Aritmieën en lichaamsbeweging

invoering

Vaak komt de vraag ter sprake Fitness voor sport met bestaande hartritmestoornissen. Dit hangt voornamelijk af van de exacte vorm de aritmie, maar vooral of a structurele hartziekte bestaat of niet.Je kunt dus niet generaliseren of je fit bent om te sporten of niet. Slechts één kan dit doen Cardioloog bepalen na passende onderzoeken.

Vooronderzoeken

Heeft het Verdenking op een Hartritmestoornissenzo zou een Cardioloog bezocht moeten worden, die de volgende onderzoeken moet uitvoeren wanneer hem wordt gevraagd naar fitness voor sport:

• een elektrocardiogram (EKG), een ECG tijdens het sporten, bijvoorbeeld door op de Sport fiets kan worden geactiveerd
• een Echocardiografie (Echografie van het hart) en
• een langdurig ECG gedurende 24 uur.

Op deze manier kan de hartritmestoornis beter worden gelokaliseerd.
Bovendien kan het ECG op lange termijn worden gebruikt om erachter te komen of a context tussen de Hartritmestoornissen en zeker Dagelijkse activiteiten zoals de sport bestaat. Als de hartritmestoornissen tijdens inspanning verergeren, moet men zich bewust zijn van de aanwezigheid van een structurele hartziekte zoals de coronaire hartziekte (KHK) denken.

sport-

Als de hartritmestoornis een plotseling begin veroorzaakt Verlies van bewustzijnzo zijn zeker Vermijd sporten. Dit omvat zaken als:

• Duiken
• Skiën
• Om te gaan fietsen
• Rijden of ook
• Motorrijden

Het is begrijpelijk dat zwemmen ook bepaalde gevaren met zich meebrengt en alleen onder toezicht mag gebeuren. Zwemmen in meren of in de zee moet zoveel mogelijk worden vermeden. Sporten zoals wandelen zijn beschikbaar.

Kon een structurele hartziekte bewezen zijn, is de kans tijdens inspanning één Hartritmestoornissen om verhoogd te worden.

In het algemeen moet er echter rekening mee worden gehouden dat er maar weinig gevallen zijn waarin het risico van lichaamsbeweging groter is dan dit positief gezondheidseffecten van sport. Dit betekent dat het meestal gunstig is om het lichaam regelmatig bloot te stellen aan lichte sportactiviteiten, omdat fysieke activiteit dat wel heeft veel gunstige effecten in het lichaam.

Oefening voor structurele hartaandoeningen (bijvoorbeeld coronaire hartziekte)

is er een structurele hartziekte voor, zo kan na gedegen vooronderzoeken en zonder klachten een lichte lichamelijke inspanning aanbevolen. Uitzonderlijke belastingen en competitieve sporten mogen echter niet worden beoefend.

Competitieve sport

In competitieve atleten, zogenaamde bradycardiale aritmieën, d.w.z. langzame hartritmestoornissen, kunnen worden waargenomen. Dit wordt bepaald door een structurele aanpassing van het hart tot de zware last. Als onderdeel van de structurele aanpassing, a toename van de Hart spiermassa en des Volume van het hart (ook wel bekend als Atleet hart). Zo is het Cardiale output, d.w.z. het bloedvolume dat het hart naar binnen beweegt Lichaamscirculatie is verstuurd, verhoogd. Dit betekent een verbeterde toevoer van bloed en dus ook zuurstof naar het lichaam tijdens het sporten. Het hartminuutvolume is algemeen afhankelijk van de Bloed volumedie wordt uitgegoten uit het hart en uit de Hartslag. Het hartminuutvolume moet in rust weer worden verminderd. Om dit te bereiken, wordt de hartslag verlaagd. Dit verklaart waarom je bij wedstrijdsporters soms kunt ontspannen Hartslag van 40 slagen per minuut kan bepalen. Deze vorm van hartritmestoornissen is algemeen ongevaarlijk en meestal niet gevaarlijk voor de gezondheid.

