Behandeling van burn-outsyndroom

Gedragstherapie

Heeft u last van een burn-out? Gedragstherapie is vaak nuttig.

Burn-out is een aandoening die uitsluitend wordt veroorzaakt door het wangedrag van de patiënt. Het is daarom erg belangrijk om met dit probleem te beginnen en het gedrag van de patiënt te veranderen, aangezien dit de enige manier is om therapeutisch succes te bereiken. Gedragstherapie is daarom een ​​van de belangrijkste therapievormen voor het burn-out syndroom.

Lees meer over het onderwerp: Gedragstherapie

Gedragstherapie houdt zich primair bezig met het huidige probleem, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de psychoanalyse die primair steunt op biografische achtergronden. Gedragstherapie is daarom een ​​geschikte therapie voor het burn-out syndroom omdat de patiënt het huidige probleem onder ogen moet zien en erover moet nadenken.

Het zal kloppen analyseert hoe het tot stand is gekomen dat de patiënt in een burn-out terecht kan komen. In verdere sessies wordt bekeken hoe kan worden voorkomen dat de patiënt opnieuw een burn-out krijgt. Hier moet de patiënt leren zijn Verander gedrag en pas je meer aan de behoeften van je eigen lichaam aan. Omdat burn-out ontstaat door wangedrag en het negeren van de fysieke waarschuwingssignalen, is de Gedragstherapie is vaak een moeilijk onderdeel van een burn-outbehandelingomdat oude gedragspatronen niet graag veranderen.

Veel patiënten zitten erg vast in hun gedrag en dat duurt even en kost meerdere therapie-uren totdat de patiënt beseft dat hij zijn gedrag moet veranderen als hij niet opnieuw in een burn-out wil terechtkomen. Gedragstherapie is daarom een ​​hele goede belangrijke behandeling bij burn-out, omdat ze Pikt conflicten op en helpt de patiënt ermee om te gaan zonder opnieuw te worden blootgesteld aan extra druk. Ook bepaalde wereldbeelden (Paradigma's) moet in gedragstherapie gebroken zijnzodat de burn-outtherapie ook zinvol is en vooral lang duurt.

steungroep

EEN steungroep kan getroffen patiënten helpen een om een ​​geschikte therapie te vinden bij burn-out of ter vervanging van therapie bij een lichte burn-out. Veel patiënten worden aanvankelijk overweldigd door de therapiemogelijkheden voor burn-out en weten niet welk aanbod of welke therapievorm voor hen het meest geschikt is. Omdat de patiënten, vanwege de burn-out, meestal verminderde aandrijving het is vaak erg moeilijk om een ​​geschikte therapie te vinden uit de massa aan informatie en mogelijkheden. Er is de eenvoudige mogelijkheid om contact op te nemen met een zelfhulpgroep voor burn-outpatiënten.

In de zelfhulpgroep kan de patiënt niet alleen waardevolle tips ontvangen van andere getroffen patiënten, maar hij kan ook nieuwe contacten leggen en vondsten Verbinding met mensendie hun situatie kennen en begrijpen zonder verwijten te maken. Een steungroep voor burn-outpatiënten kan helpen bij milde vormen van burn-out Vervang de therapie indien nodigHet is echter belangrijk dat de patiënt niet alleen een steungroep zoekt, maar ook een professionele behandeling heeft tot doel burn-out op lange termijn te boven te komen. De steungroep kan een eerste belangrijke stap richting burn-outbehandeling of het kan zijn als "Nazorg"om te worden gezien als.

Zijn bijvoorbeeld de Therapiesessies met de psychiater daarna kan de patiënt naar een zelfhulpgroep gaan die hem kan helpen niet terug te vallen op oude gedragspatronen. Zo is de zelfhulpgroep voor burn-outpatiënten een belangrijke aanvullende behandeloptie, echter, mag gedragstherapie niet vervangen. Het positieve van de steungroep is dat ook Familieledendie vaak ernstig aan het burn-outsyndroom leden, kunnen de groep bezoeken en kunnen ook vrij rapporteren over hun zorgen en behoeften. Dit kan weer een helpen stabielere relatie met de geliefde Daarnaast kunnen andere groepsdeelnemers waardevolle tips geven die de naasten en de patiënt helpen. Al met al kan een zelfhulpgroep voor burn-outpatiënten een belangrijke aanvullende optie zijn, maar elke patiënt dient voor zichzelf te beslissen of de groep hem persoonlijk ten goede komt en niet als de enige therapie te beschouwen.

