Leverfibrose

definitie

Onder fibrose wordt doorgaans een fibrose verstaan het verhogen van het bindweefselgehalte in een bepaald orgel. In het geval van de lever wordt het gezonde, functionele leverweefsel opeenvolgend divers Reeds bestaande ziekte door collageen bindweefsel vervangen. Dit proces is meestal onomkeerbaar, wat betekent dat verloren leverweefsel fibrose kan veroorzaken niet opnieuw gegenereerd worden.

In het geval van hoogwaardige leverfibrose spreekt men ook van één Levercirrose.

classificatie

Om de mate van leverfibrose te kunnen bepalen, a biopsie gemaakt zijn. Dit gebeurt onder Plaatselijke verdoving een dunne naald wordt in de lever ingebracht en verwijderde een tissue punch.
Dit is dan pathologisch behandeld en onderzocht.

Afhankelijk van de mate van fibrose, verandert de ziekte in een andere Stadia toegewezen. Een veelgebruikte methode is Classificatie volgens Desmet. Hier zal zijn 5 niveaus gedifferentieerd van F0 tot F4. F0 betekent dat er geen bindweefselvezel is toegenomen. Bij F4 spreekt men van een vergevorderde leverfibrose of zelfs van cirrose. Hoe hoger de score, hoe slechter de prognose van de patiënt.

oorzaak

Leverfibrose is geen onafhankelijk klinisch beeld. Het is meer een symptoom dat wordt veroorzaakt door verschillende eerdere ziekten. De meest voorkomende oorzaken van leverfibrose worden hieronder in meer detail besproken.

Leverfibrose komt het meest voor in ontwikkelde landen als gevolg van overmatig alcoholgebruik. Alcohol wordt in de lever afgebroken en vervolgens in een andere vorm met de urine uitgescheiden. Als de lever permanent wordt blootgesteld aan alcoholgebruik, treedt het fenomeen van leververvetting op als gevolg van biochemische processen.

Over het algemeen spreekt men van leververvetting als meer dan 50% van de levercellen vetophopingen heeft in het histologische gedeelte. In de vroege stadia kan leververvetting nog omkeerbaar zijn, bijvoorbeeld door een aangepast dieet voor leververvetting. In het late stadium nemen cellen die bindweefsel produceren toe (Fibroblasten), die uiteindelijk leverfibrose veroorzaken. Dit proces is dan onomkeerbaar.

Naast alcohol kunnen hoge doses medicatie ook leiden tot leververvetting. Een voorbeeld hiervan is overmatige consumptie van steroïde hormonen.Een vette lever kan ook worden veroorzaakt door stofwisselingsziekten (bijv. Diabetes mellitus) of ernstige obesitas (Zwaarlijvigheid) voorwaardelijk zijn.

Na leververvetting is virale hepatitis de tweede meest voorkomende oorzaak van leverfibrose in geïndustrialiseerde landen en de meest voorkomende oorzaak in ontwikkelingslanden. Het meeste hiervan is afkomstig van de virussen die chronische hepatitis veroorzaken. Deze omvatten de vormen B en C. Hepatitis betekent dat het leverweefsel ontstoken is, d.w.z. dat er een immuunreactie plaatsvindt in het orgaan. Dit is schadelijk voor gezond weefsel, maar het is een maatregel die ons lichaam neemt om zichzelf te beschermen tegen ongewenste indringers.
Bij chronische hepatitis, d.w.z. leverontsteking die langer dan 6 maanden aanhoudt, wordt het weefsel gedurende een lange periode aan enorme stress blootgesteld. Als reactie hierop worden de normale levercellen vervangen door fibroblasten, die bindweefsel vormen en zo tot leverfibrose leiden. Bij langdurige ontsteking en fibrose kan virale hepatitis ook leiden tot cirrose van de lever.

Een andere oorzaak van leverfibrose is de zogenaamde congestieve hepatitis. Bij haar leidt bloedcongestie in de vaten van de lever tot een ontstekingsreactie. Juist hartfalen kan de oorzaak zijn van dergelijke bloedcongestie. Dit betekent dat het rechterhart niet langer normale hoeveelheden bloed kan rondpompen. Het bloed maakt dus een back-up in stroomopwaartse organen, zoals de lever, en leidt tot schade. De congestie betekent stress voor de levercellen en ontsteking, d.w.z. ontsteking, treedt op. Zoals beschreven voor virale hepatitis, betekent dit een verhoogde vorming van fibroblasten die uiteindelijk leiden tot leverfibrose.

Lees meer op: Verstopte lever

Niet alleen bloedcongestie, maar ook een obstructie van de afvoer van gal kan leverfibrose veroorzaken. Dit ziektebeeld wordt over het algemeen een zogenaamde cholestase genoemd. Cholestasis kan worden veroorzaakt door galstenen of een ontsteking. Een prominent voorbeeld hiervan is primaire scleroserende cholangitis. Dit klinische beeld betekent ook stress voor levercellen, die reageren met fibrose.

De zogenaamde auto-immuunhepatitis is vaak aangeboren. Het lichaam maakt zelf antistoffen aan tegen levercellen. Als gevolg van een immuunreactie raakt de lever ontstoken, wat vaak een chronisch beloop verloopt. Auto-immuunhepatitis wordt in veel gevallen geassocieerd met andere auto-immuunziekten, maar kan ook alleen voorkomen.