Plotselinge hartdood

Men spreekt van een plotselinge hartdood in de sport als dit terwijl een lichamelijke inspanning of tot een uur later van de inspanning binnenkomst. De volgende dingen maken een plotselinge hartdood waarschijnlijker:

• mannelijk geslacht
• gevorderde leeftijd
• slechte trainingstoestand
• zeer stressvolle sport en
• bestaande risicofactoren voor atherosclerose, zoals dat Rook.

Jongeren worden als volgt beduidend minder getroffen dan ouderen. Het risico van plotselinge hartdood kan zijn oudere leeftijd daarover 20 tot 100 keer toename. In jonge leeftijd zijn meestal voorheen onbekende anomalieën, dus Misvormingen, Oorzaak van plotselinge hartdood. Op oudere leeftijd is de trigger grotendeels een bestaande atherosclerose van de kransslagaders, die ook in de volksmond bekend staat als Verkalking van de aderen verwezen naar Als. Plotselinge hartdood triggert de sporten die ook erg populair zijn en daarom het vaakst worden beoefend. Om hier te worden vermeld, zijn vooral Voetbal, zwemmen, fietsen en joggen.

Hartritmestoornissen na inspanning

Bepaalde hartritmestoornissen treden vooral op na inspanning.

Een bekend voorbeeld is wat bekend staat als paroxismale atriale fibrillatie. Deze aritmie wordt veroorzaakt door hoge bloeddruk of intense duursporten.
Na het sporten wordt de onregelmatige hartslag waargenomen, de getroffen persoon ervaart hartstilstand, hartkloppingen of innerlijke rusteloosheid.
Daarnaast kunnen symptomen als kortademigheid, duizeligheid, zweten en pijn op de borst optreden als gevolg van de aritmie na inspanning. De aritmie eindigt meestal vanzelf na een bepaalde rustperiode en ook de symptomen verdwijnen. Om deze reden kan paroxysmale atriale fibrillatie vaak niet worden vastgesteld door een elektrocardiogram (ECG) bij de arts, omdat het er niet altijd is.

Een mogelijke diagnostische optie is een langdurig ECG, waarbij bijvoorbeeld het hartritme over meerdere dagen wordt geregistreerd. Een aanval van de aritmie kan vaak worden geregistreerd. Paroxysmale atriale fibrillatie is niet noodzakelijk levensbedreigend, maar het kan overgaan in permanente atriale fibrillatie, wat op lange termijn kan leiden tot hartinsufficiëntie (Hartfalen) kan leiden. Een vroege diagnose en behandeling van hartritmestoornissen die optreden na inspanning is daarom van groot belang.

Lees ook: Symptomen van boezemfibrilleren, kunt u sporten met boezemfibrilleren?

Aritmie tijdens het sporten

Bij lichamelijke inspanning neemt de hartslag toe van normaal 60-100 slagen per minuut tot 200 slagen per minuut Aan.

Bij gezonde mensen blijft de polsslag regelmatig, de slagen vinden na elkaar plaats met gelijke tussenpozen. Onder normale omstandigheden neemt de hartslag geleidelijk toe in plaats van met sprongen tijdens het sporten. Na het sporten valt het langzaam af en niet plotseling. Deze snelle hartslag tijdens het sporten is volkomen normaal, omdat het lichaam meer bloed en meer zuurstof moet leveren als het gestrest is.
Als in plaats daarvan plotselinge hartkloppingen optreden, als de hartslag plotseling stijgt tijdens inspanning, een snelle (tachycardie) Onderliggende hartritmestoornissen. Een aritmie met een trage hartslag (Bradycardie) manifesteert zich tijdens inspanning door een onvoldoende verhoging van de hartslag. De hartslag neemt normaal gesproken toe tot meer dan 100 slagen per minuut tijdens het sporten.
Als er geen of weinig toename is, is de betrokken persoon aanzienlijk verminderd in zijn prestaties en moet hij de sportactiviteit vroegtijdig beëindigen vanwege uitputting of kortademigheid.

