Irisdiagnose - werkt het echt?

Definitie - wat is een irisdiagnose?

Irisdiagnose, ook wel iriscopie of irisdiagnose genoemd, is een methode uit de alternatieve geneeskunde.
Het is gebaseerd op de aanname dat verschillende veranderingen in het lichaam en ziekten worden weerspiegeld in het uiterlijk van de iris, d.w.z. de iris, in het oog.

Hierdoor kunnen conclusies worden getrokken over verschillende fysieke zwakheden en ziekten door een nauwkeurige analyse van de structuur van de iris.
Aangezien dit proces echter nog niet empirisch is bewezen, d.w.z. wetenschappelijk bewezen, moet het kritisch en met de nodige voorzichtigheid worden bekeken.

Als er snel veranderingen in de iris optreden, is het raadzaam om een ​​oogarts te raadplegen.

Voor welke ziekten kan irisdiagnose worden gebruikt?

Een irisdiagnose kan in principe voor bijna alle ziekten worden gebruikt.
Bij de irisdiagnose is de iris verdeeld in verschillende secties, die de verschillende organen van het lichaam vertegenwoordigen.
Aangenomen wordt dat alle organen van het lichaam met de iris zijn verbonden door vezels die in het ruggenmerg lopen.
Daar kunnen ze bij een ziekte van het betreffende orgaan leiden tot een kleurverandering of een opeenhoping van vlekken en dergelijke.

Het gedeelte van de iris dat naar de neus is gericht, d.w.z. het rechter gedeelte aan het linkeroog en het linker gedeelte aan het rechteroog, stelt bijvoorbeeld de schildklier voor.
Als er bijvoorbeeld een aandoening van de schildklier is, zijn in dit gebied verhoogde zwarte stippen te zien.

In principe zijn er drie hoofdfocus van ziekten die in de irisdiagnose voorkomen.

Deze omvatten klinische beelden die zijn gebaseerd op lymfatische veranderingen en ziekten van de spieren.
De tweede focus ligt op zogenaamde hematogene ziekten, dat wil zeggen klinische beelden die het bloed en de bloedsomloop aantasten.
De derde focus bevat een mix van de eerste twee focussen, waarbij lever- en maagaandoeningen de belangrijkste focus zijn.

Hoe werkt een irisdiagnose?

Bij een irisdiagnose wordt de iris van de te onderzoeken persoon met verschillende instrumenten onderzocht en in detail geanalyseerd.
Meestal wordt door de onderzoeker een zogenaamde spleetlamp gebruikt.
Dit is een soort microscoop die speciaal is ontworpen om de segmenten van het oog te bekijken en een goede vergroting biedt voor analyse.
Indien nodig kunnen ook foto's worden gemaakt om vervolgens met de onderzochte personen op de afdrukken meer gedetailleerde bevindingen te bespreken.

Bij de diagnose van de iris is de iris verdeeld in verschillende secties.
Enerzijds is het onderverdeeld in cirkelvormige secties, d.w.z. verschillende secties die de pupil in het midden omcirkelen. Aan de andere kant is de iris ook verdeeld in verschillende segmenten, zoals een cake in verschillende stukken cake.

Bij het onderzoek wordt gelet op kleurveranderingen, pigmenten en verschillen in dichtheid en helderheid van de irisstructuren.
Verder wordt de oogkleur van de onderzochte persoon meegenomen in de analyse.
Bij veranderingen in een bepaald gebied van de iris kan met alle factoren rekening worden gehouden en kunnen conclusies worden getrokken over mogelijke onderliggende veranderingen of ziekten van het lichaam of een orgaan.

Welke successen zijn te verwachten?

Het succes van een irisdiagnose moet altijd kritisch worden bekeken.
Er zijn zeker gevallen waarin een verandering in een deel van de iris ook kan resulteren in een verandering in een orgaan in het lichaam.
Dit kan echter ook een toevallig verband zijn tussen de twee bevindingen of bevindingen.

In ieder geval is er nog geen onderzoek geweest dat wetenschappelijk heeft bewezen dat irisdiagnose een betrouwbare methode is voor het vroegtijdig opsporen van lichaamsziekten.
Bij klachten dient daarom een ​​arts te worden geraadpleegd, althans in combinatie met alternatieve geneeswijzen.

Wie doet een irisdiagnose?

De iris-diagnosemethode wordt aangeboden door verschillende beroepsgroepen die zich richten op alternatieve medische behandelingen.
Dit zijn bijvoorbeeld alternatieve beoefenaars en gebruikers van natuurgeneeskunde.

Maar de irisdiagnose wordt ook af en toe gebruikt in de homeopathie.
Hier moet echter aan worden toegevoegd dat de irisdiagnose zelden wordt gebruikt als de enige methode voor het opsporen van ziekten.
Het wordt meestal gebruikt als aanvullende diagnostiek bij andere onderzoeken.

Welke opleiding moet de diagnosticus hebben?

Irisdiagnose wordt uitgevoerd door verschillende beroepsgroepen uit de alternatieve geneeskunde, waaronder natuurgenezers, natuurgenezers en homeopaten.
De opleiding vindt in de regel plaats in een gespecialiseerd centrum voor alternatieve geneeswijzen.

Veel alternatieve artsen leren in deze faciliteiten de basisprincipes van irisdiagnose en hoe ze de benodigde instrumenten moeten gebruiken.
De opleiding van de betreffende therapeut is doorgaans goed te begrijpen via internetonderzoek.

Wat kost een irisdiagnose?

De prijzen voor een irisdiagnose kunnen variëren.
U bent afhankelijk van de alternatieve arts die ze aanbiedt.
In de regel worden er meerdere sessies gehouden, die elk meestal minimaal 50 euro kosten en de prijsklasse zeer variabel is.

Indien nodig bieden veel praktijken ook het aanmaken van een individuele irismap aan in combinatie met een gezondheidsplan.
Dit omvat op zijn beurt weer extra kosten, die meestal ook rond de 60 euro liggen.

Wat dekt de zorgverzekeraar?

De zorgverzekeraar vergoedt in de regel niet de kosten van een irisdiagnose, aangezien slechts zeer weinig alternatieve geneeswijzen worden vergoed door de zorgverzekeraars.
Neem bij onduidelijkheden vooraf contact op met uw zorgverzekeraar.

Medische evaluatie door

Omdat de diagnose van de iris nog niet op een wetenschappelijke verklaring is gebaseerd, moet een op deze manier gediagnosticeerde ziekte kritisch worden bekeken.
Bovendien is er nog geen onderzoek dat wetenschappelijk zou kunnen bewijzen dat irisdiagnose moet worden overwogen voor de vroege opsporing van ziekten.

Daarom mag de irisdiagnose alleen worden aanbevolen door de conventionele geneeskunde en mag een bezoek aan de arts nooit worden vervangen.

Bij afwijkingen aan de iris of symptomen dient de betrokkene daarom ook een arts te raadplegen.