Dit waren slechts een selectie van de ziekten die leverfibrose veroorzaken. In het algemeen kan worden gesteld dat fibrose altijd een reactie is op stress voor de levercellen, of het nu gaat om een ​​toxine zoals alcohol, of om hepatitis, zoals het geval is bij een hepatitis-virusinfectie.

Symptomen

In principe kan worden gezegd dat er geen symptomen zijn die kenmerkend zijn voor leverfibrose. Vaak is het asymptomatisch omdat de leverfibrose niet ver gevorderd is. Symptomen die een leveraandoening suggereren, treden pas op na cirrose.

De eerste, atypische symptomen van een leveraandoening zijn vermoeidheid en vermoeidheid, verlies van eetlust en gewichtsverlies, indigestie en alcoholintolerantie, stollingsstoornissen, bijvoorbeeld in de vorm van veelvuldig bloedend tandvlees, enz.

Bij de tot nu toe genoemde symptomen denkt de arts niet direct aan leverfibrose. Dit komt omdat ze erg niet-specifiek zijn en ook voor een heleboel andere ziekten kunnen spreken. Pas in de gevorderde stadia van leververvetting of leverfibrose worden de symptomen duidelijker.

Waarschijnlijk het meest opvallende kenmerk van een leverziekte is geelzucht (Geelzucht). De huid en ogen van patiënten met geelzucht worden geel van kleur. Dit komt doordat een afbraakproduct van het rode bloedpigment hemoglobine, bilirubine, niet meer goed kan worden uitgescheiden. Het bilirubine hoopt zich dus op in het bloed en verkleurt de huid geel. Tegelijkertijd wordt de ontlasting van de patiënt lichter of zelfs witachtig, omdat het bruine pigment bilirubine het lichaam niet verlaat met de ontlasting. Bij gezonde patiënten is bilirubine verantwoordelijk voor de bruine kleur van de ontlasting.

Bij enkele patiënten manifesteert vergevorderde leverfibrose zich als jeuk over het hele lichaam. Dit symptoom wordt ook wel pruritus genoemd. De exacte oorzaak van de pruritus is niet duidelijk. Het is even onduidelijk waarom het niet voorkomt bij sommige levercirrose, maar al bij milde leverfibrose.

In het gevorderde stadium van leverfibrose of levercirrose kunnen bij patiënten karakteristieke huidmarkeringen worden waargenomen. Op de vaattekeningen zijn zogenaamde spider naevi, de caput medusae en soms ook petechiën te zien. Bovendien kunnen mannelijke patiënten gynaecomastie en kaalheid ontwikkelen.

diagnose

Echografie is het middel bij uitstek voor diagnose. Het biedt een niet-invasieve en pijnloze methode om de leverstatus te onderzoeken. Helaas wordt de fibrose van de lever vaak laat herkend, omdat de symptomen meestal laat optreden en de patiënt ertoe aanzetten om een ​​arts te raadplegen.

Lees meer over het onderwerp: Echografie van de buik

Een andere diagnostische methode is bloedanalyse. Verhoogde leverenzymen en IV collageen kunnen een aanwijzing zijn voor leverfibrose. De bloedtest heeft echter pas zin in een meer gevorderd stadium. De definitieve diagnose van leverfibrose wordt tegenwoordig meestal gesteld via een punctie. Leverweefsel wordt verwijderd en onder een microscoop onderzocht. Met een speciale kleurstof voor bindweefselvezels kan de mate van fibrose worden bepaald.
Op onze website vindt u hierover meer informatie Leverfunctietesten, bilirubine

Een wat nieuwere methode is de zogenaamde Fibroscan. Een transducer zendt bepaalde golven uit die een wisselwerking hebben met het bindweefsel van de lever. Dit kan nu worden gemeten om te bepalen of de lever vezelig is.

Bij twijfel kan een MRI van de lever worden gebruikt om meer informatie te verkrijgen.
U vindt meer informatie onder ons onderwerp: MRI van de lever

behandeling

Het proces van fibrosering van de lever is onomkeerbaar en daarom niet direct te behandelen. Als het leverweefsel eenmaal door bindweefsel is binnengedrongen, kan zijn volledige functie niet langer levenslang worden bereikt. Daarom zijn het vooral de ziekten belangrijk om vroeg herkend te wordenom vroegtijdig te kunnen ingrijpen. De focus van de therapie ligt op Behandeling van de veroorzakende ziekte. Zoals bekend kan leverfibrose worden voorafgegaan door talrijke ziekten die op een andere manier moeten worden behandeld. Het is daarom aan de arts om het probleem snel te diagnosticeren en te behandelen om fibrose van de lever te voorkomen.

Bij gevorderde fibrose en cirrose worden patiënten meestal alleen symptomatisch behandeld. Bijvoorbeeld een Overdracht van de galwegen naar een papillotomie een verbetering veroorzaken. EEN Dieet veranderen en voldoende Actie zijn een must om het lichaam fit te houden. In geselecteerde gevallen kan een transplantatie worden uitgevoerd voor therapie.