Reactieve kracht

definitie

De reactiekracht wordt gedefinieerd als de kracht om de hoogst mogelijke impuls in de rek-verkortingscyclus te bereiken.
De expansie-verkortende cyclus beschrijft de fase tussen excentrische (opbrengen) en concentrisch (overwinnen) Hoe de spieren werken.

Structuur van de reactiekracht

Een goede reactiekracht ontstaat door de maximale kracht, het reactieve spanningsvermogen van de spieren en het snelle contractievermogen van de spieren.

Het reactieve spanningsvermogen

De reactieve spanning van de spieren wordt gecreëerd door de passieve elasticiteit van de spieren en pezen en de extra neuronale activering.

Uitrekkende verkortingscyclus:

• Korte rek-verkortingscyclus (<200 ms, deels ook <170ms)
• Langer Uitrekkende verkortingscyclus (> 200 ms)

Werven en frequenteren

Rekrutering en frequentiebepaling hangen nauw samen met de reactiekracht:

werving

Onder rekrutering wordt verstaan ​​het vermogen om zoveel mogelijk motorische eenheden bij een contractie te betrekken.
kortom: hoeveel spiervezels worden tijdens een contractie geïnnerveerd?
Opmerking: motoreenheden hebben verschillende bekrachtigingsdrempels.
Eerst worden langzame, zwakke endurance-eenheden ingeschakeld (langzame Twitch):

• Slow Twitch (ST) - vezels (laag glycogeen, hoge mitochondriën, hoge weerstand tegen vermoeidheid) - ook wel het rode type genoemd.
• Fast Twitch (FT) -vezels (hoger Glycogeengehalte, gemakkelijk vermoeid) ook wel het witte type genoemd.
• Fast Twitch oxidatieve (FTO) vezels (snelle vezels met hoge vermoeidheidsweerstand, gemiddeld glycogeengehalte) ook wel het tussenliggende type genoemd.

Frequentie

Frequencyization is het vermogen om de spieren duurzaam en met hoge frequenties te innerveren. Een maximaal uitgangsvermogen is mogelijk vanaf ongeveer 55 Hertz (Hz).

Hoe kun je de reactiekracht meten?

Om de reactiekracht meetbaar te maken, heb je een gestandaardiseerde test nodig. Dit kan een drop jump, countermovement jump of squatsprong zijn. Bij de tegenbewegingssprong, een van de meest gebruikte tests, moet de testpersoon van een hoogte naar de grond springen en van daaruit een rechte sprong maken. Dit moet zo hoog mogelijk zijn. Naast de spronghoogte wordt ook rekening gehouden met de contacttijd, sprong en landing. Als je de verschillende factoren in context plaatst, kan het reactiekrachtvermogen worden gemeten.

Reactieve krachttraining

De opleiding van de Reactieve kracht richt zich primair op aanpassingen aan het centrale zenuwstelsel. De training dient daarom altijd in rusttoestand plaats te vinden.

Typische oefeningen om de reactiekracht te verbeteren

Atleten die hun reactiekracht willen verbeteren, moeten plyometrische training proberen. Het gaat om dynamische bewegingen die gebruik maken van de rek-concentratiecyclus. Een plyometrische oefening is de squat-stretch-sprong. Dit houdt in dat je moet hurken voor de stretch-sprong, waarbij de spieren worden gestrekt. Een energiepotentiaal wordt opgeladen en deze komt bij de volgende streksprong vrij en wordt omgezet in kinetische energie. Dit verhoogt de krachtimpuls tijdens de daaropvolgende streksprong.

Een andere oefening is de plyometrische push-up, waarbij de buik en billen constant worden aangespannen. Bij het dalen raakt uw borst kort de grond. Vervolgens wordt het lichaam explosief omhoog geduwd. De explosiviteit moet zo hoog mogelijk zijn, en idealiter verlaten de handpalmen de grond en doen een beetje "hop". De volgende landing moet stabiel zijn en de volgende herhaling kan onmiddellijk worden gedaan.

Andere oefeningen om de reactiekracht te versterken zijn oefeningen met medicijnballen. Je kunt met zijstappen van links naar rechts en terug voor een muur werken. Tegelijkertijd wordt de medicijnbal met de armen van de borst tegen een muur op een meter afstand gestoten. Varianten zijn bijvoorbeeld de wallball uit de diepe kraak. De bal wordt weer voor de borst gehouden, er wordt een diepe hurkzit uitgevoerd, en de medicijnbal wordt vervolgens in een opwaartse strekbeweging tegen de muur gedrukt. Andere oefeningen zijn de Russian Twist als partner of losse oefening.

Wat is het verschil met maximale sterkte?

De maximale kracht gaat over het genereren van een zo groot mogelijke impuls tegen een weerstand. De reactiekracht daarentegen wil in de beschikbare tijd een zo groot mogelijke krachtpuls mogelijk maken. Dit hoeft niet altijd te eindigen in maximale sterkte. Als er niet genoeg tijd is, kan de reactiekracht ook lager zijn dan de maximale kracht. In tegenstelling tot maximale sterkte wordt hier de factor tijd toegevoegd.

U kunt ook veel meer informatie lezen op: Maximale kracht

Overzicht

In het geval van de reactiekracht is er aanvankelijk een korte stam van de spieren in het excentrieke (opgeleverd) Fase. De elasticiteit van de spieren en pezen leidt tot een onafhankelijke toename in kracht. Bij de naadloze overgang (<200ms) naar de concentrische fase wordt een extra krachtpuls gegenereerd.