Hartritmestoornissen die tijdens het sporten optreden, moeten beslist door een arts worden onderzocht voordat u weer gaat sporten.

Hartritmestoornissen en lichaamsbeweging - is het gevaarlijk?

De kans op plotselinge hartdood bij sporters in verband met hartritmestoornissen is de afgelopen jaren veel besproken. Dit roept ook de vraag op of sporten gevaarlijk is als u hartritmestoornissen heeft. Fysieke activiteit en sport beschermen het hart in principe tegen vele ziekten en ook tegen hartritmestoornissen.

Met name het risico op nieuwe hartritmestoornissen en atriumfibrilleren wordt sterk verminderd door regelmatige, lichte tot matige lichamelijke activiteit. Vooral wanneer tot op hoge leeftijd wordt gesport, heeft het een beschermend effect op de gezondheid van het hart. Zelfs lichte duursporten (bijvoorbeeld stevig wandelen) zijn gunstig voor de gezondheid, terwijl te intensieve krachttraining en duurtraining niet per se een positief effect op het hart hebben. Waarom lichaamsbeweging hartritmestoornissen kan helpen voorkomen, is nog niet helemaal duidelijk. Een mogelijke verklaring is dat lichaamsbeweging bijdraagt ​​aan gewichtsverlies, een tragere hartslag, een verbeterd vet- en suikermetabolisme en een lagere bloeddruk.

Sport is dus niet per definitie gevaarlijk, het bevordert zelfs de gezondheid van het hart. In individuele gevallen met een voorheen onbekende of erkende hartaandoening kan intensieve sportactiviteit echter leiden tot levensbedreigende hartritmestoornissen. Gelukkig komt dit zelden voor. Als er echter waarschuwingssymptomen bekend zijn die duiden op een hartaandoening, moet een medische evaluatie plaatsvinden voordat er intensief wordt gesport.

In het geval van een bekende hartritmestoornis kan lichaamsbeweging met de juiste frequentie en intensiteit ook gunstig zijn voor het bevorderen van de gezondheid van het hart. Hierbij hangt het af van een goed individueel overleg met de behandelende arts welke sporten geschikt zijn en op welke intensiteit moet worden gestreefd. Sommige tachycardiale aritmieën kunnen worden behandeld met behulp van moderne therapiemethoden zoals katheterablatie. Sporten is in de regel weer mogelijk en wenselijk na een bepaalde tijd na een dergelijke behandeling. Als een hartritmestoornis wordt behandeld met medicatie, kunnen de effecten van de medicatie leiden tot een verminderde prestatie. Ook hier dient de juiste sport en het intensiteitsniveau van de lichamelijke activiteit individueel met de arts te worden besproken.

Sportactiviteit moet altijd worden stopgezet als symptomen zoals duizeligheid, ernstige kortademigheid of hartkloppingen optreden tijdens de training. In dit geval is het noodzakelijk om een ​​arts te raadplegen.

Misschien ben je ook geïnteresseerd in ons volgende artikel: Hart struikelt tijdens het sporten

Overzicht

Mensen die veel sporten, hebben de neiging om een ​​lage hartslag te hebben, de zogenaamde Bradycardie. Meestal de Hartslag (Pulse) tussen 50 en 80 slagen per minuut. Vooral bij duursporters kan de hartslag in rust echter dalen tot wel 30 slagen per minuut.

Voor sommige duursporters is elektrocardiografie (EKG) bepaalde hartritmestoornissen als gevolg van de trage hartslag (AV-blokkades I en II graden).
De oorzaak van deze hartritmestoornissen ligt in het feit dat het hart en de geleidingsbanen van het hart door sport worden getraind om efficiënt te kloppen met een lagere hartslag onder hoge belasting. Deze bradykarden (afgeremdHartritmestoornissen kunnen tot verschillende symptomen leiden, variërend van een kortstondige instorting van de bloedsomloop met verlies van houdingscontrole (vasovagale syncope) tot ernstige duizeligheid en kort bewustzijnsverlies (syncope).