste gevallen op het gezicht voor. Risicofactoren voor de ontwikkeling zijn intense zonnestraling en chemische verontreinigende stoffen zoals arseen.
Kenmerkend zijn een parelachtige randwand en de kleine bloedvaten die in de tumor groeien (Telangiectasia).
Een basalioom is goed te behandelen door middel van een operatie of bestraling.

Lees hier meer over het onderwerp: Basalioma.

Huidkanker: spinalioom

Een spinalioom is een kwaadaardige degeneratie van de cellen op het huidoppervlak met ongecontroleerde groei. De tumor verspreidt zich niet in de diepte maar in de breedte en wordt daarom ook wel een horizontaal groeiende tumor genoemd. Metastase is zeldzaam. De belangrijkste risicofactor voor de ontwikkeling van een basalioom zijn chronische zonnestralen.
Er zijn tal van therapie-opties beschikbaar. De tumor kan bijvoorbeeld worden bestraald. In de meeste gevallen heeft chirurgische resectie echter de voorkeur.

Lees meer over het onderwerp Spinalioom.

Huidkanker: melanoom

Kwaadaardig melanoom beschrijft een zeer kwaadaardige tumor die wordt veroorzaakt door de pigmentcellen (Melanocyten) de huid raakt op. Melanomen metastaseren snel naar andere organen via het lymfestelsel en bloed.
Risicofactoren voor de ontwikkeling zijn levervlekken, ernstige zonnebrand en ook genetische factoren. '
De prognose van deze tumor is afhankelijk van het stadium (stadium I-IV) en de metastasen. De belangrijkste therapeutische maatregel is het operatief verwijderen van het melanoom met een zekere veiligheidsmarge.

Lees hier meer over het onderwerp: Kwaadaardig melanoom.

Het lipoom

Een lipoom is een veerkrachtige knobbel die onder de huid ligt. Dit is een goedaardige groei die ontstaat uit vetcellen in het onderhuidse vetweefsel. In de regel veroorzaken ze geen ongemak.
Lipomen kunnen op verschillende locaties voorkomen, zoals de rug of borst. Exacte oorzaken zijn nog niet bekend. Er wordt uitgegaan van een genetische aanleg.
De therapie bestaat uit chirurgische verwijdering van het lipoom.

Lees hier meer over het onderwerp: Lipoom.

Genetische huidziekten

psoriasis

Psoriasis (Latijnse psoriasis) is een chronische ontstekingsziekte. De huidcellen migreren veel sneller dan normaal door de individuele huidlagen.Typische plaatsen van voorkeur zijn de hoofdhuid, de extensoroppervlakken van de armen en benen, de navel en de anale plooien.
De oorzaak van de ontwikkeling van dit ziektebeeld is een zekere genetische aanleg (antigeen HLA-1 en HLA-2) en externe omgevingsfactoren.
De therapie bestaat uit huidverzorging met verschillende zalven, zoals een zalf met salicylzuur. Bovendien kunnen zalven die glucocorticoïd (cortison) bevatten, worden gebruikt bij psoriasisaanvallen.

U kunt hier meer over dit onderwerp lezen: Psoriasis.

Albinisme

De term albinisme is afgeleid van het Latijnse woord voor wit, "albus", Van. De getroffenen hebben een pigmenttekort, wat te merken is aan een zeer lichte huid- en haarkleur.
De oorzaak van deze ziekte is een mutatie in de genen die coderen voor het kleurpigment melanine.
Het risico op zonnebrand en huidkanker is groter.
De therapie van het huidige genetische defect is helaas nog niet mogelijk. Daarom moeten deze patiënten bijzondere aandacht besteden aan UV-bescherming.

Lees hier meer over het onderwerp Albinisme - wat is het?

Xeroderma pigmentosum

Deze ziekte is een genetisch defect in de DNA-herstel-enzymen. Hierdoor is de schade aan het DNA veroorzaakt door UV-straling niet meer te herstellen. Dit leidt tot een verhoogde gevoeligheid voor licht (Lichtgevoeligheid), vroegtijdige huidveroudering en een verhoogd risico op huidkanker.
Er is momenteel geen therapie voor dit genetische defect. Getroffen patiënten moeten UV-stralen vermijden en regelmatig worden gecontroleerd op huidveranderingen.

U kunt hier meer over dit onderwerp lezen: Xeroderma pigmentosum.