Duur van de behandeling

Behandeling van een Burn-outs Heeft een andere duur afhankelijk van de patiënt. De duur van de behandeling voor burn-out is niet alleen afhankelijk van de Ernst van burn-out maar ook van de Bereidheid om samen te werken (Nakoming) en degenen die nog steeds bestaan capaciteiten (Veerkracht) van de patiënt.

Bovendien reageert elke patiënt anders of minder goed op de behandeling van burn-out en de duur hangt dan ook sterk af van de vraag of de patiënt volledig kan deelnemen aan de therapie en of de uitverkorene Type therapie past ook bij hem. In het algemeen kan men echter zeggen dat de duur van een burn-outbehandeling ca. 6 tot 12 maanden bedragen. Dit verwijst echter naar de tijd waarin de Patiënt is volledig hersteld en heeft al zijn capaciteiten herwonnen, dus eigenlijk één 100% herstel.

Nu al na een paar weken kan echter kleine successen worden genoteerd, wat dan ook informatie kan geven over hoe lang de behandeling duurt en hoe goed de patiënt reageert op de gekozen behandeling. Desalniettemin moet de patiënt zich ervan bewust zijn dat burn-out alleen optreedt als alle middelen van het lichaam zijn opgebruikt. Het duurt enige tijd voordat deze weer opgebouwd zijn en de duur van de burn-out behandeling met een half jaar tot een heel jaar is zeker niet te hoog.

Medicatie

Bij het behandelen van Burn-outs komen Medicatie, psychotherapie en Gedragstherapie voor gebruik. Alles bij elkaar resulteren dan in een adequate behandeling van het burn-outsyndroom en het is belangrijk om alle drie als gelijke pijlers te beschouwen waarop de behandeling van burn-out is gebaseerd.

EEN enige therapie met medicijnen is een burn-out niet geïndexeerd, sindsdien Verander het gedrag van de patiënt moet, zodat hij weer uit de fase van burn-out komt. Desalniettemin zijn de medicijnen belangrijk als een pijler van burn-outtherapie en kunnen ze vooral de patiënt ten goede komen moeilijke beginfase van de therapie en geef genoeg kracht. Als een patiënt echter geen medicatie wil nemen om burn-out te behandelen, kan hij de therapie zonder medicatie voortzetten.

Bij sommige patiënten is dat het geval burn-out Ze zijn echter zo ver gevorderd dat ze zonder medicatie geen drive kunnen vinden om een ​​therapie voor het burn-outsyndroom te starten. Het is belangrijk om te weten dat de Medicatie is niet permanent moet worden genomen, in plaats van Een opstapje uit de depressieve stemming dienen. Als de moeilijke beginfase is overwonnen en de patiënt zelf fysiek en mentaal weer stabieler voelt, kan de medicatie langzaam worden stopgezet, d.w.z. afgebouwd. Sinds veel patiënten echter vanwege de burn-out depressieve stemmingen of zelfs ernstige depressie, is het belangrijk om ze niet te negeren, maar om er medicijnen tegen te gebruiken.

Naast het kruidengeneesmiddel Johannis kruiden er zijn ook synthetische medicijnen die de depressieve stemming kunnen opheffen en zo de patiënt in staat stellen de therapie te starten. Zogenaamde medicijnen zijn erg populair bij de behandeling van burn-out Selectieve serotonine herinname remmers, kort SSRI. Deze medicijnen zorgen ervoor dat tussen de zenuwcellen (Synapsen) is gestegen Serotonine stoffelijk overschot. Serotonine is een boodschappersubstantie (Neurotransmitters), die ervoor kunnen zorgen dat we gelukkiger worden en meer drive hebben. Veel depressieve patiënten hebben te weinig serotonine en dus te weinig boodschappersubstanties waar ze blij van worden. Door de SSRI in te nemen, voelt de patiënt een opbeurende stemming en een verhoogde drive, daarom wordt het medicijn vaak gebruikt bij de behandeling van burn-out om de patiënt uit zijn depressieve fase te helpen.

In theorie kunnen anderen dat ook lichte antidepressiva worden gebruikt, zoals Amitriptylineechter laten zien SSRI's hebben de minste bijwerkingen, hebben geen mogelijkheid tot afhankelijkheid en zijn daarom het meest geschikt voor kortdurende burn-outtherapie. Desalniettemin moet nogmaals worden gezegd dat het toedienen van medicatie alleen geen adequate therapie is voor burn-out, maar de patiënt alleen in de beginfase zou moeten helpen om weer op krachten te komen en om met verdere therapie te beginnen.