Neurocutane melanose

Neurocutane melanose beschrijft een zeldzame huidziekte die ook delen van de hersenen en het ruggenmerg kan aantasten.
De exacte oorzaken van deze ziekte zijn nog niet volledig bekend.
De getroffenen hebben grote moedervlekken over hun hele lichaam. De diameter van deze moedervlekken kan oplopen tot 40 cm. Ze ontstaan ​​door ophopingen van melanocyten (pigmentvormende cellen in de huid).
Er is geen specifieke therapie. Patiënten moeten de levervlekken regelmatig door de dermatoloog laten controleren, omdat deze een verhoogd risico hebben op het ontwikkelen van kankercellen.

Hier vindt u meer informatie over dit onderwerp: Neurocutane melanose.

Auto-immuun huidziekten

Lupus erythematosus

Het klinische beeld van lupus erythematosus beschrijft een systemische ziekte van de huid en het bindweefsel. Het is een auto-immuunziekte uit de groep van collagenosen.
Getroffenen klagen over koorts, zwakte en pijn in de gewrichten. Bij de meerderheid van de patiënten is ook de huid betrokken, wat zich uit in de vorm van huiduitslag. Maar ook andere organen kunnen worden aangetast.
De oorzaak van de ontwikkeling is tot op de dag van vandaag onbekend. Helaas is er ook geen specifieke therapie.

Lees hier verder: Lupus erythematosus.

Sclerodermie

Sclerodermie beschrijft een inflammatoire reumatische aandoening van de huid. Het is een auto-immuunziekte uit de groep van collagenosen. Collageen wordt afgezet in de kleine bloedvaten en in het bindweefsel. Dit verhardt de huid na verloop van tijd.
De exacte oorzaak van de ontwikkeling is nog niet opgehelderd. Er is geen specifieke therapie. De meest gebruikte medicijnen zijn D-penicillamine of glucocorticoïden.

U kunt hier meer over dit onderwerp lezen: Sclerodermie.

Huidziekten van onbekende oorsprong

Neurodermitis

Neurodermatitis, ook wel atopische dermatitis genoemd, is een ontstekingsziekte van de huid. Het is een chronische ziekte die permanent of in chronisch terugkerende vorm optreedt. De getroffenen hebben last van ernstige jeuk en uitdroging van de huid. Bovendien zijn er roodheid, blaren, populieren en schilfering in deze gebieden.
De exacte oorzaken van deze ziekte zijn nog niet opgehelderd.
De basistherapie voor elke patiënt is het voldoende oliën van de huid om de barrièrefunctie weer op te bouwen en uitdroging te voorkomen. Afhankelijk van het beloop worden ook glucocorticoïden of geneesmiddelen die het immuunsysteem modelleren gebruikt.

Lees hier meer over het onderwerp Neurodermitis.

Rosacea

De ziekte rosacea beschrijft een chronische ontsteking van de gezichtshuid. Symptomen van rosacea zijn onder meer roodheid en de vorming van aderen. In meer ernstige gevallen kunnen ook inflammatoire papels en puisten optreden. Rosacea kan zich ook in de ogen manifesteren.
De oorzaak van de ontwikkeling is nog niet volledig opgehelderd. Therapie bestaat uit het verlichten van de symptomen, bijvoorbeeld door lokale en systemische medicamenteuze behandeling.

Hier vindt u meer informatie over dit onderwerp: Rosacea - waarom is het?

Lichen Ruber Planus

Het klinische beeld van lichen planus, ook wel lichen planus genoemd, beschrijft een chronische ontstekingsziekte van de huid en slijmvliezen die recidiveert. Hierdoor ontstaan ​​jeukende knobbeltjes in verschillende delen van het lichaam. Naast de bruine verkleuring kunnen de aangetaste plekken ook fijne melkwitte strepen vertonen (Wickham-streep) exposeren.
Als het slijmvlies is geïnfecteerd, worden witte, netachtige afzettingen gevonden.
Helaas zijn de oorzaken niet helemaal duidelijk. De therapie bestaat uit een lokale behandeling met zalven die cortison bevatten. Als alternatief kunnen ernstig verhoornde laesies worden behandeld met salicylzuur of bestraling met UV-licht.

Lees hier meer over het onderwerp: Lichen Ruber.

Granulomateuze huidziekten

Het granuloom

De term granuloom komt uit het Latijn en betekent "knobbel". Het beschrijft een ontstekingsreactie. Ze zijn te vinden in verschillende delen van het lichaam.
De oorzaken zijn zeer divers. Mogelijke oorzaken kunnen tuberculose, sarcoïd of de ziekte van Crohn zijn. De symptomen zijn zeer individueel en afhankelijk van de locatie van de granulomen.
Er is geen uniforme therapie voor granulomen. Medicinale en chirurgische maatregelen vormen hiervoor een belangrijke basis.

Lees hier meer over het onderwerp Granulomen.